[1] Toen de tweede afvaardiging onverrichter zake naar Hanoch terugkwam en het slechte resultaat van hun reis aan de koning en aan Fungar-Hellan meedeelde, werden beide eenstemmig boos en namen het vaste besluit om de hooglanders niet één enkele stuiver als oorlogsschatting te geven.
[2] En Fungar-Hellan zei: 'Zij moeten het maar zelf komen halen! Wanneer zij echter komen, dan zullen wij hen op gepaste wijze ontvangen!
[3] Wij weten dat wij nakomelingen van Seth zijn, en dat het slavenvolk van het hoogland slechts van de verworpen Kaïn afstamt! Zou onze kracht dan zo verminderd zijn dat wij die hoogmoedige slaven niet meester kunnen worden?!
[4] Wij zullen nu voorlopig niet zo dwaas meer zijn om hen met onze macht in het gebergte op te zoeken; maar wij zullen ze wel naar beneden weten te lokken. En als zij er dan zijn, wee over hen; werkelijk, zij zullen onze gerechtvaardigde woede proeven!
[5] Weet je, vriend Gurat, wat wij nu doen? - Wij sturen nog een afvaardiging naar boven, en dan in de volgende politieke hoedanigheid:
[6] Wij dragen ogenschijnlijk het hele rijk van Hanoch over in hun handen, en dat onder het voorwendsel dat wij met zo'n geweldige eis nooit zouden kunnen regeren en geheel afgeschreven zouden zijn!
[7] Want in eigen land is in zo'n korte tijdspanne die enorme eis aan graan en vee zonder gewelddadigheden onmogelijk bijeen te brengen. Wordt echter om die reden zo'n gewelddaad aan eigen staatsburgers bedreven, dan zal het hele rijk tegen ons in opstand komen en ons met zijn grote overmacht geheel te gronde richten!
[8] Aangezien wij dat goed berekend hebben, zouden wij hen aldus tegen een goede lijfrente het hele rijk liever in vrede overdragen; want wij zijn het heersen beu en verkiezen de rust ver boven een bewogen leven!
[9] Als teken van waarheid moeten de afgevaardigden meteen de sleutels en enige nagemaakte kronen van Hanoch meenemen en die aan het tiental overdragen en hen echter ook tegelijkertijd uitnodigen naar Hanoch te komen en alles over te nemen zoals het er nu bij staat! - Wat denk je, is mijn idee niet goed?'
[10] En Gurat zei: 'Beste vriend, vergeet niet dat Mahal bij het tiental is, en dan is iedere list vergeefs!
[11] Maar ik denk dat wij iets dergelijks nu niet meer moeten doen, maar juist afwachten tot zij met ons beginnen te onderhandelen; dan beginnen wij een vreselijk offensief en vernietigen alles wat ons zal naderen!
[12] Intussen maken wij in plaats van de honderd traptorens honderd schachten van duizend vadem diep in de bergen van het hoogland en vullen elk van deze mijnen met tienduizend pond springstof en steken die dan aan, - en dat zal de hoogmoedige hooglanders vast in grote verwarring brengen!
[13] Wat er verder moet gebeuren, zal ons het gevolg leren!'
[14] Fungar was het daarmee eens en begon de raad van Gurat dadelijk uit te voeren.

«« 329 / 366 »»