[1] Robert, die al dicht bij de wenteltrap staat, zegt: '0 liefdevolle wijze Vader, wij komen woorden te kort om U voor zo'n opheldering naar behoren te danken. Men kan zich dus in de toestand van de 'eeuwige dood' zelfs levend en gelukkig in een of andere hemel bevinden, alleen is het eigenlijke oer-ik daarbij niet meer aanwezig. 0, dat is toch genade en nog eens genade van U! Wij verstonden onder de uitdrukking 'eeuwige dood' doorgaans de hel, waaruit eeuwig geen uitweg meer is. En als er al een is, daar bij U toch alle dingen mogelijk zijn, dachten wij, kan deze alleen maar een heel moeilijke zijn. Nu echter ziet deze zaak er heel anders uit. Dank en liefde voor U voor deze prachtige les!'
[2] Ik zeg: 'Het doet Mij bijzonder plezier dat jullie dit allemaal zo positief opvatten, maar de genade bij het geven van de eeuwige dood aan een verongelukt wezen van de wereld is niet helemaal zo groot als jullie menen. Want voor menigeen zou de hel tienmaal honderdduizend aardjaren met behoud van de eerste verwekking beter zijn dan de eigenlijke eeuwige dood. Is echter met de hel van de derde graad ook de eerste verwekking voor eeuwig verloren gegaan, dan is ze zeker nog erger dan de pure eeuwige dood op zich.
[3] Voorzover Ik bemerk, begrijpen jullie nu wel wat de eeuwige dood als zodanig eigenlijk is, maar het eigenlijke kwaad van deze toestand zien jullie nog niet in. Dus moet Ik voor jullie hier bij het afdalen van deze wenteltrap nog het een en ander aan toevoegen. Luister dus!
[4] Wie zich als datgene wat hij oorspronkelijk was, wegens zijn verkeerd gerichte liefde in de eerste of tweede graad van de hel bevindt, kan na veel bittere ervaringen toch weer worden wat hij oorspronkelijk was. Zijn bewustzijn wordt hem gelaten, zijn herinnering blijft hem bij en hij kan de voltooiing nog bereiken.
[5] Maar als een mens door een voor Mij onverdraaglijke lauwheid noch koud, noch warm is, zich nergens om bekommert, noch om iets goeds, noch om iets kwaads – of het ene is hem evengoed als het andere, zodat hij de ene keer koelbloedig de ergste gruwelen maar soms ook iets goeds kan uitvoeren - voor wie dus alles eender is, God of duivel, dag of nacht, leven of dood, waarheid of leugen: die is ten prooi gevallen aan de eigenlijke eeuwige dood. Hij bevindt zich daardoor in de alleronderste hel, waaruit in een en hetzelfde oerbestaan geen uitweg meer denkbaar is.
[6] De oorzaak van zo'n toestand is de meest geconcentreerde hoogmoed, die alle graden van zelfzucht en eigenliefde heeft doorgemaakt, zich in zo'n hoge graad van verdichting in zekere zin zelf heeft platgedrukt en zo het oerleven van zijn geest heeft verloren. En juist daaruit bestaat de eigenlijke eeuwige dood, die het ergste van het ergste is omdat dan het eigenlijke bestaan totaal ophoudt.
[7] Zo'n ziel is dan geheel te gronde gericht. Haar eerste totaliteit moet door de macht van het vuur in haar afzonderlijke oerlevensvonken uiteenvallen en daarna, met geheel nieuwe vermengd, via een lange weg door het planten- en dierenrijk van een andere planeet in een heel vreemd zonnengebied in een veel lagere mensenvorm overgedragen worden. Op deze wijze blijft er dan van het oorspronkelijke wezen van zo'n ziel bitter weinig meer over. En dat is eigenlijk het allerergste, want zo'n ziel kan Mij dan onmogelijk ooit nog aanschouwen omdat zij dan alleen maar ziel zonder Mijn geest in haar is en blijft.
[8] Het is ongeveer zoals bij een onrijpe, rotte appel, die kan overgaan in schimmel en zwammen. Daaruit kan echter geen appel meer ontstaan; in het beste geval nog een parasiet. Deze vertoont dan weinig gelijkenis meer met de oorspronkelijke boom en de oorspronkelijke vrucht. Zeg Mij, of jullie dit nu volkomen begrepen hebben?'
[9] Als uit één mond zeggen allen: 'Heer en Vader, nu is ons alles volkomen duidelijk! Er valt weliswaar over de toestand van zo'n zelfzuchtig, verloren wezen niet veel heugelijks te vertellen, maar desalniettemin komt toch steeds Uw grote liefde en barmhartigheid tevoorschijn, want bij U zijn immers alle dingen mogelijk. Er kan daarom na weliswaar ondenkbaar lange tijdsruimten toch ook voor deze wezens het uurtje aanbreken waarop zij zichzelf en U steeds meer in de oorspronkelijke toestand beginnen te herkennen en lief te hebben en vanaf dat moment zowel voortschrijden in kennis als in liefde.
[10] Hoe vaak hebt U door de mond van Uw profeten en knechten aan de kinderen van de wereld alle mogelijke oordelen als ernstige gevolgen van hun slechte handelingen laten voorzeggen. Als zich dan echter slechts enkele, betere mensen in hun hart tot U keerden, trok U Uw scherpe tuchtroede weer terug. U zegende de aarde weer en sloeg dan voor de verbetering van de kwaden een heel andere weg in dan die, welke U door Uw profeten had laten aankondigen. Jona en Jeremia geven daarover een onmiskenbare getuigenis. Bij alle goede beloften hebt U nog altijd woord gehouden. Maar bij het dreigen met straffen alleen dan, als de mensen U helemaal uit het oog hadden verloren.'
[11] Ik zeg: 'Ja, jullie hebben volkomen gelijk. Zo is het ook! De reden dat Ik aangekondigde oordelen vaak niet laat plaatsvinden, is, dat straffen die werkelijk plaatsvinden, de mensen zelden beter, maar meestal alleen maar slechter maken. Daarom laat Ik, als zich ook maar enkele meer rechtvaardiger mensen gelovig tot Mij wenden, de dreigementen graag in zegeningen veranderen. Daarom laat Ik ook alleen voorwaardelijk met straffen en oordelen dreigen. Vinden zij harten die ook maar enigszins aan de voorwaarden voldoen, dan is alles weer in orde. En Ik zegen dan voor weinig goeden ook veel slechten mee, opdat ze niet in de gelegenheid komen nog slechter te worden, zoals dat gewoonlijk bij oorlogen het geval is. Want oorlogen zijn steeds de beste voeding voor de onverzadigbare woekergeest en de beste school voor de wreedheid van duivelse hoogmoed.
[12] Jammer genoeg is het trouwens vaak zo dat de zachte vermanende stem van Mijn engelen onopgemerkt blijft voor de verstokte oren van de wereldmensen, en Ik dan genoodzaakt ben de stem van de duivels voor de dove mensen te laten klinken. Vindt echter de stem uit de hemelen ook maar enigermate gehoor, dan laat Ik de stem van de duivels graag verstommen. Want een vader blijft toch steeds de zachtmoedigste rechter en slaat er niet meteen op los, ook al houdt hij de tuchtroede dreigend omhoog. Het is beter tientallen jaren lang te dreigen en door de vingers te zien, dan een jaar lang te straffen. Want de planten op onze aarde zijn van de teerste soort en moeten met veel omzichtigheid behandeld worden. De geboorteplaats van de kinderen van Mijn hart is een andere dan van die van Mijn andere wezensdelen. Jullie moeten altijd voor ogen houden dat juist die kleine aarde de geboorteplaats is van de kinderen van Mijn hart!
[13] Inmiddels bevinden wij ons nu allemaal op de grond van het gelijkvloerse venrek en willen daar meteen het noodzakelijkste in ogenschouw nemen. Kijk naar de vier grote wanden. In iedere wand zien jullie drie deuren. Door deze deuren hebben jullie toegang tot alle werelden en hemelen en hun gemeenschappen die zich in de hele oneindigheid bevinden; alleen niet tot deze hoogste en binnenste hemel waarin jullie nu zijn. Kom nu naar de noordzijde; dan zullen we vlug een begin maken.'

«« 144 / 153 »»