[1] Ik zeg: 'Alles wat jullie nu gezien hebben is groot voor alle hier in Mijn eeuwige rijk nog jonge bewoners, die nog te weinig in de eigen vertrekken van hun leven hebben kunnen schouwen. Maar raken zij eenmaal met hun innerlijke leven, dat is Mijn liefde in hen, meer vertrouwd, dan zal hun alles wat tot de gerichte materie hoort, heel klein lijken. Want de kleinste vonk van Mijn liefde overtreft al deze materie in een niet te berekenen verhouding, zowel wat betreft de werkelijke grootte als de hoedanigheid. - Een klein voorbeeld zal jullie deze zaak duidelijk maken.
[2] Kijk, een beeldend kunstenaar op aarde bekeek door een goede microscoop een tarwekorrel en maakte deze toen uit een speciaal materiaal van porie tot porie na in sterk vergrote vorm, zodat hij op die manier een ware reuzentarwekorrel voor zich had, die de grootte van het origineel miljoenenmaal overtrof. Hij stelde dit reusachtige product van zijn kunst ten toon en legde daarbij de kunstzinnige bouw van zijn tarwekorrel uit. Toen kwam er een wijze man om deze kunstzinnige reuzenkorrel te bekijken. Nadat hij deze bekeken had en de kunstenaar had geprezen zei hij vervolgens: “Vriend, u hebt naast de grote nagemaakte korrel ook verscheidene natuurlijke gelegd. Welke denkt u is in werkelijkheid groter, uw nagemaakte of een natuurlijke in al zijn nietigheid?' De kunstenaar zegt: “Vriend, als uw ogen meten kunnen, vergelijk dan de ene met de andere, dan zult u zelf heel gemakkelijke in staat zijn een antwoord te geven!' Waarop de wijze zegt: 'Welaan, luister dan! Elk van de kleine tarwekorrels is oneindig groter dan uw nagemaakte. Want in iedere kleine korrel woont in het kiemhulsje Gods kracht, die in staat is uit elke korrel ontelbaar vele korrels te scheppen, die allemaal bij elkaar uw dode reuzenkorrel in ieder opzicht eindeloos overtreffen. Want al het grote, dat geen leven in zich heeft, is toch heel klein, ook al zou de uiterlijke vorm nog groter zijn dan een hele wereld. Het kleinste dat Gods kracht en leven in zich draagt, is echter groter dan een hele, dode oneindigheid. '
[3] Wat deze wijze tegen de kunstenaar zei, zeg Ik ook tegen jullie. Deze materiële schepping is werkelijk groot en wie op de juiste wijze achting voor haar heeft, zal grote vreugde aan haar beleven. Maar in het hart van elk mens ligt iets oneindig groters dan alles wat jullie hier nu zien, want dit zal nooit groter worden dan het is. Jullie echter zullen in jullie harten eeuwig groeien in liefde, inzicht en wijsheid. Jullie kunnen nu reeds deze grote scheppingsmens overzien en hem berekenen en begrijpen. Hij echter is dood en tot niets in staat. Bovendien weten jullie ook nog dat dit grote beeld hier reflecteert vanuit jullie zelf. Als dat allemaal in jullie en niet buiten jullie is, hoe groot moeten jullie dan zijn, dat zoiets in jullie harten een plaats vindt? Verwonderen jullie je daarom niet te zeer over zulke afmetingen, want jullie moeten weten dat er voor Mij niets groters kan bestaan dan alleen de liefde in de harten van Mijn kinderen tot Mij, hun Vader.
[4] Zou zo'n schepping voor Mij groot genoeg zijn, dan zou Ik eeuwig aan geen tweede meer denken. Maar jullie zien dat dit grote beeld zijn grenzen heeft, zonder welke het geen beeld zou zijn. Buiten dit beeld zien jullie niets anders dan een oneindige, voor deze grote mens lege ruime, die voor ons echter niet leeg, maar reeds tamelijk gevuld is.
[5] Kom nu door de derde deur aan de zuidkant en jullie zullen dat meteen met jullie eigen ogen aanschouwen! De deur is reeds geopend en jullie zien al bij het naderen, dat een lieflijk licht jullie tegemoet straalt. Daaruit kunnen jullie opmaken dat dit licht jullie vanuit een tweede schepping van Mijn liefde tegemoetkomt en niet meer uit Mijn eerste, waarvan het licht uit de vlammen van Mijn toornvuur straalt en niets anders dan oordeel en nog eens oordeel bewerkstelligt. Kijken jullie daarom naar het begin van de tweede, waarlijk eindeloos grote schepping en vertel wat jullie allemaal zien en voelen!'

«« 152 / 153 »»