[1] Helena zegt vragend: 'O Heer, U zei tegen mij, dat ik U een echte kus moest geven! Kijk, dat woordje 'echt' knaagt aan me! Want ik ken geen andere kus dan die de liefde eist en ik heb nog nooit iemand een andere gegeven. Als echter een kus uit zuivere liefde geen echte zou zijn, dan weet ik werkelijk niet hoe de kus zou moeten zijn die U bedoelt.'
[2] Ik zeg: 'Maar Mijn allerliefste Helena, wat voor andere, echte kus zou er nog kunnen bestaan dan die ene, welke de zuivere en waarachtige liefde biedt! Er zijn echter twee soorten echte kussen: de eerste, die meer uit achting dan uit wezenlijke liefde wordt gegeven, en de tweede, die puur uit liefde wordt gegeven. Kijk, deze tweede soort, de kus die de mond op de mond geeft en niet alleen op het voorhoofd, wordt door Mij als een echte kus bestempeld. Een van innerlijke achting heb je Me reeds op Mijn voorhoofd gegeven. Ik merkte toen reeds dat hij meer uit liefde dan uit zuivere achting werd gegeven. Omdat sindsdien jouw achting helemaal in liefde is overgegaan, kun je Mij nu ook geen kus meer op Mijn voorhoofd geven, maar enkel en alleen nog een vurige kus op Mijn mond, en dat zal dan een echte kus zijn! Begrijp je dat, Mijn allerliefste Heleentje?'
[3] Helena krijgt er een kleur van en zegt: 'O ja, dat begrijp ik nu wel, maar dat zou misschien wat al te overdreven lijken! Maar wat maakt het ook uit! U wilt het toch, mijn God, mijn enige Heer! Wat U echter wilt, kan nooit verkeerd zijn en de liefde kan ook niet verkeerd zijn. Toch, als ik bedenk dat U de eeuwige Schepper bent van alle dingen en alle levende wezens en ik slechts een zwak schepsel, dan is het wel iets heel merkwaardigs dat ik, alles behalve een heilige, U, allerheiligste, die door Zijn almachtig 'het zij' hemel en aarde geschapen heeft, op de mond kus. Maar Uzelf wilt het vurigste verlangen van mijn hart inwilligen en het deze zo begeerde hoogste zaligheid verlenen. En zo geschiede dus datgene waarnaar mijn hart heimelijk reeds vaak en levendig heeft verlangd!'
[4] Na deze woorden geeft ze Mij een kus van de zuiverste soort. En Ik zeg daarop tot haar: 'Nu pas ben je volmaakt en heb je aan Mij voor de gehele aarde een groot verzoeningswerk volbracht. Jijzelf zult echter van nu af aan steeds aan Mijn zijde, namelijk door al Mijn liefde, eeuwig de hoogste zaligheid der zaligheden genieten, namelijk de zaligheid van Mijn hoogste en zuiverste liefdehemel, waarin enkel zulke engelen wonen die Mij liefhebben zoals jij! Maar dit zeg Ik je ook, daarvan zijn er niet zo heel veel. Wel zijn er heel veel die van Mij houden, maar alleen om datgene wat Ik van nature ben, namelijk hun God, Heer en Vader. Maar jij bent met jouw liefde, naar het voorbeeld van Magdalena, werkelijk nog dieper in Mij doorgedrongen en hebt Mijn hart gegrepen en naar het jouwe toegetrokken, waardoor zich tussen ons een volkomen hemels huwelijk heeft voltrokken. Door dit huwelijk ben je nu waarlijk een bruid van God geworden en zodoende één met Mij. Daardoor zul je in iedere allerhoogste zaligheid eenzelfde aandeel hebben als Mij toekomt. Ben je daar mee tevreden?!'
[5] Bevend van hoogste zaligheid zegt Helena: 'O, o, o, mijn heiligste Jezus! Ik arme zondares, ik zou nu... Uw bruid zijn? O God, o God! O mijn hemel, wat is er van mij geworden? Ik een bruid van God?! Nee, dat is toch onmogelijk! Maar U, eeuwige waarheid, hebt het nu zelf uitgesproken en dus zal het ook wel zo zijn! Wat zal ik beginnen in de diepste diepten en de hoogste hoogten der zaligheden? Hoe zal ik het kunnen verdragen? Zal het mij niet gaan duizelen, als ik, als arme zondares, van de hoogste ster op de diep beneden mij rustende aarde neerkijk? Zal ik me wel ooit op mijn gemak kunnen voelen op zo'n hoogte? 0 mijn zoete Jezus, wat hebt U nu van mij gemaakt! Ach, ik kom mezelf nu voor als een hoogst gelukkige ongelukkige en als een hoogst zalige onzalige! Ja, als iemand die bestaat en niet bestaat!'
[6] Ik zeg: 'Mijn liefste, wees maar rustig en blij! Ik zeg je, je zult je vlug en heel gemakkelijk in alles kunnen schikken, want zie, in Mijn allerhoogste hoogte gaat het er uiterst eenvoudig en bescheiden aan toe. Daar is geen overdreven pracht en helemaal geen luxe, maar de mooiste en zuiverste bescheidenheid en een onveranderlijke en ongestoorde blijmoedigheid! Kijk, dat is net iets voor jou! Daarom zul jij het daar wel kunnen vinden. Kijk nu echter eens door het raam op het oosten en vertel Me wat je daar allemaal gezien en ontdekt hebt!'

«« 88 / 150 »»