[1] Ik zeg verder: 'Je ziet hier vlak bij een groot en prachtig woonhuis. Kijk, daar ga je nu wonen. En Ik zal telkens bij je zijn om je te helpen wanneer je Mij ook maar in je hart zult roepen; wat echter zoveel zeggen wil als: Ik blijf steeds bij je!
[2] Je zult ook geenszins alleen zijn, ook al zal Ik Mij op bepaalde momenten zichtbaar van je verwijderen. Want je zult in dit huis een veel groter gezelschap aantreffen dan je ooit zou vermoeden. Ook is deze omgeving volop bewoond, zo ver je blik ook maar reikt. Daarom heb je van nu af aan nooit meer te klagen over gebrek aan gezelschap.
[3] Maar Ik zeg je dat deze gezelschappen over het algemeen van een zeer radicaal soort zijn. Het wordt dus je belangrijkste taak al deze radicalen op dezelfde weg te brengen als waarop Ik jou nu heb gebracht. Zal dit werk je gelukken, dan zul je nog heel andere wonderbaarlijke zaken gaan ontdekken dan je tot nu toe aan Mijn zijde hebt gevonden. Want juist daardoor zul je pas echt in je eigen schat- en wonderkamer binnengaan, waarin zich zaken aan jou zullen openbaren, waarvan je tot nu toe nog nooit gedroomd hebt!
[4] Voor alles echter moet je er op letten, dat je Mij aan geen van allen, die je hier spoedig zult tegenkomen, zult verraden. Want zij kennen Mij geen van allen, omdat het met hun geloof nog gebrekkiger gesteld is dan het met het jouwe het geval was. Als je Mij voortijdig aan hen zou verraden, dan zou je hen daardoor veel meer schaden dan dienen; wees dus voorzichtig!
[5] Volg Me nu door de tuin! Bij de ingang van het huis zal een groot gezelschap ons ontvangen.'
[6] Ik ga nu voorop en Robert volgt Mij vol liefde, eerbied en deemoed.
[7] Als we via de tuin bij een prachtig gevormde vestibule komen, stromen daaruit massa's mensen van beiderlei kunne ons tegemoet, luid roepend: 'Hoera, leve onze hooggeprezen Robert Blum, de grootste volkerenvriend van Europa! Hoera, eerste en grootste Duitser van de 19de eeuw! Wees welkom, grote vriend en dappere aanvoerder tegen de vijanden van de vrijheid der mensen! Kom temidden van je broeders! Hoe lang hebben we hier al op jou gewacht, maar je kwam maar niet te voorschijn, ofschoon we heel goed wisten dat je velen van ons bent voorgegaan. Hoe sterk voelen we het verlangen om jouwen ons bloed te wreken op die hoogmoedige barbaren die ons uit pure heerszucht als beesten hebben laten neerschieten. Maar het ontbrak ons aan een aanvoerder. Nu echter ben jij hier als diegene die met alle wetten van de natuur en de geestenwereld goed vertrouwd is. Rangschik ons daarom eerst naar onze bekwaamheden, en breng ons dan naar een plaats waar we bloedig wraak kunnen nemen! Deze aardse, oppermachtige roofdieren in mensengedaante zullen wonderen van wraak beleven, die wij aan hen zullen begaan!'
[8] Robert zegt: 'Vrienden! Komt tijd, komt raad! Vóór alles mijn dank voor jullie hartelijke begroeting en aan God de Heer alle lof dat Hij mij met jullie allemaal heeft samengebracht! Voorlopig zeg ik jullie alleen dit: zoals op aarde, heeft ook hier alles zijn tijd nodig. De appel valt niet van de boom voordat hij rijp is. Waarom zouden we hier voortijdig extra moeite doen om ons op die tirannen te wreken, die denken dat ze nu op aarde heer en meester zijn over alle mensen? Laat hun dit armzalige plezier nog enkele weken of maanden; dan zullen ze vanzelf wel hier naartoe komen. En hebben we ze eenmaal hier, dan, vrienden, zullen we wel eens een paar woordjes met ze wisselen! Hopelijk begrijpen jullie wat ik daarmee zeggen wil?'
[9] Allen roepen: 'Ja, ja, wij begrijpen je! Je bent steeds een bijzonder verstandig man geweest en bent dat zeker ook nog hier in deze wereld, waarin we nog helemaal niet goed de weg kennen en ook niet weten hoe we hier gekomen zijn en waar we nu eigenlijk zijn.
[10] Deze omgeving is wel heel mooi, ja, zo mooi als een echt paradijs. Maar we weten alleen wat ons bij onze aankomst hier door een paar vriendelijk uitziende mannen is gezegd: 'Dit huis en alles wat jullie ogen hier kunnen zien, behoort toe aan Robert Blum'. 'Dus zelfs de sterren aan het firmament?' vroegen we. 'Ja, ook de sterren', antwoordden de twee mannen. Daarop geboden ze ons, ons zolang hier heel rustig te gedragen totdat jij als eigenaar van deze heerlijkheid zelf zou komen met nog een belangrijke, goede vriend. Je zou ons dan zelf, samen met je vriend, vertellen wat we in deze omgeving beginnen moeten.
[11] Daarom gedroegen we ons dan ook tot nu toe in jouw huis en in de vertrekken daarvan, heel stil en rustig. Maar toen we je nu met je vriend zagen aankomen, snelden we je tegemoet en deelden je meteen onze belangrijkste wens mee.
[12] Wees echter nu zo goed en laat ons weten wat we moeten doen? Want door een totaal zinloos gepieker wordt zelfs de mooiste tijd en omgeving vervelend. Kort en goed, onze hoop is gericht op jouw wijze inzicht en eerlijke solidariteit. Want een Robert Blum zal in het vervolg niets meer mislukken. Hij leve hoog!'
[13] Robert zegt: 'Dat is best! Het zal allemaal verlopen zoals jullie het wensen. En het verheugt me buitengewoon, dat jullie allen je hier niet minder volgzaam tonen dan op aarde, wat jullie hier dan ook zeker betere resultaten zal opleveren. Maar laat mij nu allereerst mijn huis binnen gaan, zodat ik het als eigenaar ook eens in ogenschouw kan nemen.
[14] Voor alles moet ik jullie er echter op attent maken, dat jullie me van nu af aan geen ovaties zoals 'hij leve hoog' meer brengen! Dat zou hier pure onzin zijn, omdat we hier een eeuwig, onverwoestbaar leven gaan leiden, waarop eeuwig geen dood meer zal volgen. Waarom zouden we elkaar dus een 'hij leve hoog' toeroepen, als we toch al door Gods goedheid en genade het eigenlijke hoogste leven hebben verkregen?
[15] Laat daarom in het vervolg jullie roep een andere zijn, en wel: Hoog geloofd, bemind en geprezen zij God de Heer in Christus Jezus, die wij zuiver voor een mens hielden, maar die nochtans in eeuwigheid de enige God is, en zodoende de Schepper van de oneindigheid en van alles wat daarin is!' Wanneer jullie zo roepen, zullen jullie al spoedig alle reden hebben je over een volmaakt leven te verheugen, terwijl de eerbetuigingen die je mij brengt, jullie geen haarbreed verder helpen!
[16] Bedenk ook, dat Blum geen dwaas is en dat hij goede redenen heeft om jullie allen meteen vanaf het begin met datgene bekend te maken, wat hij op aarde jammer genoeg zelf in hoge mate heeft betwijfeld! En dat doet Blum hier net als op aarde, als jullie allerbeste en meest oprechte vriend. Als jullie dit goed overdenken, zal het je hopelijk gemakkelijk vallen de woorden van jullie vriend aan te nemen. Vrienden, wat ik jullie zeg, dat kunnen jullie ook geloven, omdat jullie best weten dat ik niets zo maar aanneem, in het bijzonder in zaken van geloof en religie!'
[17] Allen roepen: 'Ja, ja, wat jij ons leert, dat nemen we allemaal onvoorwaardelijk aan! Want we weten dat onze Robert zelfs in de donkerste nacht nog nooit een witte koe voor een zwarte heeft aangezien. Wat jij ons zegt, is ook beslist waar. Want je hebt ons ook op aarde in Wenen de waarheid gezegd, en raadde ons aan van het gevecht af te zien, omdat de vijand te sterk zou zijn en het saamhorigheidsgevoel van de verdedigers van Wenen te zwak. Maar wij geloofden je niet en zeiden: 'Is Blum dan nu ook een lafaard geworden?' Toen riep jij met krachtige stem: 'Blum is zelfs niet bang voor honderdduizend duivels, laat staan voor deze brutale huurlingen! Dus opnieuw te wapen wie de moed heeft om aan mijn zijde te sterven!' Toen grepen we naar de wapens en zagen helaas te laat in, dat jij de waarheid gesproken had!
[18] Nu echter willen we je op je woord geloven en nooit meer tegenspreken. Blijf maar voor goed onze leidsman en leraar, want jij hebt meer wijsheid in één vinger, dan wij allen samen hebben! Ga nu maar ongestoord je huis binnen om het te bezichtigen. Geef ons echter zo spoedig mogelijk een taak die met onze kracht in overeenstemming is!'

«« 44 / 150 »»