[1] De burgers gaan nu naar huis en brengen de genezen man terug bij zijn kinderen en zijn zeer bedroefde vrouw, die eerst haar ogen nauwelijks gelooft, maar dan direkt in een tranenstroom van dank en vreugde uitbarst. Met haar tien kinderen snelt zij het huis uit naar Mij toe, en samen met haar kinderen dankt zij Mij op haar knieën voor de ongekende weldaad, die haar en haar kinderen bewezen was. Daarbij vraagt zij Mij of zij Mijn huis met alle mogelijke tot haar beschikking staande krachten mag dienen, benevens ieder ander die Ik haar ook maar zou willen aanbevelen!
[2] IK zeg: "Alles wat je in Mijn naam voor de armen zult doen, zal beschouwd worden alsof je het voor Mij doet! Voor Mijn huis wordt echter gedurende het poosje dat Ik hier nog door zal brengen, al voldoende gezorgd. Maar als Ik weer kom, hoor je dat nog wel."
[3] De VROUW huilt van vreugde en dankbaarheid en zegt: "Heer, waarachtige meester, uit de hemel ons gegeven! Ik bezit veel; de helft wil ik meteen schenken aan de werkelijk armen, en de andere helft zal ik voor hen beheren, zodat zij bij mij altijd iets achter de hand zullen hebben. Want volgens mij is dat beter, omdat ik weet dat de armen een groter vermogen niet goed kunnen beheren, meestal te veel ineens uitgeven en in tijden van nood dan weer niets hebben!"
[4] IK zeg: "Doe dat, beste vrouw! Zo zouden alle rijken moeten doen, dan zouden de armen nooit noodlijdend zijn. Want de armoede is een kwade zaak en verleidt de mens vaak tot grotere zonden dan de rijkdom. De rijke behoudt ten opzichte van de wereld tenminste zijn aanzien en veroorzaakt zelden zoveel wereldse aanstoot als een arme, die maar al te gemakkelijk door de nood tot de slechtste daden gebracht kan worden. Maar de onbarmhartige rijke, die de armen gebruikt voor het uitvoeren van zijn zonden, is ondanks al zijn wereldse aanzien duizendmaal slechter dan de zondigende arme. Want de arme begaat de zonde uit nood, en de rijke is de aanstichter van de zonde terwijl hij zwelgt in zijn rijkdom.
[5] Maar de manier waarop jij, goede vrouw, je rijkdom nu wilt en ook zult besteden, maakt van de rijkdom een zegen uit de hemelen en dat zal in het tijdelijke en eeuwige haar beheerders de grootste winst opleveren! Dus wie echt deugdzaam wil zijn, moet altijd spaarzaam en zuinig zijn, opdat hij in tijden van nood in staat is om de armen en zwakken te ondersteunen.
[6] Ik zeg jullie allen: Laat jullie liefde voor je kinderen als een kaars branden, maar laat de liefde voor de vreemde kinderen van arme ouders een grote fakkel zijn! Want niemand in de wereld is armer dan een arm verlaten kind, ongeacht of het een jongen of een meisje is. Wie zo'n arm kind in Mijn naam opneemt en het lichamelijk en geestelijk verzorgt als zijn eigen bloed, die neemt Mij op, en wie Mij opneemt neemt ook Hem op, die Mij in deze wereld heeft gezonden en helemaal Eén met Mij is!
[7] Als jullie Gods zegen in je huis wilt brengen en het als een goed verzorgd veld voor de rijke oogst klaar wilt leggen, verzorg in jullie huizen dan arme kinderen, dan zullen jullie zo onder alle zegen bedolven worden, zoals de laagten, die door een sterk gezwollen stroom overspoeld worden, bedekt worden met zand en rolstenen. Maar als jullie arme, hongerige, kleine kinderen wegjagen en ze bovendien nog kwaad bejegenen alsof ze je al haast onherstelbare schade berokkend zouden hebben, dan zal de zegen zo uit jullie huizen verdwijnen, als de stervende dag verdwijnt voor de haar achtervolgende nacht. Wee dan die huizen, die door zo'n nacht ingehaald worden! Waarlijk daar zal de dag nooit meer terugkomen! En nu, beste vrouw, ga nu naar huis en doe wat je je hebt voorgenomen en gedenk vooral de arme weduwen en wezen!"
[8] Na deze les staat de VROUW met haar kinderen op, dankt Mij nog eenmaal tesamen met haar kinderen en roept tenslotte luid: "O God van Abraham, Isaäk en Jacob, hoe groot, goed en heilig en hoe oneindig machtig en wijs zijt Gij, die ons arme zondaars een mens uit Uw hart hebt gegeven, die macht heeft gekregen om al onze lichamelijke en geestelijke gebreken te genezen! U, heilige Vader alleen zij eeuwig alle lof, alle liefde, alle eer en alle prijs! O Gij goede Vader, hoe goed bent U voor hen, die op U alleen vertrouwen! Wel bestraft U allen hard, die Uw geboden niet opvolgen, maar als de berouwvolle zondaar dan weer tot U roept: 'Goede heilige Vader, vergeef mij zwakke!', o dan verhoort de heilige goede Vader hem meteen weer en helpt hem met Zijn almachtige arm uit iedere nood!
[9] O mensen, neem allen aan mij een voorbeeld! Ook ik was een zondares, en God liet Zijn altijd heilige tuchtroede verschrikkelijk op mij neerkomen, maar ik wankelde niet in mijn vertrouwen, had berouw over mijn zonden en bad vurig tot de Vader in de hemel, en zie, Hij, Hij alleen heeft mijn smeken gehoord en hielp mij wonderbaarlijk uit de grootste en verschrikkelijkste nood!
[10] Vertrouwen bouw daarom allen alleen op Hem! Want als geen mens meer kan helpen, komt Hij en helpt de in het nauw zittende! Alles love Hem daarvoor zonder ophouden! Want slechts Hij alleen kan iedereen waarachtig helpen! Maar U, goede gezondene uit de hemelen, dank ik ook nog een keer, want u moet zelf een heilig werktuig in de hand van de almachtige God zijn!"
[11] Deze uitroep, die, zonder dat de vrouw dat wist, Mij alleen betrof, kostte Mij enige tranen van grote ontroering, zodat Ik Mij van haar moest afwenden.
[12] Dat merkte CYRENIUS en hij zei: "Heer, wat is er met U dat U weent?"
[13] En Ik antwoordde: "Vriend, zulke kinderen zijn er maar weinig op de aarde! Zou Ik als de Vader, die zij zo heerlijk prees, dan niet van vreugde tot tranen geroerd kunnen worden? Oh, Ik zeg je: Meer dan iedere andere vader! Kijk, zij is er een, die is zoals ieder zou moeten zijn, en zij geeft Mij onbeschrijflijk veel vreugde! Maar zij moet ook merken wat het betekent dat Ik van overgrote vreugde over haar heb gehuild!"
[14] Na deze woorden droogde IK de tranen van Mijn ogen en zei tegen de nog helemaal van liefde tot God gloeiende vrouwen kinderen: "Lieve vrouw! Omdat je liefde en je geloof in God zo sterk is, zoals dat nog maar zelden voorkomt, daarom kan Ik je niet zo maar laten gaan. Zend de oudste zoon naar je man om hem te halen, want Ik heb nog veel belangrijks met hem te bespreken!"
[15] Na deze woorden loopt de knaap meteen naar de stad en komt snel met de genezen vader terug.
[16] Toen de beiden arriveerden, zei IK tegen hem: "Vriend, Ik heb je laten roepen opdat je niet alleen naar lichaam, maar vooral ook naar ziel helemaal gezond zult worden en zult weten waarom dit allemaal met je is gebeurd. In de eerste plaats zul je gedurende deze avond Mijn gast zijn tesamen met je lieve vrouwen je kinderen, en ten tweede zul je hier zoveel zien en horen, dat je daardoor gemakkelijk te weten zult komen wie Degene is, die je heeft genezen. Nadat jij en je vrouw dat zullen begrijpen, zal het voor jullie nog duizendmaal lichter in het gemoed worden, en je zult inzien dat je werkelijk volkomen genezen bent.
[17] Maar nog voordat de tijd voor het avondmaal komt, gaan we nog even naar de nieuwe, door Jaïrus gebouwde synagoge, en Jaïrus, zijn vrouw, zijn dochter, haar man Borus, Cyrenius, Cornelius, Faustus, Kisjonah, jouw vrouwen jouw kinderen zullen ons begeleiden. Daar moet je iets getoond worden, wat je zeer zal sterken in je geloof!"
[18] De genezen man, die BAB heette, zei: "Meester, het geschiede zoals u het wilt! Ik ben bereid u tot aan het einde der wereld te volgen."
[19] Na dit woord van Bab begaven wij ons meteen naar de synagoge, die je als je een beetje doorliep in een kwartier, maar op je gemak in een half uur kon bereiken.

«« 68 / 244 »»