[1] Toen JUDAS Iskariot dat hoorde, hief hij zijn handen ten hemel en zei: "Nee, nou wordt het me op 't laatst toch teveel! Daar komen meteen weer geen honderden, maar duizenden mensen, en dat zijn natuurlijk meer zieken dan gezonden! Vaarwel, stille rust van deze berg! Dat zal wel weer een gewoel en een gedrang worden, en van rust zal geen sprake meer kunnen zijn!" ,
[2] IK zeg: "Waar maak jij je nu druk over? Naar jou zal beslist geen mens toekomen en de zieken zul je niet beter behoeven te maken. Als je vindt dat het bij Mij te onrustig en te rommelig toegaat, ga dan naar je woonplaats terug en loop met je potten weer de markten af! Zolang je bij Mij wilt blijven, moet je je richten naar Mijn voorschriften, want op Mijn wegen en paden ben Ik alleen Heer! Maar als Ik ooit naar jou toekom en met jou mee zal gaan op jouw wegen en paden, dan zal Ik mij houden aan jouw voorschriften en jou als heer van wat je doet aanvaarden! Ik meen echter dat hier het omgekeerde toch wel het geval is..
[3] JUDAS Iskariot zegt binnensmonds: "Nou ja, nou ja, - ik hoef mijn mond maar open te doen en dan is het al mis! Ik kan in het vervolg beter zo stom blijven als een steen!"
[4] Dan zegt de wijze NATHÁNAËL: "Dat zou nu eens een verstandige zet van jou zijn, iets wat ik altijd nog bij je gemist heb. Ja, spreken op het juiste moment is een goede zaak voor iemand, die iets te zeggen heeft en spreken kan, maar voor een domme is volmaakt zwijgen nog veel beter!"
[5] Terwijl Nathánaël zo nog een paar wijze spreuken van Salomo bij Judas Iskariot in herinnering bracht, kwamen van verschillende kanten van het bergplateau grote groepen mensen uit alle streken te voorschijn en brachten lammen, blinden, stommen, alle soorten kreupelen en nog vele andere met allerlei ziekten behepten met zich mee en legden al die lijdenden, in totaal ongeveer vijfhonderd, in een grote kring om Mij heen 'en ook aan Mijn voeten, en smeekten Mij om hen te genezen. En zie, IK genas hen met één enkel woord en zei toen tegen de genezen mensen: 'Sta nu op en wandel!" (Matth. 15:30)
[6] Eerst merkten de blinden het, omdat zij nu zo goed en zuiver konden Zien alsof zij pas waren geboren, Meteen daarna merkten de stommen het en gaven op iedere vraag antwoord. Toen pas probeerden de lammen en kreupelen of hun verlamde en voor een deel totaal verdroogde ledematen in orde waren. En onder hen was er ook niet één die kon zeggen: 'Ik ben toch niet helemaal geholpen!' Zo werden ook alle andere zieken volledig gezond.
[7] Toen het volk zag dat de stommen spraken, de blinden zagen, de lammen vrolijk liepen en alle soorten kreupelen en andere zieken helemaal genezen waren, verwonderde het zich buitengewoon en begon de god van Israël luid te bejubelen. (Matth. 15:31) En Zij bleven toen tot aan de derde dag bij Mij op de berg, hoewel zij reeds op de tweede dag hun meegenomen mondvoorraad tot op de laatste broodkruimel opgegeten hadden.
[8] Terecht kan men zich daarbij afvragen wat deze volksmassa gedurende de twee andere dagen op de berg gedaan heeft. - In 't kort is het antwoord hierop, dat al die duizenden mensen van beiderlei kunne zich door Mij en de leerlingen hebben laten onderwijzen in Mijn leer. Het was echter merkwaardig dat onder die duizenden er niet één was, die partij koos voor de Farizeeën en schriftgeleerden. Daarentegen wisten zij nog een aantal sterke staaltjes te vertellen, die zij bij verschillende gelegenheden met de tempeldienaars beleefd hadden. Maar ook hadden zij maar al te vaak de bitterste ervaringen met hen gehad, waarbij zij zich diep beklaagd hadden ooit met deze blinde ijveraars in aanraking te zijn gekomen.

«« 171 / 244 »»