[1] Na deze heerlijke gebeurtenis kwam CYRENIUS weer naar Mij toe en zei: "Heer, ik heb veel dingen met de beide engelen besproken, maar uit alles wat zij tegen mij zeiden leerde ik niets meer, dan wat ik al door Uw goedheid en genade wist. Het heeft dus niets nieuws gebracht! Maar wat mij in ieder geval zeer verwonderd heeft, is, dat de twee onbeschrijflijk mooie jongemannen in zekere zin alles zo onbewogen aanzien! Wat zij leggen getuigt van diepe wijsheid, en de klank van hun stem is mooier ~ de verrukkelijkste harmonie van de eoluslier. Hun gelaatstrekken zijn steeds als het zuiverste morgenrood, hun adem geurt naar rozen, jasmijn en amber, hun haren lijken net zuiver goud en hun albastwitte handen zijn zo rond en vertonen zo'n buitengewoon tere symmetrie, dat ik daarvoor op aarde werkelijk niets vergelijkbaars kan vinden. Hun borst is volkomen gelijk aan die van een ontluikende maagd, zoals ik er slechts eenmaal een gezien heb in een streek aan de Pontus, en hun voeten zijn al even mooi en hebben heerlijk weelderige verhoudingen; kortom, -men zou uit pure liefde tot deze beide wezens razend worden! Maar bij al deze glorieuze, onbeschrijflijk voortreffelijke eigenschappen, die slechts liefde en duizendvoudig meer liefde uitstralen, waarmee zij zelfs de hardste steen zo week als was zouden kunnen maken, zijn ze toch zo koud en ongeïnteresseerd als een marmeren beeld in hartje winter! En dat maakt mij ook bijna zo koud als zij zijn.
[2] Zij hebben beslist niets afstotends, niet in hun woorden en niet in hun gebaren, maar niets treft hen en niets brengt hen uit hun stoïcijnse onbewogenheid ten opzichte van alles wat bestaat en gebeurt. Zij spreken weliswaar heel wijs over U, maar wat zij zeggen lijkt mij op het voorlezen van een brief in een taal die men niet begrijpt.
[3] Zeg mij toch, hoe dat nu bij de twee puur hemelse wezens mogelijk is! Is dat gebruikelijk bij de zuivere geesten in Uw hemelen?"
[4] IK zeg: "Dat zeker niet! Maar deze beiden gedragen zich hier alleen maar daarom zo, omdat zij zich zo moeten gedragen. Hun wil is echter volkomen vrij en hun hart gloeit zo van liefde dat deze je in een oogwenk zou verteren als de beiden hun liefde ten opzichte van jou de vrije teugel zouden laten!
[5] De aardse mens kan wel de grootste wijsheid van de engelen verdragen, maar hun liefde kan hij alleen maar dan verdragen als hij in zijn hart op één hoogte staat met hun liefde.
[6] Dat dit zo is kun je al op eenvoudige wijze constateren bij de heel natuurlijke samenhang tussen het aardse vuur en het licht daarvan. Het licht dat de vlam afgeeft kun je wel verdragen, maar kun je daarom ook de vlam zelf, die het licht afstraalt, verdragen?
[7] De zon geeft aan de wereld beslist het sterkste licht, en toch kun jij het nog heel prettig verdragen! Als met de toename van het licht ook de warmte toeneemt kun je het licht natuurlijk wel moeilijker verdragen. Maar zou je ook zoals een engel, met je lichaam in de jouw begrip te boven gaande, van licht gloeiende, zonnelucht kunnen bestaan? Ik zeg je: Deze zonnelucht zou de aarde met alles daarop in een oogwenk vernietigen, zoals een druppel water die op witgloeiend metaal valt!
[8] Wie in dat licht en dat vuur bestaan wil, moet zelf eerst uit zulk vuur en licht bestaan! Wel, daarom moeten de beide engelen hun liefde voor jou onder controle houden, omdat hun te sterke liefde je zou vernietigen! -Begrijp je dat?"
[9] CYRENIUS zegt: "Ik begrijp het haast, maar nog niet helemaal zoals zoveel andere zaken! Want hoe een te sterke liefde mij zou kunnen doden, is mij nog niet zo erg duidelijk!"
[10] IK zeg: "Goed, laten we je dat dan zo duidelijk maken als mogelijk is dus luister: Jij hebt ook een zoon en een zeer lieve dochter. Van deze twee kinderen houd je ongelofelijk veel, het is zelfs zo, dat je hart van pure liefde nauwelijks beoordelen kan hoe sterk het de beide kinderen liefheeft, omdat de kinderen van hun kant ook ongelofelijk veel van jou houden. Maar stel je nu eens voor dat de beide kinderen gestorven zouden zijn, en vraag je eens af of jouw hart het verdriet over zo'n verlies wel zou kunnen verdragen! Kijk, je krijgt gewoonweg nu al klamme handen, nu Ik alleen maar de mogelijkheid aanduid! Hoe zou het je vergaan als het werkelijk zo was? Ik zeg je, omdat Ik je hart ken, dat je dat verdriet geen drie uur lang uit zou houden, het zou je zeker doden!
[11] Wel, hoe verhoudt de liefde en vriendelijkheid van jouw kinderen zich nu ten opzichte van de liefde en buitengewone vriendelijkheid van deze twee hemelboden!? Als deze beiden je ook maar éven met een liefhebbende blik aan zouden zien en je slechts één vinger zouden geven om te strelen, dan zou de liefde in je eigen hart zich tot zo'n hoogte verheffen, dat je die niet langer dan een paar ogenblikken zou kunnen verdragen. En zouden de engelen je dan ook maar schijnbaar alleen laten, dan zou je hart door zo'n droefheid worden overweldigd, dat je sterven zou!
[12] Want weet, dat hoe mooi Mijn beide lievelingsengelen nu ook zijn, die schoonheid niets is vergeleken bij de schoonheid die zij krijgen, als hun wezen door Mijn liefde in hun harten geheel wordt vervuld! Ik zeg je: dan raakt alles wat de wereld aan schoons en liefs te bieden heeft eindeloos ver op de achtergrond! -Ik geloof nu dat je Mij wel begrepen zult hebben!?"

«« 45 / 244 »»