[1] De plaats waar de hooglanders zich een weg naar de diepte baanden, lag honderd mijl noordoostelijk van Hanoch en dertig mijl van het meer dat op zijn eiland de waterdienaren had. Deze plaats was een wijd uitgestrekte woestenij waar behalve een paar wilde bessenstruiken niets groeide. Maar toch werd dit gebergte in het verleden ook hier langs een uitgestrekt gebied van twintig uur gaans tot op een hoogte van dertig vadem loodrecht afgestoken, en daarom kon men nergens van boven naar beneden of van beneden naar boven komen.
[2] Op een afstand van ongeveer honderdvijftig vadem van de bergwand zette Fungar-Hellan zijn geel- en roodkleurige tent op; en toen dat hele grote leger langs de bergwand ingedeeld en gelegerd was zei Fungar-Hellan tegen Mahal, die op zijn legerstede uitrustte:
[3] 'Vriend, wij zijn nu hier op jouw raad gelegerd, maar ik zie in de verste verte nog niets wat met je voorspelling overeenkomt! Heb je mij voor de gek gehouden?! - Werkelijk, hoewel ik je innigste vriend ben, zeg ik je echter toch dat zo'n fopperij je zeer duur te staan zou kunnen komen!'
[4] Maar Mahal zei: 'Pas jij maar op dat de fopperij van boven je uiteindelijk niet te duur zal komen te staan! - Wat mij aangaat, kun je mij in dit zoals in ieder opzicht niets te laste leggen!'
[5] Nauwelijks had Mahal deze woorden gesproken of plotseling ontstond er van boven uit het gebergte een huiveringwekkend dreunend gedonder.
[6] Iedereen stormde meteen de tenten uit om te kijken wat er gebeurd was, en men zag dat de hoogten vol was met rook die gewoonlijk van springstofkorrels afkomstig is als die worden aangestoken, en men zag onder voortdurend gedonder een massa machtige aard- en steenlawines naar beneden storten, waardoor de rechthoekige ruimte tussen de afgehouwen wand en de woeste vlakte geheel werd opgevuld.
[7] En daar er meerdere van dergelijke lawines langs de hele wand van de woestenij volgden, werd de wand ook weldra op verschillende plaatsen bedolven, en het was niet tegen te houden dat de weg van de hoogte naar beneden daardoor werd gebaand, - welke verderfelijke daad Fungar-Hellan heel rustig moest aanzien omdat hij onmogelijk in staat was het te verhinderen; want wie zou de neergestorte lawines hebben durven opruimen, terwijl er steeds nieuwe en grotere kort na elkaar volgden?!
[8] Bij dit huiveringwekkende gebeuren vroeg Mahal aan Fungar-Hellan of hij dit verschijnsel ook voor fopperij hield.
[9] En Fungar-Hellan zei: 'O jij vreselijke profeet vanuit Gods hoogte! Waarom moet je alleen maar verschrikkelijke dingen verkondigen die zo wanhopig juist uitkomen, en waarom niet ook goede, die ook zo juist uitkomen?! Zeg me nu echter ook hoe wij de overwinning kunnen behalen op de wraakzuchtige bewoners van het hoogland!'
[10] En Mahal zei: 'Juist door hier aanwezig te zijn! Want onze aanwezigheid hier zal hun zeggen dat wij alleen maar door een hogere macht geïnspireerd, weten konden waar zij hun weg naar beneden zouden maken! Dat zal hen een grote achting voor ons inboezemen, en zij zullen dan in plaats van te vechten vreedzaam met ons onderhandelen!
[11] Alleen mag je ze niet vijandelijk aanvallen als zij naar beneden komen; maar je kunt altijd een sterke wacht om je tent heen hebben om hen grote eerbied voor onze macht in te boezemen!'
[12] Toen Fungar-Hellan dat hoorde, handelde hij ernaar, en men ontdekte ook reeds spionnen die nagingen of de ruimten al voldoende waren opgevuld.
[13] Wat verder, volgt hierna!

«« 321 / 366 »»