[1] Toen wij het schip aan de andere oever verlieten, moesten wij op Grieks gebied nog een behoorlijke voetreis maken om in de buurt van de beide steden te komen. Toen wij bij de grens van het grondgebied van Tyrus kwamen en deze tegen het invallen van de avond passeerden, liep een VROUW, uit Kana in Galiléa geboortig maar al vijftien jaar geleden met een Griek in deze streek getrouwd, ons na omdat zij Mij onderweg herkende. Zij riep daarbij: "Heer, Zoon van David, erbarm U over mij! Mijn dochter wordt kwalijk door de duivel geplaagd!" (Matth. 15:22) -Ik liet haar echter roepen, zei geen woord tegen haar en liep verder .
[2] Maar omdat de vrouw erg hard riep, zodat de LEERLINGEN daar hinder van ondervonden, hielden zij Mij staande en zeiden: "Stuur haar toch weg! Want nu schreeuwt ze al bijna een half uur zo hinderlijk dat onze oren er van tuiten! (Matth. 15:23) Als U haar niet wilt of kunt helpen, maak dan toch dat zij weggaat, anders zullen de andere mensen, die ook op deze weg lopen, nog gaan geloven dat wij de vrouw iets gedaan hebben, en dan zullen zij ons ophouden en met allerlei vragen lastig vallen!"
[3] Daarop zeg IK tegen de leerlingen: "Ik ben slechts gezonden tot de verloren schapen van het huis van Israël!" (Matth. 15:24)
[4] De leerlingen keken elkaar na dit antwoord met grote ogen aan en wisten niet wat ze daarmee aan moesten. JUDAS Iskariot gaf aan Thomas te kennen dat hij mij erg inconsequent vond en zei: " Je zou vaak uit je vel willen springen van ergernis over al die flagrante tegenstrijdigheden in zijn spreken en handelen! Nu deze vrouw hem om hulp vraagt, is hij alleen maar tot de schapen van het huis van Israël gezonden, maar toen hij alle mogelijke hulp gaf aan de Romeinen, die toch nog meer heiden zijn dan deze arme half Griekse half Joodse vrouw, dacht hij er niet aan dat hij alleen maar tot de schapen van het huis van Israël is gezonden!"
[5] THOMAS zegt tegen hem: "Ik kan je ditmaal echt niet helemaal ongelijk geven, maar toch houd ik het erop, dat Hij hier een bijzondere reden heeft waarom Hij deze vrouw helemaal niet wil helpen!"
[6] Maar terwijl de leerlingen onder elkaar zo hun meningen uitwisselen, komt de VROUW naar Mij toe, valt voor Mij op haar knieën en zegt: "Heer, help mij!" (Matth. 15:25)
[7] Ik keek de vrouw aan en zei: "Het is niet netjes om het brood van de kinderen af te nemen en het voor de honden te gooien!" (Matth. 15:26)
[8] Daarop zei de vrouw: " Ja, heer, - maar toch eten de honden de broodkruimels die van de tafel van hun meester vallen!" (Matth. 15:27)
[9] Alle leerlingen waren verbaasd over dit antwoord en PETRUS zei stilletjes: "Nee, dat is kras! Zoveel wijsheid ben ik maar zelden bij een Jodin tegengekomen, en die vrouw is nog wel een Griekse van geboorte, hoewel ze in Kana in Galilea geboren is! Ik ken haar en heb haar al heel wat vis verkocht, maar dat was natuurlijk al vijftien of zestien jaar geleden. "
[10] Maar IK keek de vrouw aan en zei tegen haar: "O vrouw, je geloof is groot; jou geschiede zoals jij het wilt!"
[11] Toen stond de vrouw op, bedankte en snelde weg naar haar huis en vond haar dochter gezond (Matth. 15:28) - De mensen, die thuis bij het meisje waren, vertelden de moeder hoe zij zagen dat de duivel onder geweldig razen en vloeken een halfuur eerder was verdwenen. Toen begreep de vrouw dat dit op hetzelfde moment gebeurde waarop Ik op de grens van het gebied van Tyrus tegen haar zei: "O vrouw, je geloof is groot; jou geschiede zoals jij het wilt!"
[12] De avond was echter gevallen en de leerlingen vroegen Mij of Ik wel door wilde gaan naar Tyrus, of dat zij hier aan de grens van het gebied uit zouden zien naar een herberg, omdat het van daaruit nog drie uur gaans was naar de stad Tyrus.
[13] IK zei toen tegen de leerlingen: "Weten jullie wat? Laten wij hiervandaan in plaats van naar het westen waar Tyrus ligt, naar het zuidoosten gaan! Daar komen wij weer aan de Galilese zee. Vlak aan de oever ligt een mooie berg, waarvan wij de boomloze top hiervandaan gemakkelijk binnen twee uur bereiken, daar zullen wij overnachten."
[14] Na Mijn woorden gingen wij vandaar verder, kwamen na een uur aan de Galilese zee en tevens aan de voet van de berg, waarvan wij de top op ons gemak ook binnen een uur bereikten.
[15] Boven aangekomen gingen we in het zachte alpengras zitten en rusten daar uit, zonder meteen in te slapen. (Matth. 15:29)

«« 168 / 244 »»