[2] Een blik in deze galerij, die vlammend straalt in duizend schitterende kleuren, laat ons overduidelijk zien van welk een onuitsprekelijke schoonheid deze vierde galerij is; de eigenaardige bak in het zuilenrondeel verdient echter extra aandacht. Bekijk hem eens goed van alle kanten, en dan zullen jullie tenslotte moeten zeggen: waarlijk, dat lijkt eerder op een schip dan op een of andere bloembak. Toch is deze op een schip gelijkende bak gevuld met roodachtig-blauw glinsterende aarde, waaruit in het midden van de bak een flinke boom is gegroeid. Zijn stam is verblindend wit en glad als gepolijst zilver, terwijl de takken en bladeren veel op de takken en bladeren van een vijgenboom op aarde lijken; alleen zijn de takken glanzend rood als koraal op de bodem van de zee en de bladeren zijn blauwgroen, aan de randen met kleine goudglanzende strookjes afgezet en boven de bladeren vertonen zich warempel al knoppen, waarvan er enkele op het punt staan open te breken.
[3] De scheepvormige bak lijkt wel uit lichtrood goud te bestaan en is aan de rand buitengewoon sierlijk omgeven door een betrekkelijk stevig, van doorzichtig goud gemaakt hekwerk, waaruit kleine, naar binnen toe gebogen pijpjes lopen die, zoals te zien is, de aarde in de bak druppelsgewijs met water vochtig houden. Het water heeft een aangename geur als van de allerfijnste nardusolie. De vloer van het zuilenrondeel lijkt van eenzelfde materiaal te zijn gemaakt als die van de grote binnenplaats tussen de drievoudige rondgang en dit centrale hoofdgebouw, want overal waar men ook maar heenkijkt golft en deint het oppervlak voortdurend en toch weten we zeker dat het vast is.
[4] Merkwaardig zijn bovendien nog de afzonderlijke zuilen van dit rondeel. Hun kleur is lichtgrijs maar doorzichtig en in het midden van elke zuil lijkt iets lichtrood als een soort rode doorzichtige vloeistof in gedraaide buizen op en neer te gaan, hetgeen de zuilen een bijzonder, merkwaardig verheven aanzien geeft. Nog merkwaardiger is het dat alle andere zuilenrondelen en hun zuilen in alles volkomen op elkaar lijken. Overal staat in het midden zo'n scheepvormige bak met een boom en overal ontdekken we in het midden van de zuilen gedraaide buizen, waarin gelijksoortige rode vloeistof op en neer gaat. Zo zijn de wenteltrappen binnen zo'n zuilenrondeel hier blijkbaar wat steiler dan in het vorige en het lijkt of zij uit een materiaal bestaan dat lijkt op ons donkergroene glas, met dit verschil dat het glas op aarde geen eigen licht heeft en dus ook niet in staat is met zo'n levendige kleur als het ware vanuit zichzelf te gloeien.
[5] Dat is juist, mijn lieve vrienden en broeders, maar wat mag dit alles wel betekenen? We zullen er niet lang omheen draaien maar recht op ons doel af gaan.
[6] We zijn over de boom in deze scheepvormige bak al in de vorige galerij te weten gekomen dat hij uit de vaas vandaar naar hier is overgeplant nadat hij daar de juiste grootte had bereikt. Wat gebeurt er echter hier met hem als hij ook hier voor deze bak te groot wordt? Lanen als deze zijn we al eerder gepasseerd. Wanneer de boom hier vrucht heeft gedragen dan worden de vruchten verzameld en wordt hij zonder veel moeite naar buiten in de lanen en de andere boomgroepen geplaatst, waar hij dan voortdurend kan bloeien en overvloedig vruchten kan dragen. En heeft hij daar eenmaal zijn dienst gedaan, dan legt men zijn hout, takken en gebladerte op het altaar dat jullie als eerste in de laan hebben gezien. Op dit altaar wordt het aangestoken en dus aan God geofferd. Dat is dus het lot van de boom, - maar wij hebben nog de bak voor ons.
[7] Waarom heeft deze dan de vorm van een schip? Omdat het schip ook hier op dit hemellichaam een dragend vaartuig voor het wateroppervlak is. Om aan te geven dat de boom hier nog niet kan blijven, wordt hem zo'n bak gegeven. De golvende vloer stelt schijnbaar een nog ongeschikte grond voor, waarop men zich nog niet kan vestigen. De grijze kleur van de zuilen duidt op de weemoed over het nog niet bestendige leven van de boom en het rode, bewegende sap in de gedraaide buizen geeft aan, dat het waarachtige leven moet bruisen te midden van alle uiterlijke vastheid, evengoed als het uiterlijke leven vast en bestendig moet zijn voor het constante, duurzame dragen en de vrije beweging van het innerlijke leven. Dat is dus de betekenis van de vorm en de geaardheid van de zuilen van zo'n zuilenrondeel.
[8] De wat steiler omhooggaande trap betekent dat de vooruitgang op een onvaste grond moeilijker is en vaak meer tegengehouden wordt dan wanneer men zijn schreden over het vaste land kan richten. Nog begrijpelijker gezegd, betekent de wat steiler omhooggaande trap dat de mens, wanneer hij eenmaal een zelfstandig moralistisch wezen is geworden, door de druppels van het inzicht moeilijker voor- en opwaarts komt dan, zoals hem getoond wordt door het in het midden van de zuil gemakkelijk op- en neerwaarts bewegende rode sap, waardoor voor de mens, nog enigszins verhuld, maar toch begrijpelijk genoeg wordt aangegeven, welke weg voor het bereiken van het ware levensniveau de meest deugdelijke en minst bezwaarlijke is.
[9] Door de buisjes die vanaf het hekwerk van de scheepvormige bak naar binnen buigen, zien we druppels vallen om de aarde vochtig te houden, maar in het midden van de zuilen stijgt voortdurend een ononderbroken hoeveelheid sap op en neer. Wat heeft dat te betekenen? De druppels uit de buisjes zijn het inzicht van buitenaf; zij zijn in zekere zin nooit een geheel, maar altijd van elkaar gescheiden. Door deze wordt ook meestal de uiterlijke levensvorm ontwikkeld, maar niet het innerlijke, eenvoudige essentiële leven.
[10] Zo wordt ook de mens door allerlei kennis weliswaar heel goed ontwikkeld, maar blijft hij bij al zijn hoogontwikkelde geleerdheid een versnipperd, en niet een tot eenheid gevormd mens. Als zodanig lijkt hij op een boom die in een schip groeit, waarin hij nog geen vastigheid heeft en daar op deze manier nog niet kan blijven. Het beste voor hem is, dat hij aan de vele bonte twijgen van zijn uiterlijke kennis goede vruchten draagt; deze worden behouden, de boom echter niet. Maar de zuil die in haar midden een verenigd leven laat bruisen, blijft steeds voortbestaan als een vaste, schitterende steunpilaar voor het dragen van het rijk Gods.
[11] Kijk, dat alles wordt door zo'n zich voor ons bevindend zuilenrondeel in deze vierde galerij uitgebeeld, en daarom kunnen jullie uit deze kennis heel gemakkelijk de conclusie trekken dat mensen die hun gebouwen zo in overeenstemming met het leven uitvoeren, zeker bijzonder wijs moeten zijn. Daarvan getuigt ook hun stralende schoonheid. Deze mensen die in deze vierde galerij wonen, zijn ook in overeenstemming met alles wat jullie hier zien. Zij zijn buitengewoon wijs en mooi en dat in nog hogere mate dan alle anderen die we tot nu toe gezien hebben.
[12] Daarom willen we ook niet naar hen kijken, omdat hun aanblik jullie eerder zou schaden dan goed doen, want zoals ik al heb gemerkt, moeten jullie eerst door het beschouwen van de grote pracht en wijsheid van dit centrale hoofdgebouw als het ware afgestompt raken. Pas dan zullen jullie in staat zijn om ook de mensen, die met vele duizenden in dit enorme gebouw wonen, in ogenschouw te nemen. En dus zullen we ons dadelijk weer omhoog naar de vierde verdieping ofwel de vijfde galerij begeven en daar weer nieuwe pracht, heerlijkheid en wijsheid van deze mensen aanschouwen. Laten we dan nu langs deze wel wat steilere trap naar boven gaan.
«« 36 / 127 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.