[1] De officier slaat deze scène gade en bewondert de beschaafde taal van Helena. Hij wendt zich tot Robert en zegt: 'Nou, jij moet jouw Helena inmiddels flink onder handen hebben genomen, waarbij je haar vroegere Lerchenfeldse, proletarische dialect er grondig uit hebt gedreven! Werkelijk, zij spreekt nu goed en mooi Duits.' Robert zegt: 'Vriend, dat kon ze vroeger ook al. Ze spreekt alleen dan haar dialect, als het haar erom te doen is iemand om Gods wil eens flink te vernederen. Ze is anders het zachtmoedigste en een door de Heer Zelf opgevoed, fijnebeschaafd wezen, mooi als het morgenrood, hartelijk en lief als een duif.'
[2] De officier zegt: 'Ja, dat is wel op haar van toepassing, maar nu nog één vraag! Ik houd zo machtig veel van Jezus vanwege Zijn onbegrijpelijke liefde voor ons, Zijn schepselen. Deze liefde brengt mij erg in beroering. Wat moet ik doen om mijn hart tot rust te brengen?' Robert zegt: 'Laat je hart maar breken van liefde, daardoor zal je geest, die nu nog bekneld zit in je hart, vrij worden. Dan word je ook vrij in jouw gehele wezen, hetgeen de eerste voorwaarde is als je de Heer volledig nabij wilt komen.
[3] Het hart voortijdig gerust- en tevredenstellen betekent zijn geest weer in slaap sussen. Een slapende geest toont echter weinig neiging om vrij te worden. Men moet hier, in het rijk van de genade, de liefde geheel de vrije loop laten. Welke gevolgen dat ook mag hebben, ze kunnen alleen maar goed zijn, omdat de liefde een heilige kracht uit God is. Laat je daarom maar in beroering brengen door de liefde van de Heer; zij zal ervoor zorgen dat jouw gehele wezen zich in de meest volmaakte orde ontwikkelt!'
[4] De officier zegt: 'Vriend, jij hebt nu wel gemakkelijk preken, want jij hebt de school al doorlopen, maar mensen als wij, die zich nog midden in het gloeiende vuur van de liefde bevinden, ondervinden in zo'n lijdzame toestand een moeilijk te verdragen, onbehaaglijke drang. Zorg er liever voor dat ik Jezus kan omarmen, daarmee help je mij meer dan met de mooiste stichtelijke preek. Spreek de heerlijkste woorden in een brandend huis, en je zult daarmee het vuur niet blussen; als je echter een emmer neemt en daarmee ijverig water op het vuur gooit, dan zul je daardoor je doel beter bereiken.' .
[5] Robert zegt: 'Vriend, dat is het nu juist, ik wil jouw vuur niet blussen maar veeleer aanwakkeren. Je moet eerst als een feniks volledig door dit vuur worden verteerd om daarna uit de as van jouw deemoed opnieuw te verrijzen, voordat je God met volle overgave kunt naderen zonder schade te lijden aan jouw wezen.
[6] Heb je op aarde nooit naar wijnpersen gekeken? De druif komt dan onder een verschrikkelijk zwaar drukkende pers waardoor ze helemaal fijn gedrukt wordt en haar het edele sap tot op de laatste druppel wordt ontnomen. Wij vrije geesten twijfelen er niet in het minst aan dat de druif gevoel heeft, omdat alles leven moet hebben en er zonder een bepaald gevoel geen leven zou zijn. Nu mag de druif onder de zware pers nog zo'n sterke pijnlijke druk voelen, toch is dat voor het vergroten van haar opwekkende geest hoogst noodzakelijk. Zonder deze drukkende operatie zou haar geest immers nooit vrij worden en zou deze het sap nooit zo ten volle kunnen verzadigen, dat eenieder die het sap tot zich neemt, de opwekkende geest spoedig in zijn hele wezen waarneemt.
[7] Als jij echter van wijn en zijn opwekkende kracht houdt, kun je dan een vijand van het persen zijn? Ik zeg je, zonder druk gaat het niet! Alleen als ook de geest door de druk gedwongen wordt om over te gaan in het aan de ziel verwante sap, komt de ziel zelf pas tot leven, in het bezit van eigen kracht en macht. Begrijp je deze beeldspraak?'
[8] De officier zegt: 'Ja, nu begrijp ik jou en ik zal me er ook naar gedragen. Ik dank je, beste broeder, voor deze wijze en praktische les!'
[9] Daarop stuur Ik Helena en Mathilde naar de vrouwen toe, met wie de officier Peter eerst problemen had en van wie er een Mij een zilveren relikwiekruis cadeau wilde geven. Beiden beginnen meteen met het hun toevertrouwde liefdewerk en oogsten ook de beste resultaten.

«« 100 / 153 »»