[1] Miklosch gaat verder: 'Nu staart hij weer droevig voor zich uit en werpt dan een blik naar de vreselijke grot, waaruit vanaf de achtergrond steeds geweldige vlammen oplaaien, die vergezeld gaan van luguber geraas en stemgeluiden, zoals die alleen voortgebracht kunnen worden door gemartelden die de hevigste pijnen lijden.
[2] Cado rijzen de haren te berge. Op zijn gezicht tekenen zich angst en wanhoop af en innerlijk wordt hij ziedend van woede. Nu pakt hij een steen en zegt met bevende stem: 'O, kom maar Minerva, jij die mij werd aangekondigd, jij diepste oorzaak van alle kwaad! Deze steen zal aan het licht brengen hoeveel wrede wijsheid er in jouw hersenen wel voorhanden mag zijn! God of een duivel moge mij antwoord geven: wie zijn die gepijnigden, wie pijnigt hen en wat voor schuld hebben zij? Geen antwoord! Ook niet uit de hel! Dat is nu de houding van machthebbers: zij negeren de stem van een arme duivel. Mijn hart, je vraagt tevergeefs, hier is er geen troost meer! Je bent verloren, voor eeuwig verloren! Wen maar aan de diamanten hardheid van de hel, aan het verwijderd zijn van God en aan de ontoereikendheid van al je vragen. Wat een huiveringwekkende gewenning zal dat worden. Op aarde was nog wel te wennen aan de gruwelen die ik op last van mijn hoofdman moest uitvoeren, maar toentertijd was ik een van alle menselijke opvoeding verstoken roofdier en had van geen enkele religie het flauwste idee. Pas toen ik heerser werd, leerde lezen en schrijven en bovendien in het bezit kwam van een geroofde Griekse bijbel, werd ik voor het eerst onderwezen in de leer over het bestaan van een almachtige God.
[3] Ik las het Nieuwe Testament en maakte daar kennis met de beroemde jood Jezus, voor wiens leer, op enkele tegenstrijdigheden na, veel te zeggen valt. Ik liet een zogenaamde geestelijke naar mijn hof brengen, maar wat was zijn uitleg? Iedere oude vrouw had me een betere kunnen geven! Die papist verlangde alleen maar offers van mij als boete voor mijn zonden en verbood mij verder te vorsen in zulke boeken waardoor de geest van de mens zou worden gedood! Ik begreep dat hij een schoft was, nog erger dan ik; daarom liet ik hem gaan en legde de Schrift terzijde. Als ik daardoor tot een duivel werd, dan vraag ik toch of ik daaraan geheel schuldig ben?
[4] Als een soldaat op het slagveld mensen moet vermoorden, kan een hoogst wijze Godheid hem dat dan als schuld aanrekenen? Nee, nooit ofte nimmer! Is echter ook de wijsheid van de Godheid vanwege haar door almacht ontstane eigendunk omsluierd, dan moet een arme duivel natuurlijk in zijn nietigheid alles goedvinden wat de almacht over hem beslist. Maar wat zit ik te morren! Gaat het er op aarde voor arme duivels niet net zo toe? De almachtige Godheid roept hen in het leven op een aardbodem waarop voor hen geen grasje groeit. Nemen ze er dan een zonder toestemming van de eigenaar, dan krijgen ze als dieven met de wet te maken. 0 fraaie wijsheid en gerechtigheid, die aan de rijke geeft in overvloed en de arme laat verhongeren!'
[5] Miklosch gaat verder: 'Nu worden de vlammen zeer actief en talloze bliksems schieten over de oppervlakte van de golvende, gloeiende zee. Ik ontdek nu een sterk gedrang achterin de grot, die vol verterend vuur is. Dat maakt een afgrijselijke indruk op mijn gemoed. Hoe moet Cado dat wel ervaren, die toch veronderstelt er zelf in terecht te komen! O help, nu begint het in de grot nog erger te spoken. Vlammen en hele bundels machtige bliksems schieten omhoog naar de daar nog in onwrikbare orde wachtende hemelse scharen, die alles gelijkmoedig aanzien.
[6] Nu klinkt er vanuit de grot een angstwekkend gejammer. Het komt steeds dichterbij. Cado stopt zijn oren dicht. Dat is verduiveld merkwaardig! Nu komt er uit het binnenste van de grot een prachtexemplaar van een keizerlijke statiekoets te voorschijn, bespannen met zes gloeiende draken. In de wagen, die zelf gloeiend lijkt te zijn, zit een soort Minerva met een scepter in haar rechter- en een gloeiende speer in haar linkerhand.
[7] Zij gebiedt nu de vuurzee rustig te zijn, maar deze blijft steeds even onrustig. Nu wenkt zij met haar scepter naar de achtergrond en meteen stormt een enorm aantal duivels uitziende geesten onder vreselijk gehuil uit de vlammen naar voren. Zij gebiedt hun de golven van de vuurzee te bedwingen. De duivels, die alle denkbare dierlijke gestalten hebben, werpen zich er meteen op en brengen werkelijk wat rust tot stand. Dat lijkt de godin nog niet tevreden te stellen; daarom roept ze er een nog grotere menigte van zulke geesten bij. Deze stormen woedend naar voren en bedekken met hun afzichtelijke gestalten bijna de hele zichtbare oppervlakte van de vuurzee. Deze wordt nu volkomen rustig, voorzover ze door de monsters bedekt is.
[8] Nu pas rijdt Minerva verder, recht op de van ontzetting verstijvende Cado af. Deze echter voorziet zich nu van stenen en zoals ik opmerk, beschrijft hij deze deels met de naam 'Jeoua' en deels ook met Uw Naam 'Jezus van Nazareth'. Hij ziet er uiterst grimmig uit en bedreigt al van verre de naderende Minerva.
[9] Minerva snauwt hem echter toe: 'Waag het maar mijn majesteit te beledigen, als je in honderd stukken gescheurd wilt worden! Kijk, ik kom naar je toe om je gelukkig te maken en jij wilt mij stenigen! O jij blinde, wat betekent jouw macht tegenover de mijne? De hele schepping, de talloze sterren en werelden zijn uit mij geschapen! Een ademtocht uit mijn mond doet ze voor eeuwig verdwijnen en jij wilt met mij de strijd aanbinden?! O jij krankzinnige dwaas! Kijk en luister eerst naar mij en probeer dan je kracht op mij uit!' Cado zegt: 'Of je nu machtig bent of zwakker dan een mug, dat is mij om het even! Ik waarschuw je, kom niet dichter bij me, anders zul je er flink van langs krijgen, want ik veracht je tot in de diepste afgrond van de hel. O jij, beeldschone satan van een Minerva, denk je soms dat je mij met je bekoorlijke gestalte zult kunnen verleiden, zodat ik mij aan jou overgeef? Stap maar op met al je bekoorlijkheden! Werkelijk, zelfs met mijn uitwerpselen zou ik je huid niet willen besmeuren. Verdwijn, anders zul je kennismaken met de kracht van mijn handen. Zie deze steen, 'Jeoua' is zijn naam!'

«« 22 / 153 »»