[2] Mahal zelf beklom een hoge rots en nam eetbare wortels, brood en kaas voor twintig dagen mee; en omdat de rots een bron had, was hij voor zijn levensonderhoud van eten en drinken voorzien.
[3] Op deze rots bracht hij zeven dagen door. Maar toen de hemel van dag tot dag steeds donkerder werd, stond Mahal van zijn rots op, nam zijn levensmiddelen en ging daarmee de beroemde grot van Adam binnen.
[4] Toen hij daar vermoeid aankwam zei hij tegen zichzelf: 'Ik ben oud en moe geworden, en de Heer heeft alle ondersteuning weggenomen; wil Hij daar misschien ook voor bedankt, geroemd en geprezen worden?
[5] Ja, Heer! Nu ik door Uw toedoen een zondaar voor Uw aangezicht ben geworden, nu pas wil ik U roemen, loven en prijzen! Want waar U mij hebt getrapt, deed het pijn, en ik verzette mij en kromde mij als een worm voor U; maar nu heeft een te grote smart mij gevoelloos gemaakt! Ik voel pijn noch verdriet en daarom ook geen verbittering en toorn meer; daarom kan ik U, o Heer, weer roemen, loven en prijzen!
[6] En wees dan daarom geroemd, geloofd en geprezen, U mijn God en Heer en mijn almachtige, heilige Schepper en Vader! Ik heb met U getwist omdat ik pijn leed; maar nu wil en zal ik niet meer met U twisten, want ik heb nu geen pijn meer!
[7] Zolang ik bij U in de hemel van Noach was, had ik ook geen pijn, en ik kon rechtvaardig zijn voor Uw aangezicht, o Heer, op ieder tijdstip en ik kon U altijd loven, roemen en prijzen; maar omdat U mij naar de hel liet gaan, werd ik vervuld van innerlijke woede en pijn, en ik moest in een strijd tegen U geraken! Nu ben ik echter weer zonder pijn; daarom kan ik U nu ook weer roemen, loven en prijzen!
[8] Laat mij daarom nooit meer naar de hel gaan waar niemand U roemen, loven en prijzen kan, want daar is alleen vuur, toorn, vervloeking en verdriet!
[9] Aangezien ik U nu, o Heer, alzo roem, loof en prijs, smeek ik U echter ook, neem mij nu weg van de wereld en laat mij geen getuige zijn van de terechte vloed van Uw toorn over al Uw schepselen! Uw wil geschiede altijd! Amen.'
[10] Na deze woorden van Mahal klonk als een echo uit de innerlijke ruimten van de grot: 'Mahal, Ik heb Mijn toorn tegen jou getemperd omdat jij je boosheid hebt getemperd terwijl Ik je geweldige slagen gaf vanwege je hardheid ten aanzien van Mij; maar toch moet je op aarde voor je eerdere veelvuldige dwaasheid boeten tot Ik je zal aannemen, - want jouw wandaad tegen Mij was groot!
[11] Wees echter geduldig in alles wat je zal overkomen, en wacht op Mij, en Ik zal je niet door de vloed laten verdrinken; maar je voetzolen zullen wel door de vloed worden omspoeld voor Ik je van je vlees zal bevrijden! Zo geschiede het!'
[12] En Mahal herkende in deze echo wel de stem van de Heer en gaf zich nu aan de wil van de Heer over.
[13] Maar toen hij zeven dagen in de anders zo lichte grot had doorgebracht, wilde het geen dag meer worden, want het firmament was al zo dicht met koolzwarte wolken bedekt dat daar geen zonnestraal meer doorheen kon dringen.
[14] Daarom verliet Mahal ook zijn grot en ging heen om licht te zoeken; maar hij dwaalde vergeefs in het rond. Van louter duisternis kon hij geen weg meer vinden; toch morde hij niet, maar wachtte nu geduldig af wat er over de aarde zou komen.
[15] Dat was ook de tijd waarin de Heer Noach en de zijnen opdroeg de ark binnen te gaan.
[16] Maar hoe? Dat staat weliswaar uitvoerig in het eerste boek van Mozes in Hoofdstuk 7, - maar toch zal het in het volgende nog nader worden beschreven!
«« 351 / 366 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.