[1] Hierop komt een van de nog geestelijk dode vorsten naar Mij toe en zegt: 'Je hebt gehoord wat die Paulus en de oude R over jou gezegd hebben. De zaak klinkt bijna ongelofelijk, maar ik wil geen aanstoot nemen aan dat alles. Ik kom daarom naar jou toe om te horen of er in het getuigenis van Paulus over jou een kern van waarheid zit. Ik wil die goede man nu niet als leugenaar beschouwen omdat hij er veel te eerlijk uitziet, maar hij kan wellicht te zeer met jou ingenomen zijn en jou daardoor in zijn sterke liefde verafgoden.
[2] Ik wil deze goede man daarom loven noch laken, maar ik wil deze geschiedenis wel onderzoeken, omdat er staat geschreven dat men alles moet onderzoeken en het goede behouden. Zeg me daarom zelf wat we van je moeten denken. Kan God wel in jouw kledij aan Zijn schepselen verschijnen? Kan God, de Oneindige, eigenlijk wel door Zijn schepselen gezien worden en met hen spreken?'
[3] Ik zeg: 'Vriend, jij verlangt van Mij geen woorden maar daden. Handel Ik echter voor jou als een mens in zijn onmacht, dan zul je zeggen: 'Dat kan iedereen zonder daarom een God te zijn!' Doe Ik voor jou ongewone dingen, dan zul je Mij of voor een magiër, of voor een natuurgeleerde houden en zeggen: 'Dat gaat op een heel natuurlijke manier als men de juiste kennis heeft en die in praktijk kan brengen. Men is daarom nog lang geen God, al laat men ook ogenschijnlijk wonderen gebeuren!' Zou Ik echter voor jouw ogen een daad verrichten die alleen voor God mogelijk is, dan zou deze jou toch niet baten maar alleen buitengewoon schaden, want dan was je voor een tweede keer geoordeeld en wellicht tot de eeuwige dood. Want een geboeide kan Mijn rijk niet binnengaan, zegt de Heer. Geloof dus de woorden van Paulus, dan zul je leven! Meer over Mezelf kan Ik jou ook niet zeggen, omdat je daarvoor nog lang niet rijp bent.'
[4] Daarop zegt de vorst: 'Je hebt wel gelijk, maar ik zie niet in, waarom een wonder dat daadwerkelijk van jouw Godheid getuigt, voor mij schadelijk, ja zelfs dodelijk zou worden! Alles wat ik aanschouw is toch een wonder van de almacht en wijsheid van God en ik ben voor mijzelf het grootste wonder. En kijk, dat alles brengt me toch niet om het leven! Of er nu door toedoen van God aan de talloze wonderen nog een wordt toegevoegd, mag voor God toch geen enkel verschil uitmaken. Het maakt voor mij echt niets uit in welke gedaante de Godheid zich aan Haar schepselen wil tonen en voor hun ogen een buitengewone daad wil verrichten. Ik zal in mijn geest toch ongebonden blijven en denken en handelen zoals nu, zolang ik nog niet echt van jouw Godheid overtuigd ben.
[5] Je kunt dus doen wat je wilt; ik zal steeds dezelfde blijven die ik ben en was. Ben jij God, dan zal ik heel blij zijn mijn Schepper persoonlijk te leren kennen, maar ben je het niet, dan zal ik je niet voor een slechte, maar wel voor een in bepaalde opzichten wat overspannen persoon houden en daar zul je je hopelijk niet aan storen.
[6] Laat me daarom iets wonderbaarlijks zien. Schep een wereld voor mijn ogen en ik zal me daarbij net zo gedragen als tot nu toe, want bij mij is het ene wonder niet groter of kleiner dan het andere. God is en blijft God, of Hij nu een mug of een olifant schept en of Hij zich aan Zijn schepselen openbaart in het oneindige gewaad van het zonlicht of in de lompen van een bedelaar. Wat maakte Christus met al Zijn wonderwerken dan voor indruk op de joden? Kijk, zo goed als geen, behalve op enkele vissers en aanverwanten, die men als geestelijke blinden beschouwde. Alle anderen hielden Hem eerder voor een magiër, een dokter of voor wat dan ook, dan voor een God. En toch was Hij werkelijk God Zelf!'

«« 59 / 153 »»