[1] PETRUS zegt: 'Vriend, toen de Heer als almachtige Schepper van de hemelen en van alle werelden op mijn aarde het vlees had aangenomen en onder ons mensen leefde en wandelde als een mens, leerde Hij ons allen met kracht aldus te bidden, Hij sprak:
[2] Als jullie bidden, zeg dan: 'Onze Vader, die in de hemelen woont, Uw heilige Naam worde geheiligd! Uw rijk van de liefde, de waarheid en het eeuwige leven kome tot ons! Uw wil die alleen heilig is, geschiede door alle tijden en alle eeuwigheden! Geef ons heden zoals altijd het dagelijks brood! Vergeef ons onze zonden en gebreken, naarmate wij onze schuldenaren, van welke aard dan ook, vergeven! Laat geen verzoekingen komen over onze zwakheden, waartegen wij niet opgewassen zijn; maar verlos ons van alle kwaad, wat ons ook maar zou kunnen overkomen! U, o Vader, is alle kracht, macht en heerlijkheid in eeuwigheid! U alleen zij alle prijs, alle eer, alle roem, alle liefde, alle lof en alle dank in eeuwigheid!'
[3] Daar de Heer Zelf ons aldus heeft leren bidden en vragen, geloof ik toch, dat het niet onjuist zou zijn, wanneer wij als kinderen Hem van tevoren om al datgene zouden vragen, wat wij voor ons noodzakelijk achten!
[4] Want ik ben van mening: Reeds de verschuldigde dank die wij de Schepper brengen voor de talloze weldaden, is een groot heilig privilege voor ons, vrije wezens. Wij erkennen daardoor tegenover God, dat hetgeen wij bezitten en ontvangen, een vrije en niet een gerichte gave is. Maar de bede staat toch veel hoger, daar wij juist door de bede niet alleen leren beseffen, dat wij een Gods gave als een vrije gave mogen erkennen, maar zelfs ook de vrije keus van de gave!
[5] Om de geest helemaal vrij te maken is het niet alleen nodig om zelf in te zien wat de Heer voor ons als noodzakelijk voor het leven vrij geeft, maar hoofdzaak is onze vrije keus bij al hetgeen wat wij nodig hebben. Daartoe behoort duidelijk meer zelfonderzoek en vrije zelfkennis, dan alleen maar in te zien, dat alles wat we zijn, hebben en ontvangen vrije gaven vanuit God de Heer zijn.
[6] Wie voor een ontvangen gave dankt, maar daarbij geen behoefte voelt aan een verder benodigde gave in de toekomst, is in zijn levenssfeer nog heel stompzinnig en heeft nog veel dierlijks in zich. Want ook dieren danken door hun blij genot instinctief de Gever, ook al zijn ze niet in staat om Hem te kennen. Maar een dier kan niets begeren, omdat het zijn behoeften niet kan beseffen! Als het hongerig is zoekt het voedsel. Heeft het dit gevonden en zich verzadigd, dan rust het zo lang tot het weer hongerig wordt. Deze rust is een onbewuste dank voor het voedsel, dat het ter verzadiging heeft gevonden; maar als het dier verzadigd rust, heeft het geen verder besef dat het in de toekomst weer hongerig zou kunnen worden en een maaltijd nodig zou hebben.
[7] Zo is het bij de mens niet, want deze weet wat hij nodig heeft. Als de mens zich verzadigd heeft, dan weet hij dat hij weer zal moeten eten om zich te verzadigen. Hij kent echter ook de Gever. Daarom dient hij niet alleen te danken, wanneer hij zich heeft verzadigd, doch moet veeleer nog de dank met de smeekbede gepaard laten gaan. Daardoor erkent hij de Schepper des te meer en betuigt hij dat hij alles slechts van Hem krijgt en ook voor de toekomst het goede en noodzakelijke van Hem verwacht.
[8] Tevens toont de mens zijn Meester juist door het gebed zo te zijn, als de Meester hem juist wil hebben: als een volledig vrij wezen, dat niet alleen het recht van ontvangen, doch ook het deemoedig vrije recht van het begeren heeft. Maar dit recht veronderstelt toch wel zeker bij ieder mens een zeer grote zelfkennis, zonder welke geen mens een volmaakt mens kan worden!
[9] Ik meen dat deze redenen voor jullie wijsheid wel toereikend zijn om in te zien, dat het gebed voor elke vrije geest veel en veel noodzakelijker is dan de beste en nog zo veel verschuldigde dank!
[10] En zouden voor jou, mijn vriend Uhron, al mijn zeker steekhoudende redenen nog steeds niet voldoende zijn, neem er dan genoegen mee, dat de Heer Zelf ons heel dikwijls heeft gemaand om te bidden, als wij iets willen ontvangen, doch maar heel zelden iemand er aan herinnerde om te danken!
[11] Dus gaf Hij ons dan ook een heilige formule, volgens welke wij zullen bidden en vragen. Maar over een formule, hoe wij moeten danken, kan ik je nauwelijks iets vertellen!
[12] Wel dankte de Heer Zelf de Godheid, die als Vader in Hem was, meerdere malen en wees ook een keer de negen gereinigden terecht, die niet met de tiende terug waren gekomen, om Hem de eer te geven. Desalniettemin gaf Hij ons toch nooit een formule hoe wij moeten danken - wat Hij met betrekking tot de bede toch uitdrukkelijk heeft gedaan.
[13] Heeft echter de Heer van ons, onvolmaakte bewoners van de aarde, het gebed uitdrukkelijk verlangd, dan ben ik wel van mening, dat Hij ze bij jullie niet als overbodig zal beschouwen!
[14] Daarom is tenslotte mijn opdracht van de Heer aan jullie allen daarop gericht, dat jullie in het vervolg weliswaar alles wat jullie nu hebben, van de Heer zult ontvangen, maar alleen via de weg van het gebed. Wie van jullie echter niet zal bidden, die zal ook niets of niet veel krijgen.
[15] Want als jullie vrij zijn, dan moeten jullie ook zelf inzien, wat jullie nodig hebben. Als jullie dit hebben ingezien - wat bij jullie veel gemakkelijker zal zijn dan het bij ons was -, bidt dan; en jullie zal worden gegeven, waarom jullie hebben gevraagd.
[16] Als jullie het hier mee eens zijn, bevestig het dan en mijn broeder Johannes zal jullie verder leiden. Jullie vrije wil zal hier moeten kiezen en beslissen!'

«« 179 / 204 »»