[2] Wat onze ogen daar aanschouwen, kan noch een gebouw noch een boom noch een berg genoemd worden. Het is in zekere zin een samengevoegd geheel van de meest verschillende, maar op zich genomen, volmaakte bestanddelen. Ja, ja, jullie zouden aan de ene kant wel gelijk kunnen hebben, maar als jullie wat scherper kijken, dan zullen jullie de voorwerpen wel duidelijker kunnen onderscheiden.
[3] We zullen het eens proberen. Wat zien jullie daar recht voor ons aan de rechterkant van de rivier? Jullie zeggen: we zien een enigszins kegelvormige heuvel die aan de onderkant door een soort ringmuur is omgeven. Deze ringmuur lijkt meer op een levende tuinhaag dan op een eigenlijke muur, maar het gebladerte lijkt toch weer uit een soort muur te groeien.
[4] De muur zelf is hier en daar doorzichtig gekleurd, ongeveer zoals een regenboog; zijn hoogte zal nauwelijks een klafter bedragen. Boven de muur zijn bogen als van glas aangebracht. Boven de bogen loopt een soort goot als van goud en in deze goot bewegen voortdurend allerlei gekleurde, stralende bollen die een doorsnee van ongeveer twee handbreedten hebben, terwijl de afstand tussen de bollen een halve klafter bedraagt. De laatste top van deze enigszins kegelvormige heuvel is met een soort tempel versierd. De zuilen zien eruit zoals slanke populieren bij ons op aarde. Toch ziet het dak eruit alsof het van gepolijst goud is en het lijkt alsof het meer vrij boven de zuilen zweeft dan dat het er op de een of andere manier mee verbonden is. Boven op het dak bevindt zich weer een doorzichtige, stralende bol.
[5] Kijk, beste vriend, dat is het nu, wat wij hier in eerste instantie op de rechteroever van deze prachtige rivier zien. Het lijkt echter of dit alles één geheel is. Onze ogen hebben nog nooit zoiets gezien en een mens kan zich zoiets ook nauwelijks voorstellen. Daarom weten we ook niet wat het is, waarvoor het dient en welke naam het heeft. Het biedt het oog weliswaar een buitengewoon merkwaardig en prachtig schouwspel, maar dat is ook het enige reële dat we er tot nu toe uit kunnen opmaken.
[6] Wel, geliefde vrienden, jullie hebben alles goed bekeken en dus kan ik jullie al zeggen dat dit hier dan ook een woning van zalige geesten is. Jullie zeggen weliswaar: dat zal wel zijn, maar tot nu toe kunnen we nog niets ontdekken van de bewoners van zo'n merkwaardig woonhuis. Maar ik zeg jullie: laten we maar wat dichter naar deze merkwaardige woning toe gaan, dan zullen jullie de bewoners spoedig te zien krijgen. Kijk, we zijn reeds vlak bij de muur en hier is ook een toegangsdeur. Laten we door deze deur gaan, dan zullen we dadelijk bij de bewoners van dit gebouw komen.
[7] We zijn nu in het gebouw; kijk eens rond en zeg me wat jullie er nu van vinden. Jullie zetten grote ogen op en zeggen: ja maar, wat is dat nu weer voor een voor-de-gek-houderij!? We zijn nauwelijks door de eigenaardige ringmuur die we daarnet zagen, of de ringmuur is er al niet meer, de heuvel is weg, dus is ook de merkwaardige tempel verdwenen, en het hele land, zover ons oog reikt, ziet er nu heel anders uit dan eerst. Eerder zagen we op de vlakten, op soortgelijke hogere of kleinere heuvels een groot aantal van zulke zonderlinge woongebouwen. In plaats daarvan zien we nu een heleboel indrukwekkende paleizen in schitterende stijl gebouwd en aan de oever van de rivier, die als enige nog is overgebleven, zelfs aanzienlijk grote steden. Lieve vriend, wat heeft deze metamorfose nu weer te betekenen? Waarom konden we dan niet even goed de merkwaardige woning, die we eerder van buitenaf al zagen, ook vanbinnen als dezelfde herkennen?
[8] Ja beste vrienden, naar aardse maatstaven zou dat inderdaad vanzelfsprekend juist zijn, maar naar geestelijke maatstaven gaat dat absoluut niet op. Jullie zeggen: heeft de geest zijn ogen dan niet om de dingen te zien zoals ze zijn? Waarom hoeft hij een voorwerp dan slechts van één kant te bekijken om te weten hoe het er uitziet, maar is het voor hem verdwenen en als het ware niet meer aanwezig, zodra hij het van een andere kant wil bekijken.
[9] Ja lieve vrienden, wanneer jullie op aarde een voorwerp met je stoffelijke ogen bekijken, zal dit voorwerp steeds constant blijven en niet veranderen, en jullie zullen het als zodanig altijd aan zijn uiterlijke vorm herkennen. Stel nu eens dat iemand er niet meer genoeg aan heeft om steeds weer dezelfde uiterlijke vorm te bekijken, maar graag het wezen van het gehele voorwerp zou willen leren kennen en wel vooreerst door het mechanisch te ontleden. Heeft hij het voorwerp in een voldoende aantal onderdelen opgedeeld en deze afzonderlijk bekeken, dan zal hij vervolgens nog zijn toevlucht nemen tot de scheikunde en het ontlede voorwerp in allerlei oersubstanties doen uiteenvallen, waarna hij in plaats van het oorspronkelijke voorwerp enkel en alleen grondstoffen krijgt waaruit het voorwerp als vorm heeft bestaan.
[10] Zou ik jullie nu ook niet kunnen vragen: waarom is na zo'n scheikundige ontleding de vroegere vorm van het onderzochte voorwerp niet meer te zien? Jullie zeggen: beste vriend, dat is toch heel natuurlijk want door het ontleden van het voorwerp moest toch onvermijdelijk de vroegere grove uiterlijke vorm verloren gaan. Goed, zeg ik, maar wat was de aanleiding of de oorzaak dat de delen, die voorheen een heel bepaalde vorm uitbeeldden, zo moesten worden opgelost? Jullie halen de schouders op en zitten om een deugdelijk antwoord verlegen. Welnu, dan zal ik jullie daar een antwoord op geven. De oorzaak was de geest, die dieper wilde doordringen in het meer inwendige van de materie. Hij heeft die wegen bewandeld en is tot het inwendige van de materie doorgedrongen, maar daardoor is toch duidelijk de oorspronkelijke vorm zo goed als totaal verdwenen.
[11] Kijk nu, wat op aarde nog altijd meer mechanisch wordt gedaan om aan de behoeften van de geest tegemoet te komen, manifesteert zich hier in de geest als mooiste, harmonische werkelijkheid. Want als jullie hier een af ander ding dat jullie eerst van buiten hebben gezien, binnengaan, dan wil dat zeggen: jullie gaan binnen in de innerlijke betekenis en dus ook in de totale ontleding en oplossing ervan, anders gezegd, jullie dringen door tot het wezen van het aanschouwde. Daarom hoeft men dan ook hier van binnenuit de van buitenaf geziene vorm niet meer waar te nemen, maar wel de diepere betekenis die geestelijk met de uiterlijke vorm overeenkomt.
[12] Om jullie dit nog duidelijker te laten zien, zal ik jullie uitleggen wat de overeenstemming is tussen datgene wat jullie van buitenaf gezien hebben en hetgeen jullie nu binnen zien. De `stroom' of rivier betekent hier het voortdurende en ook altijd zichtbare geestelijk leven op zich, bestaande uit de liefde en de wijsheid, of wat identiek is, uit het ware van het geloof en het goede van de liefde. De `heuvel' die we het eerst op de rechteroever van de rivier zagen, betekent eigenlijk het omhoog streven van de wijsheid; het zachte glooien van de heuvel wil zeggen dat de wijsheid uit de liefde voortkomt. De 'ringmuur' die de heuvel omsluit betekent dat de wijsheid zich nog steeds binnen een bepaalde vorm beweegt. Dat de ringmuur rondom de heuvel loopt, betekent dat de wijsheidsvorm door de liefde wordt verzacht; dat er bladeren uit de muur groeien wil zeggen dat de wijsheidscirkel vol leven is en dat dit leven eveneens liefde is. Deze muur is hier en daar doorzichtig gekleurd, hetgeen duidt op de eenwording van liefde en wijsheid. De `bogen' boven deze ringmuur geven de orde van de wijsheid aan wanneer ze met de liefde is verenigd. De `goot' die boven de bogen loopt stelt een open opnamevat voor, dat een weg is van het licht. De in deze goot zich voortbewegende en stralende 'bollen' betekenen het echte leven dat voortkomt uit de wijsheid wanneer deze met de liefde verenigd is.
[13] De `tempel' op de heuvel, waarvan de zuilen op levende populieren lijken waarboven zich een zwevend gouden dak bevindt dat helemaal bovenaan voorzien is van een stralende bol, geeft aan dat zo'n wijsheid door liefde voor de Heer tot leven wordt gebracht; vandaar de levende zuilen. Het `zwevende dak van goud' staat voor de rijkdom van de goddelijke genade van uit zo'n liefde; de `stralende bol' boven het dak betekent de levendige hoge wijsheid in de goddelijke zaken. Kijk, dat is nu eenmaal onze vorm.
[14] Wanneer we er nu binnengaan, is hij ook verdwenen, maar in plaats daarvan zien jullie dan de jullie getoonde verheven werkelijkheid die in zo'n sfeer, waarin de wijsheid met de liefde voor de Heer verbonden is, tot uitdrukking komt. Al deze paleizen, gebouwen en steden komen wat hun doelmatigheid betreft dan ook overeen met het goede van de liefde en de alom prachtige vorm van de stralende wijsheid.
[15] Zodoende hebben we ons deze belangrijke zaken weer eigen gemaakt en kunnen we ons in deze streek dan ook verder begeven en de heerlijkheden in ogenschouw nemen. We zullen evenwel nergens zo'n gebouw binnengaan, want daarin zouden we weer heel andere dingen te zien krijgen; daar zou dan weer veel uit te leggen en te bespreken zijn en er zou immers geen eind aan komen. Zullen jullie echter eenmaal zelf zuiver geestelijk zijn en je dus in een totaal geestelijke toestand bevinden, dan zullen jullie de eindeloze verscheidenheid en wonderbaarlijke veelvuldigheid zonder meer eeuwig te zien en te beschouwen krijgen. Voor ons is het echter zaak hier te doorgronden hoe al het geestelijke zich ontwikkelt. Nu kunnen jullie je ogen dan ook de kost geven en in alle richtingen de grote wonderbaarlijke heerlijkheden naar hartelust bekijken, en dan zullen we de volgende keer alles wat jullie gezien hebben resumeren en daarna weer verdergaan. En hiermee is het genoeg voor vandaag.
«« 43 / 101 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.