[2] Stel je een woonhuis voor. Waarvan wordt dit eigenlijk gebouwd? Zoals jullie weten, gewoonlijk uit heel ruwe, vormloze brokken materie. Deze materie komt in deze, als het ware zelfzuchtig op zichzelf staande, toestand overal voor. Het is de klei waarvan de bakstenen gemaakt worden, alsmede een bepaald soort steen waaruit kalk wordt gebrand, vervolgens zand en nog onbewerkt hout. We brengen nu dit ruwe materiaal op het een of ander terrein bij elkaar. Hier ligt een hoopje klei, daar een hoopje kalksteen, verder een chaotische hoeveelheid bomen, die echter nog niet bewerkt zijn, en nog een flinke hoop zand. Wat verderop bevindt zich een kleinere hoop ruw ijzererts, weer wat verderop een hoop kiezelstenen en niet ver daarvandaan een flinke plas water. Kijk, daar hebben we het ruwe materiaal voor een huis volop hij elkaar. Maar zeg eens, wie van jullie is zo scherpziend dat hij in al deze ruwe hopen materie een goedgeordend statig huis ziet? Dit alles lijkt toch evenmin op een huis als een vlieg op een olifant of als een vuist op een mensenoog. En toch is dit allemaal bestemd voor de bouw van een statig huis.
[3] Wat moet er nu gebeuren? Steenbakkers gaan met de klei aan het werk. De losse klei wordt nat gemaakt en dan flink gekneed. Heeft hij zich flink gehecht en is hij taai genoeg, dan wordt hij tot de jullie welbekende stenen gevormd. Opdat de kleideeltjes in de stenen zich nog inniger en duurzamer met elkaar zullen verbinden, wordt iedere steen nog in het vuur gebakken, waardoor hij met het verkrijgen van die grotere stevigheid gewoonlijk ook de jullie welbekende kleur krijgt. Wat gebeurt er nu met de kalksteen? Kijk, daar wat verderop worden al verscheiden ovens gebouwd, waarin de kalksteen gebrand wordt. Wat er met de gebrande kalk gebeurt, weten jullie toch zeker wel? Laten we verder kijken. Timmerlieden hebben zich over de boomstammen ontfermd en bewerken ze ten behoeve van de bouw. De smeden gaan met de hoop erts bezig, smelten het, halen het bruikbare ijzer eruit en bewerken het tot allerlei benodigdheden voor de bouw. Verder zien jullie hoe anderen de kiezelstenen fijnstampen en vermalen en op de jullie reeds bekende wijze tot zuiver glas verwerken.
[4] Nu hebben we het ruwe materiaal in de omgeving al gecultiveerd. Daar komt ook al de bouwmeester en zet zijn bouwplan uit. De grond wordt uitgegraven, de metselaars met hun handlangers zijn druk in de weer en wij zien hoe de ruwe materie onder de handen van de bouwlieden de vorm aanneemt van een geordende bouw. Langzamerhand groeit het statige huis boven de grond uit en bereikt de vooraf bepaalde hoogte. Nu gaan de timmerlieden aan de slag en in korte tijd is het gebouw volledig van dakbedekking voorzien. Bij deze gelegenheid zijn onze eerdere hopen ruw materiaal ook totaal verdwenen. We zien enkel nog een deel van het zand en een deel van de gebluste kalk, maar er wordt net begonnen met het zogenaamde pleisterwerk en het afwerken van het huis. Hierbij verdwijnen ook nog de twee laatste resten van het materiaal. Kijk, het huis is nu helemaal afgewerkt, zowel van buiten als van binnen. Nu komt er nog een aantal ambachtslieden voor het kleinere werk: een timmerman, een slotenmaker, dan nog een schilder, een ovenbouwer en nog iemand die de vloeren lakt. Deze ambachtslieden zijn nog een tijd flink bezig en dan staat het huis er en dwingt als het ware eerbied af.
[5] Als jullie nu eens je gevoelens vergelijken, te beginnen bij het zien van het ruwe materiaal tot aan de voltooiing van dit statige gebouw, dan zullen jullie daarin toch zeker een heel groot verschil ontdekken. Waardoor werd dit verschil echter teweeggebracht? ik zeg jullie: door niets anders dan door de doelmatige en goede ordening en het een worden van de gescheiden ruwe materie tot een geheel. Toen jullie aanvankelijk tussen de hopen ruwe materie rondliepen, was het je onbehaaglijk te moede en jullie gevoelens woelden chaotisch door elkaar. Toen jullie zagen dat de ruwe materie door het vuur en door de werktuigen van de timmerlieden meer geordend en bruikbaar gemaakt werd, voelden jullie je al wat behaaglijker, want jullie zagen nu reeds de mogelijkheid dat er uit zo'n geordende materie een huis kan ontstaan. Maar nog steeds konden jullie je geen volledige voorstelling van het huis maken.
[6] Toen jullie de bouwmeester het bouwplan zagen uitzetten, voelden jullie je in zekere zin al aangenaam verrast, want jullie konden toen al zeggen: hé, kijk eens, dat wordt een grandioos gebouw! Maar toen jullie het zagen nadat het op het afwerken na klaar was, verlangden jullie naar de voltooiing ervan. En toen het gebouw helemaal klaar was, bekeken jullie het met groot genoegen en toen jullie in de mooie en sierlijke vertrekken van het huis werden rondgeleid, waren jullie hoogst verbaasd en zeiden: wie had gedacht dat zoiets uit de voorheen nog helemaal ruwe materie kon ontstaan?
[7] Kijk, zo is het ook gesteld met alles wat we tot nu toe in de natuurlijke zon hebben gezien. Het zijn ruwe brokken materie, die in deze toestand zonder samenhang of verband verschenen. Wanneer iemand de bewoners van de zon en al hun werken afzonderlijk beschouwt, kan hij daarin geen samenhang en geen onderlinge relatie ontdekken. Pas in het geestelijke worden deze nog helemaal ruwe brokken meer en meer geordend. Uit die ordening kan dan worden opgemaakt, voor welke hogere bestemming zij dientengevolge bestaan, daar het innerlijk van allen verwijst naar een en hetzelfde wezen, waarin hun uiteindelijke en volledige ordening pas tot een compleet geheel kan worden.
[8] Daarom zullen we het volkomen voltooide gebouw pas aanschouwen in de geestelijke zon, waarin dit alles in elkaar zal grijpen en zich in overgrote heerlijkheid als één geheel zal voordoen.
[9] Jullie zien nu, hoe dit alledaagse voorbeeld een heerlijk evangelie bevat en de innerlijke beschouwer een orde ontsluit, waarvan geen sterveling ooit gedroomd heeft. Met dit voorbeeld wil Ik jullie attent maken op iets dat het geestelijke meer nabij komt, en wel in het bijzonder bij de zon zelf.
[10] Jullie hebben de verschillende inrichtingen van de hele zon met alles wat zich op en in haar bevindt nu bekeken. Zij is stellig van een eindeloze en bijna onbeschrijflijke verscheidenheid. Hoe tilt zich echter tenslotte deze zeker gedenkwaardige inrichting van de zon?
[11] Elke blik die jullie naar de zon richten geeft je het antwoord: namelijk door een algehele buitengewoon intensieve licht- en stralenkrans.
[12] Kijk hoe het bijna oneindig veelvoudige zich daar verenigt en aldus één geworden doorwerkt tot in bijna eindeloze verten in de ruimte. Het is niet nodig de talloze weldadige uitwerkingen van het zonlicht aan te tonen, want elke dag op jullie kleine aardbol beschrijft en bezingt deze reeds veelvoudig. Zou de zon zonder deze haar omgevende lichtbundeling met al haar talloze delen ook zulke wonderbaarlijke uitwerkingen hebben? O, zeker niet! Vraag het maar eens aan een echt donkere nacht en ze zal jullie letterlijk zeggen en tonen, waartoe een zon zonder licht zou dienen. Maar we hoeven niet alleen met dit nog steeds wat krasse voorbeeld genoegen te nemen, want er zijn nog een heleboel betere.
[13] Opdat jullie daarbij echter des te overtuigender mogen inzien hoe elk ding ons dichter bij het doel kan brengen, wanneer we het maar vanuit het juiste standpunt bekijken, zullen jullie zelf voor het volgende voorbeeld de eerste de beste en dus ook allerbeste stof kiezen en we zullen dan zien in hoeverre ze wel of niet voor onze zaak te gebruiken is. Ik denk echter dat het voor jullie tamelijk moeilijk zou zijn in dit opzicht een onbruikbare stof te kiezen, want wat is er gelegen aan de vorm van een gevonden brok erts? In de smeltoven ermee, en de juiste hittegraad zal hem wel zijn juiste bestemming geven! Zoeken jullie daarom ook niet moeizaam naar een of andere stof, want zoals Ik jullie al zei: Ik kan, net als een scharrelaar, alles heel goed gebruiken! En zo laten we het voor vandaag hierbij.
«« 2 / 101 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.