[1] BISSCHOP MARTINUS zegt: 'Ja, ja, je hebt volkomen gelijk, dierbare vriend. Nu gaan mijn ogen eigenlijk pas een klein beetje open. Ook voel ik nu een echte liefde in mij, ja ik heb je nu met heel mijn hart lief! O, laat je aan mijn hart drukken, want ik zie nu in hoe slecht en dom ik was en nog ben en hoe oprecht goed jij het met mij meent. O voortreffelijke vriend, en ook jij, mijn eerste leider, vergeef me mijn grote, grove blindheid!
[2] Maar, wat is dat nu? Waar is dan de zee gebleven en ons schip? Alles is droog hier, prachtig land! Ach wat een heerlijke velden en deze prachtige tuin en daar, waar eerst de hut stond, staat nu een paleis, zo mooi als ik nog nooit heb gezien! Hoe is dat nu toch gebeurd?'
[3] IK zeg: 'Kijk broeder, het allerkleinste vonkje echte liefde voor ons, jouw broeders en vrienden, kon dit al doen ontstaan. De zee van je zonden werd door deze liefdesvonk opgedroogd, samen met alle boze gevolgen, en de modder van je hart veranderde ze in vruchtbaar land. De armoedige hut van je inzicht werd door deze liefdesvonk in een paleis veranderd.
[4] Maar hoe prachtig dit alles er ook uit ziet, er valt toch nog nergens een rijpe, eetbare vrucht te ontdekken. Alles lijkt nog heel erg op de vijgeboom die geen vrucht droeg, toen de Heer hongerde naar een vrucht daarvan.
[5] Daarom is het nu aanpakken geblazen om de nu ontwaakte liefde in vrijheid te laten werken, waardoor deze bomen dan binnenkort vrucht zullen dragen. Want zie, zoals alles op de wereld in het licht en de warmte van de zon groeit en rijpt, zo ook groeit en rijpt hier alles in het licht en in de liefde van het mensenhart. Het hart van de mens is voor eeuwig de zon van deze wereld!
[6] Al gauw zullen er zich aan jou in deze nieuwe, betere periode een aantal gelegenheden voordoen om je hart te laten werken, de kracht ervan te vergroten en te versterken. Hoe meer je het in de liefde zult laten werken, des te meer zegen zul je in deze omgeving zien opduiken!
[7] Kom nu echter met ons naar het paleis; daarbinnen zullen we je nieuwe toestand nader bespreken. Je zult van daaruit ook al gauw een heleboel gelegen heden ontdekken, die het volste beroep op je hart zullen doen. Kom dus, broeder en volg ons tweeën. Zo zij het!'
[8] Wij zijn nu al in het paleis, waarvan het interieur er lang niet zo mooi uitziet als de buitenkant. BISSCHOP MARTINUS vindt dit ook erg vreemd, zodat hij het niet kan laten om de volgende spottende opmerking te maken:
[9] 'Nee maar, dat is wat je noemt voor de schone schijn neergezet! Van buiten koningspracht en van binnen bedelaarsdracht! Wie dit heeft gebouwd, heeft slecht nagedacht. Het ziet er immers precies uit alsof het gebouw van binnen nog helemaal niet afgebouwd is, alleen maar van buiten voor het oog van pleisterwerk voorzien!
[10] Lieve vrienden, nu moet ik jullie toch openlijk bekennen: de vroegere hut zou mij miljoen maal liever zijn! Ach, wat ligt er nog veel vuil hier binnen. Luister, in deze vuile toestand kan ik - die erg van properheid houd - het bijna niet uithouden!
[11] Vrienden, beste vrienden, ik smeek jullie, laten we meteen weer de heerlijke buitenlucht ingaan! Want in deze vuile vertrekken zou ik tot geen enkele goede gedachte in staat zijn en zou ik eerder slechter dan beter kunnen worden; want juist van kamervuil heb ik een intense afkeer!'
[12] Nu zeg IK weer: 'Luister, lieve broeder en vriend; Ik zie wel dat de binnenkant van dit paleis je niet kan bevallen. Maar je zult ook inzien, dat het binnenste van je hart, dat precies overeenkomt met dit paleis, God de Heer evenmin kan bevallen als jouw ogen deze onreine vertrekken.
[13] Jij hebt stellig op de wereld in de heidense mythen ook wel gehoord van de twaalf moeilijke opdrachten van Hercules, die deze held moest uitvoeren om in de reeks van mythologische goden te worden opgenomen? Tot deze werken behoorde ook de bekende stalreiniging.
[14] Wat deed de legendarische held Hercules? Wel, hij leidde een hele rivier door de grote stal en deze deed al gauw alle mest in de kortste tijd uit de stal verdwijnen.
[15] Ik zeg je echter: leid jij op dezelfde manier een hele stroom van liefde door de oude zonden stal van je hart, dan zal die stroom ook heel snel korte metten maken met de mest van jouw hart!
[16] Toen wij nog op de zee waren die uit je eigen zondvloed is ontstaan, was één vonkje of één druppeltje echte liefde genoeg om de zee droog te leggen en de modder in vruchtbare aarde te veranderen.
[17] Dit vonkje kon, omdat het bij jou alleen door Mijn woorden werd opgewekt, dus door een middel van buitenaf, daarom ook alleen de buitenkant van je hart beroeren en het daardoor reinigen. Maar de binnenkant van je hart bleef nog zoals het was: een echte Augiasstal die alleen door jou zelf kan worden schoongemaakt. En dat, zoals al eerder gezegd, door een grote stroom van echte liefde voor ons, je broeders en grootste vrienden, en ook voor diegenen die je spoedig hier en daar zult tegenkomen en die een beroep op je hart zullen doen.
[18] Kijk eens uit het raam naar buiten. Wat zie je daar op enige afstand van hieruit in noordelijke richting?'

«« 22 / 204 »»