[1] Jullie zien deze hemel nog in zijn vorige ineengeschrompelde toestand, maar omdat de bewoners van deze hemel naast hun verkeerde inzichten ook een beetje kwaadaardiger zijn, beginnen ze zich nu, na wat te hebben overlegd, tegenover ons op te blazen. Dit opblazen zullen we spoedig in de hele hemel zien gebeuren. Jullie vragen nu hoe zoiets mogelijk is, nadat de bewoners van deze hemel eerst van louter erbarmelijke angst voor ons waren weggekropen. Dat ligt immers reeds in de natuur van elke nog zeer natuurlijk gezinde mens, dat angst en vaak ook verdriet niets anders is dan het zaad voor spoedig daaruit opgroeiende toorn en ten slotte zelfs voor wanhopige driftige roekeloosheid. Want dat zien jullie het beste bij krijgslieden die tegen een vijand te velde trekken. Zij trekken ook met angst en beven de vijand tegemoet. Maar staan ze dan tegenover de vijand en hebben ze enkele duchtige salvo's geïncasseerd, dan gaat hun angst dadelijk over in gloeiende toorn. En als ze met de vijand in een handgemeen verwikkeld raken, dan verdringt een vlammende razernij hun gloeiende toorn, waarbij zo'n eerder voorzichtige krijgsman zich woedend in de grootste gevaren stort.
[2] Hetzelfde is ook het geval bij mensen die verdrietig zijn. Als zij de effectieve veroorzaker van hun verdrietige situatie te pakken kregen en voldoende macht hadden, dan zou het de tegenstander die de oorzaak van zo'n verdriet is, werkelijk niet goed vergaan. Ik zou jullie wel duizenden en nog eens duizenden kunnen aanwijzen die in hun vruchteloos verdriet de Heer zelfs op de gruwelijkste manier verwensen. Daarom heeft de Heer op aarde verdriet ook nooit goedgekeurd behalve dan verdriet over eigen toestand, wanneer deze niet is zoals de orde van de Heer het vereist. Dat wil zeggen, in dit geval moet verdriet gelijk zijn aan een hart vol oprecht berouw en moet het een natuurlijke grote liefde tot de Heer als grondslag hebben, of de verdrietige mens moet treuren met een volkomen zachtmoedig hart.
[3] Het is daarentegen ook weer zeker dat degene die de Heer waarachtig liefheeft, heel weinig reden heeft tot treuren, want verdriet is in de grond niets anders dan pijn over het verlies van een persoon of een voorwerp. Maar wanneer iemand de Heer bezit, wat kan hij dan nog verliezen dat hem pijn kan doen? Jullie weten uit de Schrift dat veel vrouwen bij de kruisiging van de Heer de zwaar mishandelde Heiland van de wereld zijn gevolgd en over Hem hebben geweend en gerouwd. Maar Hij heeft hun verdriet niet goedgekeurd maar verweet liet hun en gaf hun te verstaan dat ze beter over zichzelf, dus over hun zonden en over hun kinderen konden wenen.
[4] Maar zoals het met verdriet gesteld is, zo is het ook gesteld met angst, die niets anders is dan een beklagenswaardig bewustzijn van eigen onmacht en zwakte. Maar wanneer iemand in zijn liefde en dus zeker ook in zijn volste vertrouwen de Heer bezit, hoe kan hij dan ergens bang voor zijn? Zodoende is vrees steeds een gevolg van een onzuiver geweten en dan, zoals gezegd, van het bewustzijn van eigen onmacht en zwakte.
[5] Wanneer we nu van deze definitie op onze hemelbewoners hier overgaan, dan vinden wij dat ze in deze definitie precies passen. Bezie deze hemel nu vanuit deze overweging en jullie zullen meteen ontdekken dat al deze hemelse zaken langzamerhand groter beginnen te worden met de bedoeling dat wij er respect voor zouden krijgen. Dit vergroten heeft als oorzaak het opzwellen van de gemoederen van deze hemelbewoners. En kijk nu eens hoe het hele hemelse theaterpodium in alle richtingen begint op te zwellen.
[6] De hoofden van de cherubijnen en serafijnen die eerst zo groot waren als een vuist, hebben intussen een doorsnede van een klafter. De drie-eenheid is reeds zo groot, dat jullie ze op aarde op zo'n tien mijl afstand nog heel goed zouden kunnen zien. De eerder heel ondiepe achtergrond van dit podium lijkt wel een diepte van bijna twintig mijl te hebben en zoals jullie zien, verschijnen de vroegere wolkencoulissen nu als enorm zware onweerswolken. Op aarde hebben jullie wel gezien hoe deze zich soms van de morgen en de avond tegen elkaar begonnen op te stapelen. Maar let nu ook eens op de grond waarop wij staan, hoe ook deze zich in dezelfde mate buitengewoon heeft uitgebreid en wij staan hier nu als drie stipjes, die men in zo'n grote ruimte nauwelijks opmerkt. Hoe bevalt jullie deze geschiedenis?
[7] Jullie zeggen: werkelijk, deze metamorfose of veeleer deze echt theatrale schijnvertoning is nog het beste en meest bezienswaardige van deze hele hemel, alhoewel men heel nuchter daarbij moet zeggen dat men zich bij zo'n gigantisch vergroten van de dingen wat akelig voelt, of zoals men op aarde gewoonlijk zegt, dit is niet leuk meer.
[8] Goed gesproken; ik zei jullie toch dat deze komedie jullie wat zou verrassen. Maar de eigenlijke komedie is nog niet begonnen. Tot nu toe is dit verschijnsel in zekere zin niets anders dan het optrekken van het doek van. het meest ergerlijke theater op aarde. Pas wanneer jullie op dit hemeltheater de handelende personen zullen zien, dan zullen jullie nog grotere ogen opzetten. Maar zoals gezegd, jullie moeten je niets aantrekken van al wat nog gaat komen, want dit alles komt voort uit de totaal nietszeggende bedriegerijen van deze geesten.
[9] Maar let nu weer eens op het podium; wat een enorme afmetingen het in de breedte en de hoogte heeft gekregen. Ja, momenteel heeft het ogenschijnlijk wel een hoogte als van jullie aarde tot aan de maan, dat wil zeggen, het lijkt zo. Nu staat het daar dan ook in zijn volledig opgeblazen toestand en daarom zal ook spoedig een komediant op de achtergrond verschijnen. Let nu op, met één voet komt hij al vanachter de coulissen tevoorschijn. Kijk, nu is hij al helemaal te zien. Maar ik zie dat jullie wat ontdaan raken. Wat is er dan aan de hand?
[10] Jullie zeggen: luister vriend, dat is toch een onmenselijke mensengestalte. Werkelijk, als zo'n reus op aarde zou staan, dan zou het zelfs de maan slecht vergaan. Ondanks de grote afstand tot de achtergrond kunnen we zijn ontzettende grootte niet eens in een keer overzien; alleen al dat onzinnig grote zwaard dan hij in zijn hand houdt! Werkelijk, daarmee kan hij zonder enige moeite de hele aarde als een appel in tweeën slaan. Vriend en broeder, als die op ons af zou komen, dan zijn wij van mening dat het wel eens beter kon zijn dit wat al te grote spektakel te ontlopen voordat deze waarachtige Siriuskomediant ons met zijn respect inboezemend zwaard bereikt.
[11] O mijn lieve vrienden en broeders, dat moet jullie helemaal niet beangstigen, want hier in het rijk van de geesten beleven wij, dienaren van de Heer, vaak heel andere gevechten dan dit, waarvan jullie nog nauwelijks het eerste begin zien. Wacht eerst eens tot deze helden meer naar voren komen voorzien van allerlei wapens; dan zullen jullie pas het reusachtige van deze theaterhelden zien. Jullie zien nu ook onze vroegere kleine Abrahamstafel op dezelfde manier vergroot. Zo zullen jullie ook zien, hoe zich hier spoedig, zonder zich om ons te bekommeren, enkele reusachtige bedienden zullen vertonen en deze tafel gaan dekken met evenredig reusachtige vruchten. Al gauw daarna gaan zulke zelfde reuzengasten aan tafel zitten en jullie zullen meesterstukken van veelvraat zien, doordat jullie dan in de letterlijke zin van het woord en de betekenis waarachtige wereldeters voor je zult zien. Maar stel je voor vandaag tevreden met wat jullie tot nu toe hebben gezien. De volgende keer volgt pas de hoofdkomedie en dus genoeg voor vandaag.

«« 76 / 101 »»