[1] Ik zeg: 'Vriend, heb je nooit gemerkt dat mensen die helemaal van liefde zijn vervuld, de gevoeligste dichters zijn? Daarom is liefde bijna altijd de enige moeder van de ware lyriek. Iemand als David brandde van liefde tot Mij en tot de mensen en was daarom ook een van de grootste dichters. Zijn zoon Salomo was, zolang hij liefhad, ook wijs in de ware zin van het woord, maar toen hij zijn echte liefde op vrouwen richtte, werd hij spoedig dom en zwak in woord en daad.
[2] Kijk naar Mijn Johannes! Deze apostel had de machtigste liefde voor Mij en daarom ook de grootste bezieling in het uitbeelden van Mijn woord, en in zijn woorden ligt ook de grootste wijsheid besloten, zoals bij geen andere apostel het geval is. Hem werd daarom ook de diepste openbaring gegeven. Zo kun je de hele geschiedenis van de aarde doorlopen en je zult bij die mensen die het hart op de juiste plaats hebben, de ware lyriek en wijsheid aantreffen.
[3] Verstandsmensen dichten ook wel en praten lang en breed, maar daarin is niets anders te vinden dan een heel moeizaam zoeken naar datgene wat ze in de duisternis van hun hart hebben verloren. Zij komen soms het verlorene wel op het spoor, maar als ze het willen grijpen, glijden ze uit omdat de grond waarop ze staan heel los is.
[4] Daarom is dan ook de zogenaamde wereldwijsheid een grote dwaasheid voor Mij. Wat de mens bij alle inspanning van zijn verstand in honderd jaar maar amper bereikt, geeft de echte liefde jou in één seconde, want de liefde in de mens ben Ikzelf! Hoe volmaakter zijn liefde wordt, des te meer ontvouwt zich Mijn evenbeeld in hem.
[5] Het verstand is echter niet meer dan een kast, waarin de liefde haar verworven schatten bewaart. Wat kan de ziel daarin echter méér vinden dan datgene wat een of andere vergane liefde daar vroeger in een betere tijd in heeft neergelegd, en er in zulke onverlichte vertrekken zo verweerd en verroest bij ligt, dat ook de moeizaamste arbeid van de ziel slechts heel weinig of zelfs helemaal niets kan uitrichten? Ga jij eens een donkere kelder binnen en zoek daar een verloren stuiver; je zult hem niet vinden. Wanneer je echter een goede lamp aansteekt, zul je, als je echt geduld hebt om te zoeken, de stuiver snel vinden.
[6] Kijk, deze sergeant-majoor bezat altijd een oprechte liefde tot God, die hij echter alleen kende zoals hij Hem uit de Schrift van het verbond had leren kennen. Hij beminde de Godheid dus reeds bovenmate zonder Haar te kennen. Hoe groot moet zijn liefde dan wel worden wanneer hij met de Godheid persoonlijk kennis maakt, zoals nu het geval is! En juist deze liefde geeft hem zo'n lyrische wijsheid. Als jij echter ook een dergelijke wijsheid wilt bezitten, dan moet ook jij je dezelfde liefde eigen maken. Jij bemint Mij wel sterk, maar de sergeant-majoor bemint Mij nog meer. Hoe dit mogelijk is, zal je weldra duidelijk worden.'
[7] De officier zegt: 'Heer, ik begrijp werkelijk niet hoe het mogelijk zou kunnen zijn U nog meer lief te hebben, want bij Uw heiligste naam, ik bemin U toch uit al mijn krachten! Daarom is het mij echt onmogelijk om U, 0 Heer en Vader, nog meer lief te hebben. Heer, verruim daarom mijn hart en vergroot de levensvlam van mijn liefde, dan word ook ik in de liefde voor U als een Atlas, die de hele hemel op zijn schouders draagt!'
[8] Ik zeg: 'Beste vriend, wat jij van Mij verlangt, is in jouw eigen handen gelegd, want van nu af aan zul jij alleen de schepper en hervormer van je wezen en je liefde zijn. Maar vraag de sergeant-majoor hoe hij dat klaarspeelt, en hij zal het je zeggen.'

«« 95 / 153 »»