[1] Toen Fungar-Hellan zichzelf van de spionnen van de hooglanders had overtuigd, gaf hij zijn leger het bevel zich hoofdzakelijk te concentreren op de overgangsplaatsen tussen de verschillende afdelingen en zich overal slagvaardig te houden waar het ook maar de geringste aanval van de kant van de vijand gewaar werd. In principe moest het zich niet als een aanvalsleger, maar als een verdedigende en beschermende macht opstellen.
[2] Zo zag het bevel eruit en het werd door ijlboden reeds in een dag aan het gehele leger meegedeeld; en deze tijd was krap bemeten!
[3] Want nauwelijks had het hele leger zich enigszins volgens het bevel van Fungar-Hellan opgesteld, of er verscheen reeds een groot aantal zeer geoefende strijders van het hoogland. Allereerst onderzochten ze de vastheid van de nieuwe weg die door de lawines was ontstaan, en toen zij zagen dat die volkomen stevig was, betraden zij deze weg vol moed en gingen zo onverschrokken het tegenover hen staande leger tegemoet, alsof het voor hen in het geheel niet bestond.
[4] Deze dappere ernst viel Fungar-Hellan op, en hij beval daarom een ongeveer honderdduizend man sterke legereenheid het vijandelijke leger, ingeval dat hem meer dan tien schreden zou naderen, aan te vallen en terug te slaan.
[5] Maar de vijand deed dat niet, maar stelde zich op slingerworpafstand eveneens dicht opeen op en zond toen drie afgevaardigden naar de schitterende tent van de generaal en liet hem vragen wat het tien jaar geleden uitgevoerde loodrecht afwerken van de bergen in totaal gekost had.
[6] Want dat wilde hun opperste generaal graag weten, omdat hij nu was gekomen om die grote schuld aan de veldheer van Hanoch te betalen; want zo'n enorme som geld en moeite enkel en alleen voor de bewoners van het hoogland uitgeven kon van hun kant onmogelijk voor niets worden verlangd!
[7] En pas wanneer dan die schuld betaald zou zijn, zouden zij de tien jaar geleden in het hoogland met koning Gurat en met de toenmalige onderpriester Fungar-Hellan bedongen nu tienjarige tiende afdragen!
[8] Toen Fungar-Hellan deze satirische vraag had gehoord, was hij zeer verontwaardigd en zei: 'Fungar-Hellan ben ik zelf en ik ben hier met een macht van twee miljoen zeer uitgelezen strijders! Ik ben nu de eigenlijke heer van heel Hanoch alsook van het onmetelijke rijk!
[9] Willen jullie je vergrijpen aan hem, aan wie de oude Heer en God van hemel en aarde precies de plaats heeft getoond waar jullie vanuit je ravennesten naar de landen in de vlakte zouden doorbreken om die als een wolk sprinkhanen te vernietigen?!'
[10] Toen de afgevaardigden dat antwoord van de generaal hadden vernomen spraken zij: 'Jij gebruikt wel machtige taal en komt met de oude, echte Godheid aanzetten; maar daarop moeten wij je ook zeggen wat precies dezelfde God door een profeet tot ons heeft gesproken!
[11] Zie, in het kort luidden Zijn woorden als volgt: `Als jullie op de aangewezen plaats je een weg naar de laagte zult hebben gebaand zoals Ik die jullie heb getoond, dan zul je het grote leger van Hanoch aantreffen; want Ik zal hen door de broer van Noach, die zich vanwege zijn kinderen van Mij heeft afgewend, aldaar in jullie handen uitleveren! Maar spaar de broer en zijn kinderen, want die zal Ikzelf tuchtigen!'
[12] Zie, zo luidt onze voorspelling! Maar als je ieder bloedvergieten wilt vermijden, geef je dan nu goedschiks over, want anders zal behalve de broer van Noach en diens kinderen geen mens levend deze woestenij verlaten!'
[13] Toen Fungar-Hellan dat gehoord had, ontbrandde zijn toorn; hij greep het drietal en doodde hen eigenhandig!
[14] Toen stond Mahal met de zijnen op en liep door een hogere macht geleid vastbesloten naar de vijanden over en deelde hun de misdaad van Fungar mee.
[15] En dat was het teken voor een veldslag die nadien nooit is geëvenaard; want van het leger van Hanoch bleven slechts duizend man over - en van de ongeveer drie miljoen sterkte hooglanders slechts drieduizendenzeven man.
[16] Wat verder, - in het vervolg!

«« 322 / 366 »»