[1] Robert Blum kwam onder armelijke levensomstandigheden ter wereld en had tot aan zijn laatste jaren toe steeds met materiële nood te kampen. Dat dit lot hem ten deel viel had echter een goede reden, die de wereld natuurlijk onbekend bleef. Zijn ziel en geest waren namelijk afkomstig van die planeet, waarvan jullie uit Die Natürliche Sonne (Die Natürliche Sonne, door openbaring ontvangen en opgeschreven door Jakob Lorber, Uitg.Lorber Verlag, Bietigheim, BRD.) weten, dat haar bewoners met hardnekkige vastberadenheid hele bergen verzetten en datgene wat ze in lichamelijke toestand niet volbrengen zelfs als geesten nog bewerkstelligen.( Deze planeet is Uranus; zie: Die Natürliche Sonne, hfdst. 44,20.)
[2] Deze man, die vanwege zijn vermetelheid door de wereld werd veroordeeld, toonde als kind reeds een grote vasthoudendheid. Alhoewel Ik hem, zodra hij zich maar wilde doen gelden, omwille van zijn zieleheil steeds probate hindernissen in de weg legde, hielp dit vooral voor deze wereld toch weinig. Want het hardnekkige streven van zijn geest baande zich uiteindelijk toch een weg uit alle onbeduidendheid, waardoor hij meer invloed kreeg.
[3] Nu maakte hij meteen duizend grootse plannen en bracht ze ook naar vermogen ten uitvoer. In de eerste plaats ging hem een zeker welzijn van het volk ter harte, en om dat te verwezenlijken was hem geen offer te veel. Als hij alle schatten der aarde had bezeten, zou hij die, om deze voor hem hoogste gedachte te realiseren, allemaal op het spel hebben gezet, zijn leven inbegrepen.
[4] Dit idee over het welzijn van het volk had hij voornamelijk overgenomen uit de school van Ronge (Johannes Ronge (1813 - 1887), stichter van het van Rome onafhankelijke Duits-Katholicisme en zijn volgelingen, die een wereldreligie aanhingen. Hoewel deze richting eigenlijk geen religie of kerk is omdat ze Mij, de Heer, loochent en Mij tot een gewoon mens en volksleraar uit de oude tijd maakt. Deze 'kerk' verwerpt zodoende ook de basis waarop ze haar gebouw wil optrekken en haar huis zal daardoor niet lang stand houden.
[5] Zoals Ronge echter zijn kerk bouwde, evenzo bouwde onze man zijn ideeën over het welzijn van het volk op zand. Alles wat de wereld te bieden had, leek hem klein en machteloos. Alleen in zijn redenaarstalent lag volgens hem voldoende macht om binnen korte tijd alle machthebbers te onttronen.
[6] Zijn overtuiging was zo sterk, dat hij bijna niet in staat was daarover enige twijfel toe te laten. Ook al waarschuwde Ik hem innerlijk bij al te gewaagde ondernemingen, dan vermocht dat hem toch niet af te houden van datgene wat hij zich nu eenmaal had voorgenomen. Want het was voor hem een soort lijfspreuk, dat een rechtgeaard Duitser eerder alles zou moeten opofferen dan af te zien van een eenmaal opgevat idee.
[7] Zijn vasthoudendheid om eenmaal opgevatte ideeën ook uit te voeren, werd nog versterkt doordat deze verschillende keren schitterend gelukten. En zo waagde hij zich dan ook aan een Himalayagebergte, omdat hij met het afgraven van enkele politieke heuvels succes had geboekt. Door dit werk had hij de publieke aandacht op zich gevestigd, waarbij hij het vertrouwen van het hele land won, wat toen echter tot zijn aardse ondergang leidde.
[8] Meer dan eens beproefde hij in de Duitse Nationale Vergadering ( Te Frankfurt a.d.M., 1848..) de macht van zijn welbespraaktheid en had groot plezier in zijn succes, dat hij voornamelijk aan zijn sterke geest te danken had. Daardoor gesteund haastte hij zich naar een grote stad in het oosten van het land (Wenen) waar het volk inderdaad zijn plannen ondersteunde. Daar wilde hij bij wijze van spreken zo'n dertig zogenaamde vorstelijke vliegen in één klap doodslaan, niet bedenkend dat achter deze vliegen ook Ik een paar woordjes te vertellen had.
[9] Onze man ging voornamelijk uit van één idee, dat hij ontleende aan Mijn woord: dat men 'volmaakt' moet zijn zoals de Vader in de hemel, en dat er maar één Heer is, en dat alle anderen broeders zijn zonder onderscheid van rang of stand. Maar hij geloofde om te beginnen zelf niet in Hem, op wie de mensen wat hun volmaaktheid betreft zouden moeten lijken. Eigenlijk hield hij zichzelf voor de heer door de macht van zijn welsprekendheid. Hij vergat daarbij volkomen dat vorsten ook mensen zijn, die hun macht door Mij hebben verkregen en hij vergat ook de tekst uit de Schrift: 'Geef aan de keizer wat de keizer toekomt, en aan God wat God toekomt'!
[10] Deze man werd in de bovengenoemde stad, waar hij zijn zaligmakende plannen voor het volk door wapengeweld en door zijn redevoeringen wilde verwezenlijken, als een staatsgevaarlijk persoon gevangen genomen en na een kort proces uit deze wereld naar de andere geholpen. (Robert Blum (1804 -1848) werd op 9 november 1848 op bevel van de keizerlijke opperbevelhebber,vorst Windischgrätz, in Wenen standrechtelijk doodgeschoten.) En hiermee werd zijn werkzaamheid, die de volkeren gelukkig had moeten maken, in deze wereld afgesloten.

1 / 150 »»