[1] Het gebeurt nogal eens dat zo'n gekrenkte jongedame uit louter wraak ten opzichte van haar vroegere minnaar trouwt met een ander, voor wie ze in haar hart geen greintje liefde voelt. Met deze daad wilde ze haar vroegere minnaar die haar miskende, op een gevoelige manier straffen, ja indien mogelijk voor deze belediging zelfs uit de wereld helpen. Wat gebeurt er echter?
[2] De eerste minnaar voelt zich helemaal niet beledigd, maar zoekt welgemoed een andere geliefde, en niet zelden een betere dan de eerste. Welke uitwerking heeft dat op zijn eerste, inmiddels gehuwde geliefde? Ze wordt nors en gesloten. Haar man vraagt haar naar de oorzaak, maar tevergeefs! Wat haar bedrukt is in haar ogen te groot en te zwaar en te verdacht tegenover haar nieuwe echtgenoot, zodat ze het hem niet durft toe te vertrouwen. Ze onderneemt weliswaar geen verdere stappen meer om haar oude geliefde dwars te zitten of hem in een val te lokken, maar des te dieper begraaft ze de oorzaak van haar gramschap in haar hart. Er gaan jaren voorbij en omdat zoals gewoonlijk de tijd de beste pleister voor de genezing van zo menige wond is, geneest ze ook deze. Zulke mensen worden dan niet zelden nog heel goede vrienden.
[3] Men zal nu zeggen: wel, als dat het geval is dan zal ook de hel haar laatste resterende deel wel ontvangen hebben, want waar vriendschap in de plaats van vroegere vijandschap treedt, daar treedt toch zeker op adequate wijze ook de hemel in de plaats van de hel. Zo lijkt het wel naar buiten toe, maar daar verschijnt zojuist voor ons een soldaat, wiens lichaam op veel plaatsen gewond was. Zijn wonden zijn door genezende middelen en door de tijd geheeld. Als het mooi weer is, loopt onze soldaat opgewekt rond en beseft nauwelijks dat zijn lichaam vol littekens zit. Maar nu komt er slecht weer. Zijn littekens beginnen op te spelen en hoe slechter het weer wordt, des te pijnlijker worden zijn littekens. Vertwijfeld ligt hij te woelen op zijn logeerbed. Hij vervloekt de oorlog, alle veldheren, de keizer, ja zelfs God, zijn ouders en de dag waarop hij geboren werd.
[4] Kijk, hier zien we nu een getrouw beeld van zulke moreel opgelapte vriendschappen, die het gevolg zijn van de aardse tijd die doet vergeten. Maar laat het eens slecht weer worden, dat wil zeggen, laat de geesten van zulke vrienden in het hiernamaals eens samenkomen op het moment waarop zij op aarde ten opzichte van elkaar gezondigd hebben, vervolgens op het moment waarop zij door middel van het heldere schouwen van hun geest de nadelen zien, die het gevolg zijn van hun wederkerige zonden, maar daarnaast ook de voordelen, die ze hadden kunnen verkrijgen als ze niet gezondigd zouden hebben, dan zullen we zien dat ze elkaar met de grootste verachting en verschrikkelijke verwensingen bejegenen. Dat is dan toch bepaald geen adequate hemel, zoals het zich uiterlijk liet aanzien, maar je reinste hel in haar laagste potentie.
[5] Daarom staat er ook in de Schrift dat eenieder zijn innerlijk heel goed moet onderzoeken en: er is niets zo verborgen en zo geheim in de mens, of het zal eens luid van de daken der huizen verkondigd worden. Dat wil zeggen: een mens kan innerlijk iets nog zo volkomen verbergen, of het openbaart zich wel uiterlijk zichtbaar in absoluut geestelijke toestand. Daarom wordt ieder mens nadrukkelijk aangeraden om alle vriendschappelijke en vijandelijke relaties waarin hij zich ooit heeft bevonden, zorgvuldig te onderzoeken en te bezien welke uitwerking het op zijn gemoed zou hebben wanneer hij daarin zou worden teruggeplaatst. Want iedere, hier op aarde levende mens moet erop voorbereid zijn dat hij in het hiernamaals in absoluut geestelijke toestand levendig wordt teruggeplaatst in alle noodlottige situaties die voor hem hier als de grootste stenen des aanstoots golden; de Heer Zelf heeft ons daarin het voorbeeld gegeven.
[6] Eerst werd Hij op aarde door Zijn vijanden veroordeeld en te midden van misdadigers gekruisigd. Daarna steeg Zijn wezenlijke ziel niet meteen op naar de hemel, maar daalde af naar de hel, waar Zijn ergste vijanden Hem opwachtten, al waren er ook veel oude vrienden zoals de oude vaders en heel veel profeten en leraren.
[7] Wanneer iemand op deze wereld niet alles tot op de laatste cent heeft terugbetaald, zal hij niet bij machte zijn het hemelrijk binnen te gaan. Daarom is het hier zaak al deze oude schuldboeken ijverig door te nemen, vooral die, die het woord liefde als opschrift hebben. Liefdesschulden zijn voor het hiernamaals de hardnekkigste. Een miljoenenroof wordt gemakkelijker uit het geestelijke geheugen gewist dan een liefdesschuld. Waarom? Omdat zo'n miljoenenroof slechts een uiterlijke grote schuldenlast is, die de geest niet aantast, maar de liefdesschuld heeft meestal betrekking op de gehele geest, omdat alles wat liefde is, het eigenlijke wezen van de geest is. Daarom is voor de mens op deze wereld niets zo gevaarlijk als het zogenaamde 'verliefd worden', want deze toestand neemt de hele geest in beslag. Treden er dan uiterlijke hindernissen op, waardoor de liefdesdaad tussen beide geslachten zich niet laat verwezenlijken, dan trekken de beledigde geesten zich terug en laten de wonden die zij opliepen door allerlei werelds vermaak weliswaar oppervlakkig genezen, maar volkomen genezen doen ze niet in het minst.
[8] Komt naderhand het geestelijk slechte weer opzetten, dan gaan deze wonden opnieuw open. Deze tweede toestand zal veel erger zijn dan de eerste, zoals uit de Schrift blijkt, waar gesproken wordt over de zeven uitgedreven geesten. Daar wordt ook wel met uiterlijke middelen het huis gereinigd, waarna de boze vijand door dorre woestijnen en steppen dwaalt, maar aangezien hij daar geen onderkomen vindt, neemt hij nog zeven andere geesten mee die erger zijn dan hijzelf en betrekt dan weer zijn oude, gereinigde huis.
[9] Het oude, gereinigde huis is de geest die in deze wereld door uiterlijke middelen wordt gereinigd; de boze geest is de slechte toestand waarin een mens zich op deze aarde ooit heeft bevonden. Deze werd door uiterlijke middelen helemaal verwijderd. Hij dwaalt nu door dorre woestijnen en steppen, dat wil zeggen, de geest van de mens geneest zijn wonden en vormt littekens, zodat zijn wonden opdrogen en niet meer bloeden. Maar de boze geest keert terug met nog zeven anderen, dat wil zeggen, in absoluut geestelijke toestand worden alle wonden weer zichtbaar en gaan opnieuw met nog veel grotere heftigheid open; en dat is dan de toestand die erger is dan de eerste.
[10] En overal waar jullie het ene wezen tegenover het andere in de heftigste, verderfelijkste toorn zien optreden, daar is ook reeds de onderste hel volledig aanwezig!
[11] Daarom raad ik, Johannes, als zeer ervaren, eeuwige dienaar en knecht van de Heer, alle mensen, maar vooral ouders aan om hun kinderen voor niets zo zorgvuldig te waarschuwen als voor het zogenaamde verliefd worden. Hoe zeer de geest daaronder lijdt, kunnen jullie al op natuurlijk gebied bij iedere jonge student die voortijdig verliefd is geworden, duidelijk zien. Want het leven van zo'n jongeman is toch zeker bedorven en hij is niet meer in staat om zich geestelijk te ontwikkelen. Wat voor hartstochten hij verder ook mag hebben, ze kunnen allemaal onder goede begeleiding beteugeld worden en zo kan men toch een behoorlijk mens van hem maken. Maar een bepaald levendig fantasiebeeld dat zich eenmaal in de geest heeft vastgezet, is moeilijker uit een jeugdig gemoed te bannen, ongeacht van welk geslacht, dan het verplaatsen van een berg.
[12] En juist aan zo'n vroege verliefdheid ligt de grootste geestelijke ontucht ten grondslag, want ontucht of hoererij is iets dat het op het bedrog van de geest heeft voorzien.
[13] Omdat echter de liefde grotendeels een aangelegenheid is van de geest, is het bedriegen van de liefde of een duidelijk vergrijp tegen haar, de ware geestelijke ontucht van de ergste en laagste graad, ofwel de eigenlijke onderste hel.
[14] Iedereen moet datgene wat tot nu toe gezegd is, erg goed en zeer bewust ter harte nemen. Hierna volgen er nog meer soortgelijke beschouwingen.

«« 116 / 127 »»