[1] Jullie vragen: maar beste vriend, zullen we niet eerst afscheid nemen van de vriendelijke bewoners van dit huis en hen bedanken voor hun liefdevolle ontvangst? Lieve vrienden, het spijt me echt dat jullie me daar niet eerder aan hebben herinnerd, want nu bevinden we ons al op de top van een van de bergen die we eerder in de verte zagen, terwijl ons huisje al ver achter ons ligt! Dat verbaast jullie enigszins en daarom zeggen jullie: maar beste vriend, hoe kan het toch dat we hier zo snel als de gedachten wandelen, terwijl we in de noordelijke en avondlijke omgeving, op enkele zeldzame uitzonderingen na, duidelijk slechts stap voor stap hebben gelopen? Uit vroegere ervaringen weten we weliswaar dat men in de geest zo snel als de gedachte vooruit kan gaan. Dat is dus niet zo vreemd. Maar dat we juist in die streek, die op zich heel arm aan verschijnselen was die men tot de mooie en heerlijke kan rekenen, stap voor stap zijn gegaan, maar daarentegen in deze hemelse streek al dat heerlijke bijna onopgemerkt vlug voorbijschieten, dat is het wat ons bevreemdt.
[2] Lieve vrienden, jullie oordelen wel heel juist volgens jullie wijsheid, maar niet volgens de geestelijke wijsheid. Wanneer we ons in dit grote rijk van de geesten in die streken bewegen waar de omstandigheden natuurlijk geaard zijn, dan is juist daar alles vertraagd, en ons langzame voortgaan in zulke streken geeft dan ook heel wezenlijk en aanschouwelijk de moeizame vooruitgang van de geest weer. Hoe dieper we in dergelijke streken waren doorgedrongen, des te moeizamer en langzamer werd ook onze gang. Maar hier, waar de geest al zijn volle vrijheid geniet, is hij van zulke ketenen bevrijd, waardoor zijn voortschrijden veel minder gehinderd en dus ook sneller wordt.
[3] Jullie zeggen nu: beste vriend, dat is allemaal juist, goed en waar, maar we herinneren ons dat we in het begin in de noordelijke streek toch eens een snelle bergtocht hebben gemaakt, toen we vanuit de hel eveneens bijzonder vlug terug waren in het kinderrijk en onze reis van het kinderrijk naar hier ook slechts één ogenblik duurde. Hoe moet men dat nu begrijpen? - Beste vrienden, het verbaast me werkelijk zeer dat jullie zoiets nog niet begrijpen, terwijl jullie precies hetzelfde toch al vaak op aarde hebben ervaren bij de ontwikkeling van jullie geest. Ik zal jullie dit aan de hand van slechts één voorbeeld duidelijk maken, dan zullen jullie deze drie, voor jullie onverklaarbare verschijningsvormen van snelreizen meteen grondig doorzien en volkomen begrijpen.
[4] Wanneer jullie bijvoorbeeld in de wiskunde of in een of andere wetenschap onderwezen werden en jullie moesten je bij dat onderwijs de een of andere moeilijk te begrijpen hoofdstelling analytisch aantoonbaar eigen maken, omdat bijna het hele complex van die wetenschap met het volledige begrip van die stelling samenhangt, dan heeft het jullie zeker echt veel moeite gekost om zo'n stelling volkomen te begrijpen. Ja, jullie moesten daarbij van punt tot punt stapje voor stapje vooruitgaan. Wat gebeurde er nu als jullie zo'n hoofdstelling volkomen hadden begrepen? Heeft jullie geest niet juist daardoor een snelle vlucht genomen en zich dan met grote snelheid een inzicht verworven, waarmee hij datgene wat hij vroeger zo moeizaam doorvorste en onderzocht in een oogopslag overzag? Maar dat is niet alles; hij trok uit deze door hem nu begrepen stelling ook nog andere conclusies die hem eerst totaal vreemd waren en werd dus tengevolge van zo'n snelle vlucht zelf een ziener, een onderzoeker, een uitvinder en zelfs een schepper van toekomstige waarheden! Begrijpen jullie nu zo'n snelle vlucht?
[5] Kijk, precies zo is het ook met de geest; want wat jullie op aarde het werk van de geest of van de gedachten noemden, is hier in het rijk van de geest pure werkelijkheid. We gingen dan ook weer met langzame schreden naar de avond toe, leerden langs deze weg allerlei toestanden kennen en kwamen via onze leerzame weg zelfs in de onderste voor jullie geest bereikbare diepte. Alles moest voor jullie tot het uiterste ontleed worden. Wat heeft jullie geest daarmee gedaan? Hij heeft een tweede belangrijke stelling geleerd. Door het leren van deze belangrijke stelling was dan weer een tweede snelle opwaartse vlucht mogelijk.
[6] We kwamen bij het kinderrijk aan en wel bij de uiterste grens. Daar moesten we nog een derde belangrijke tussenstelling bestuderen die met al het voorafgaande een heel belangrijke verbinding vormde en als een goede voorbode voor het vervolg in de middag diende. Daar jullie zo'n belangrijke tussenstelling vlug en gemakkelijk begrepen hebben, was ook de daarop volgende snelle opwaartse vlucht van de geest in deze lichtstreek even vanzelfsprekend als alle andere.
[7] We zijn nu in de omgeving van het hogere licht. Hoe kan het jullie verbazen, dat we met onze al veel rijpere en meer geoefende geest daar sneller voortgaan dan in de twee vorige streken? Maar ik zeg jullie: hier maken we slechts kleine, hoewel snelle stappen, maar gaan in deze omgeving niet verder dan het oog van onze geest reikt.
[8] Wanneer we echter vanuit deze omgeving de morgen zullen naderen, zullen we nog oneindig grotere en snellere bewegingen maken. En kijk, dat is geestelijk weer heel natuurlijk. Iets dergelijks is immers eveneens al duidelijk te zien bij de meer gewekte geesten op een hemellichaam, waar een geoefende denker een voorwerp dat men hem ter beoordeling voorlegt, heel vlug zal doorzien en in al zijn delen degelijk en grondig zal ontleden. Wel moet hij nog altijd een voorwerp voor zich hebben, want zonder zo'n voorwerp houdt de activiteit van zijn geest op.
[9] Zo kunnen ook wij de ruimten die we hier zien zeer snel doorlopen. Maar wanneer de geest in een nog veel vrijere en meer ongebonden toestand terechtkomt, houdt hij zich niet meer bezig met het ontleden van gegeven objecten, maar omdat hij al overal in die materie de potentie van het oneindige heeft gevonden, wordt zijn blik oneindig veel dieper en zijn snelheid of zijn voortgang veel volmaakter. Begrijpen jullie dit allemaal goed? Jullie bevestigen het en ik zeg: dat is goed en daarom kunnen we onze blik van deze mooie hoogten weer meteen op de nog veel mooiere omgeving die voor ons ligt richten.
[10] Jullie verbazen je erover dat we vanaf dit mooie hooggebergte, dat we eerder vanuit het ons al bekende huisje in de verte zagen liggen, nu niet in een dal kijken, maar in plaats daarvan over de mooiste, wijd uitgestrekte en vruchtbare velden, die zich vanaf onze standplaats, en op gelijke hoogte daarvan geheel vlak voor ons uitstrekken. Maar jullie verbazen je er nog meer over hoe de rivier, die jullie al eerder gezien hebben, daar buitengewoon mooi en breed, vrij en open tegen het gebergte opstroomt.
[11] Jullie zeggen: maar beste vriend, dat is toch kennelijk heel onnatuurlijk! Jullie hebben gelijk zolang jullie zo'n fenomeen met wereldse ogen bekijken, maar geestelijk gezien is dat heel anders, en toch even natuurlijk als het op een ander hemellichaam natuurlijk is, dat het water van boven naar beneden stroomt.
[12] Jullie vragen: hoezo dan? Dat kunnen we niet goed begrijpen. Dat dacht ik wel, maar toch zouden jullie al zover moeten zijn dat jullie ook dit verschijnsel uit jezelf zouden kunnen begrijpen. Vertel me eens: waarom stroomt dan op de hemellichamen het water naar beneden? Jullie zeggen: door zijn eigen gewicht. Wat bepaalt dan het gewicht van het water? Jullie zeggen: de aantrekkingskracht van het centrale zwaartepunt van de aarde of van een ander hemellichaam. Goed geantwoord! Als het centrale zwaartepunt van de aarde het gewicht en dus ook het naar beneden stromen van het water bewerkstelligt, wat kennen jullie in deze geestelijke omgeving dan in zo'n centraal, alles naar zich toe trekkend gravitatiepunt? Is het niet de Heer, die woont in de allerhoogste hoogte?! Kijk, om die reden is het stromen van het water tegen de bergen op hier ook even geestelijk natuurlijk als het op de hemellichamen natuurlijk is dat het water naar beneden stroomt. Dat begrijpen jullie nu; hopelijk kunnen jullie dan ook begrijpen wat dit gebergte en het zich op gelijke hoogte daarachter uitstrekkende land betekent.
[13] Jullie zeggen weliswaar: we hebben wel een vaag vermoeden, maar heel beslist kunnen we ons daar nog niet over uitspreken. Maar ik zeg jullie dat zoiets juist uit jullie mond heel eigenaardig klinkt, want waarom hebben jullie dan in een huis met verscheidene verdiepingen trappen aangebracht en waar dienen die voor? Jullie glimlachen en zeggen: dat spreekt toch vanzelf. Hoe kan men anders van een lagere naar een hogere verdieping komen? Men zou zich met veel moeite met een touw omhoog moeten laten trekken. - Goed, omdat jullie de huizen op aarde al zo comfortabel inrichten, kunnen jullie toch niet denken dat de grote Bouwmeester misschien minder goede inzichten zal hebben dan jullie?
[14] Hebben jullie nooit gehoord hoe eens de oude Jacob droomde over een ladder waarlangs engelgeesten op en af gingen, terwijl de Heer zelf zich bovenaan de ladder bevond? Kijk, hier hebben we al een sport of trede van juist deze hemelladder. Daar echter elke trede van deze hemelladder beduidend meer te betekenen heeft dan een trede van een trap in jullie huizen, zien we op deze eerste trede dan ook talloze, wonderbaarlijke en heerlijke dingen, die we echter pas bij de volgende gelegenheid nader zullen bezien, en dus is het weer genoeg voor vandaag.

«« 42 / 101 »»