[1] Na deze woorden van Henoch aan Lamech kwam Adam pas weer tot zichzelf en vroeg aan Henoch: 'Luister, mijn geliefde zoon Henoch! Wat is dat nu voor een verschijnsel? Een gloeiende Muthaël, die bij Purista de hemel der hemelen meende te vinden, - die zich gisteren nog in de wonderbaarlijkste diepten over Purista verloor, welke diepten als onberekenbare gevolgen van de genade uit de door God beloofde verbinding noodzakelijk moesten voortvloeien; een Muthaël, zeg ik, die mij voorspelde dat het behoud van het menselijke geslacht op deze aarde zou afhangen van deze door God beloofde verbinding, - die is nu een pure verachter van Purista geworden, en zoals het mij voorkomt, is zij hem onverschilliger geworden dan ons het deel van deze aarde dat we nog helemaal niet kennen!
[2] O zeg me, hoe komt dat? Heeft het opleggen van jouw handen dat bij Muthaël bewerkstelligd? Of heeft hij zichzelf dit heimelijk aangepraat? Of heeft de Heer hem zo plotseling geheel en al veranderd? Of is hij door jou gaan slaapwandelen? - O zeg me, wat is het dat Muthaël zo geheel en al heeft veranderd?'
[3] En Henoch zei tegen Adam: 'O vader Adam, let maar op het gedrag en op de woorden van Muthaël, dan zul je spoedig de oplossing van dit raadsel hebben! Ik zal zo dadelijk Muthaël met Purista laten praten als hij dat wil, en dan zul je uit dat gesprek heel gemakkelijk op kunnen maken wat er allemaal achter dit verschijnsel schuilgaat; let dus op!'
[4] Hierop riep Henoch Purista bij zich en zei tegen haar: 'Nu, mijn heerlijke Purista, zeg me eens hoe Muthaël je nu bevalt en of je tevreden over me bent nu ik Muthaël door de genade van de Heer door woord en daad tot zulke andere gedachten heb gebracht! Want je had een terechte klacht over hem naar voren gebracht waarin je je uitermate ontevreden over hem hebt geuit; daarom moet je mij nu vertellen of hij je zo beter bevalt!'
[5] Hierop werd Purista erg verlegen en wist niet wat zij moest zeggen.
[6] Maar Muthaël, die naast haar stond, zei zonder lang na te denken: 'Ik vind dat op aarde, waar de tijden en vormen wisselen, alles zijn tijd heeft! De domheid heeft haar tijd, de wijsheid en ook de liefde heeft haar tijd, de behoefte aan een vrouw bij de man heeft zijn tijd en ook de wil om te trouwen! Zo gebeurde het ook mij dat ik zeer warm liep voor Purista!
[7] Maar aangezien de tijden veranderen en wij ons in de loop der tijden bevinden, hoe zouden wij dan zo geheel en al onveranderd kunnen blijven?!
[8] De aarde danst voortdurend als een dwaas vrolijk kind om de grote zon; maar waar is de rustige wijze onder ons die deze dans niet dagelijks steeds moet meemaken?! Zelfs in mijn slaap moet ik de dolle lust van de aarde meemaken!
[9] Zodoende is het immers ook begrijpelijk dat ik eens door een meisje met gloeiende ogen zelf moest gaan gloeien! Maar wij weten immers allemaal dat de vochtige wolken staat zijn zelfs de machtige zonnegloed af te doen koelen; dus zal er ook wel een middel zijn waarmee een man in staat is zijn dwaze liefdesgloed voor een vrouw af te doen koelen?!
[10] Mij is een dergelijk middel door Gods genade ten deel gevallen en nu kunnen de twee zonnen van Purista mij geen kwaad meer doen! En dat is ook een verandering van een tijdperk in mij en ik leef daarin weer opnieuw op en voel dat de man, als hij eenmaal is geboren, ook heel goed zonder een Purista kan bestaan; en de oorzaak daarvan ligt in de voortdurende verandering van de tijden.
[11] Heden lief, morgen leed; heden verhit, morgen wit; heden gloed, morgen vloed!'
[12] Deze woorden braken Purista's hart en zij begon bitter te wenen en sprak: 'Wanneer de geroepene zulke woorden bezigt als het om de hoogste ernst gaat, wat zullen dan wel de niet-geroepenen voor woorden bezigen?! - O Muthaël, heb je dan geen hart meer dat mij kan vergeven, als ik te hard ben geweest?'

«« 99 / 366 »»