[1] CHANCHAH gaat nu voor bisschop Martinus staan, glimlacht vriendelijk naar hem en zegt met een uitermate vriendelijke en daarbij meisjesachtig zacht bevende stem: 'Liefste vriend, je bent zo straks heel stilzwijgend bij mij weggegaan, toen ik je mijn wel te verontschuldigen vermoeden over je aard en karakter voorhield, omdat je mij geen antwoord gaf op mijn vraag. Ik maak daaruit op, dat mijn veronderstelling je zeker heel erg heeft beledigd? Is dat het geval, vergeef me dan, nadat je mij eerst zoveel als je goeddunkt, hebt gestraft. Maar wees dan weer goed met mij, want ik geef je de heiligste verzekering, dat ik je daarna nergens meer naar zal vragen en je nog minder ooit met een blik of woord zal beledigen.
[2] Het geloof en de zeden van mijn land kun je mij niet aanrekenen; ze zijn van dien aard, dat men de naar hun verstand ietwat eenvoudige mensen voor dieren aanziet. Ik geloofde hier iets dergelijks aan jouw verstand te ontdekken en hield je dus ook voor een dier. Ik heb me er daarentegen nu van overtuigd, dat je bij lange na niet bent, waarvoor ik je dwaas genoeg hield.
[3] Ik betreurde meteen mijn vergissing en wilde aan je voeten vallen. Maar toen ik zag, hoe jij met je broeder zeker iets belangrijks te bespreken had en ik je niet wilde storen, wachtte ik tot je uit je zelf bij deze broeder zou weggaan. Omdat nu het door mij vurig gewenste moment is aangebroken, doe ik wat ik allang had moeten doen: ik val aan je hemelse voeten en smeek je om een rechtvaardige straf en daarna om vergeving van al mijn schuld aan jou, heerlijke grootburger van alle hemelen!'
[4] MARTINUS, geheel ontroerd door de aanvallige smeekster, zegt: 'O jij puur hemelse Chanchah, ik vraag je, sta meteen op! Hoe kom je daar nu bij! Ik - jou hemelse - straffen? Ik, die je van louter liefde wel zou willen opeten of helemaal in mijn leven zou willen doen opgaan. Geloof je soms, dat ik ook zo'n onbarmhartige Chinees ben? O, daarvoor behoede mij voor eeuwig de grote, heilige, waarachtige Lama! Sta maar snel op, want zo kan ik je geen minuut langer aanzien, mijn hemelse Chanchah.'
[5] Chanchah staat nu snel weer op en zegt: 'O, lieve vriend, in jouw land moeten toch veel betere mensen zijn dan in het grote rijk, waarin ik op aarde geboren werd. Want, bij ons gaat het met vergeven van een aangedane belediging bepaald niet zo gemakkelijk, als jij mij nu zo duidelijk hebt laten zien.
[6] Als men bij ons iemand beledigd heeft, moet men voor hem met het gezicht ter aarde vallen en de beledigde om vergeving van de belediging smeken, door hem eerst om een rechtvaardige straf, bij zware beledigingen zelfs om de dood te smeken en daarna pas om kwijtschelding van de schuld. Want ze zeggen en geloven daar allemaal: een belediging kan men alleen maar weer volkomen goed maken door een lichamelijke krenking van de ander. Als daardoor de belediging vereffend is, dan kan de belediger pas zijn beledigde tuchtiger smeken, hem ook in zijn hart te vergeven.
[7] Zie, zo ziet het er bij ons uit. Daarom mag het jou ook niet te wonderlijk voorkomen, als je bij mij misschien nog zo veel zult ontdekken, wat met de zeden van jouw land niet in overeenstemming zal zijn. Want bij ons zijn de wetten heel oud en oneindig streng. Wee degene, die het zou wagen deze oeroude wetten ook maar in het minst milder uit te leggen, daar het nog helemaal ongewijzigd dezelfde wetten zouden zijn, die Lama Zelf aan het eerste mensenpaar vanuit de hemelen heeft gegeven.
[8] Maar weet je, liefste vriend, bij jullie hier zijn de wetten mild en liefdevol. Daarom hoef ik, daar ik waarschijnlijk nooit iets meer met de wetten van mijn land te maken zal hebben, mij daar ook zeker nooit meer aan te houden. Ik zal mij daarom naar jullie wetten richten en zal daar zeker nooit in falen. Hoe denk jij hierover?'

«« 104 / 204 »»