[1] Wij bevinden ons nu reeds bij deur 5, die opengaat als wij daar aankomen en BISSCHOP MARTINUS slaat meteen bij de eerste aanblik van dit geopende kamertje zijn handen drie keer van verbazing in elkaar en schreeuwt gewoonweg: 'Maar omwille van Uw Goddelijke Naam, Heer, Jezus, Vader - ja, wat is dit nu weer?! Deze onmetelijkheid! Een hemelse aarde zonder einde; en er boven nog vier planeten, als ik het goed zie! Alles overgoten door een licht, waarvan zelfs de diepzinnigste pelgrim op aarde zich niet de allerminste voorstelling kan vormen. Die pracht en majesteit van de stralend lichtende paleizen, tempels en ook kleine tempeltjes, die waarschijnlijk dienen als vrije woningen voor deze bewoners!
[2] O, o, nu zie ik ook meren en hun water glinstert als de mooist geslepen diamanten in het zonlicht. En alles verspreidt licht vanuit zichzelf. Want er is nergens iets te ontdekken, waar licht vandaan komt. Ach, ach, Heer, Vader! Dat is zo onuitsprekelijk mooi, heerlijk, verheven, ja ik zou het gewoon heilig mooi willen noemen, als ik niet wist dat U alleen heilig bent!
[3] O Heer, Vader, hoe langer ik hier naar binnen kijk, des te meer ontdek ik. Nu zie ik ook al mensen, die weliswaar nog een beetje te ver weg zijn, om te kunnen bepalen hoe ze er eigenlijk uitzien. Ze zullen vast ook overeenkomstig hun planeet onuitsprekelijk mooi zijn. Het is ook maar beter, dat ze niet te dicht bij mij komen: ik zou hun vast en zeker té grote schoonheid tenslotte toch niet kunnen verdragen. Men heeft aan deze grote, heerlijke bewoonde planeet al meer dan genoeg!
[4] Maar Heer, Heer, Vader! Is het, buiten U, voor een geest wel mogelijk zo'n eindeloze volheid, diepte en grootsheid van zulke verheven zaken, wier aantal eindeloos is, ooit helemaal te doorzien en daarvan ook maar een kleinste deeltje te begrijpen? Ik geloof dat dat zelfs voor de hoogste engel totaal onmogelijk is!'
[5] IK zeg: 'Dat niet, Mijn lieve zoon Martinus. Alles wat je hier ziet, al gezien hebt en verder nog zult zien, is maar een allerkleinste deeltje van hetgeen de wijze engelen van Mijn eeuwig rijk in alle diepte der diepten inzien en in alle volheid zeer goed begrijpen.
[6] Want zie, alles wat je hier ziet en waarover je zo zeer verbaasd bent, bevindt zich niet buiten jou, maar in jezelf. Dat jij het hier echter als buiten jezelf ziet, ligt aan je geestelijk gezichtsvermogen. Het lijkt op het zien van gebieden, die je dikwijls in een droom hebt gezien alsof het buiten jezelf was, terwijl je ze toch eigenlijk alleen maar in jezelf met het oog van de ziel zag. Alleen is dit het verschil, dat hier alles, wat in een droom eigenlijk meestal als een ijdel spiegelgevecht van de ziel moet worden gezien, werkelijkheid is. Vraag hierover nu niet verder, want te rechter tijd zal het je duidelijk worden.
[7] De mensen van deze planeet krijg je echter niet van dichterbij te zien, omdat ze voor jouw toestand werkelijk te mooi zijn. Als je echter sterker wordt, dan zul je dit alles ten volle kunnen aanschouwen en er in allerzaligste zuiverheid van kunnen genieten. Dit is nu voor jou nog niet mogelijk, omdat de daarvoor benodigde kracht je ontbreekt.
[8] Laten we nu echter weer een deur verder gaan, dan zul je nog onvergelijkbaar grootsere dingen zien. Bij die volgende deur nummer 6 moet je echter zo rustig mogelijk blijven, alleen naar Mij luisteren en alles goed in je opnemen, wat Ik je zal zeggen. Ook mag je Mij niet vragen, waarom je je daar zo rustig moet houden. Ook niet, als Ik je dingen vertel die je niet zult bevatten of begrijpen; want te rechter tijd zal alles je duidelijk worden. Daarom nu verder en op naar deur 6. Zo zij het!'

«« 42 / 204 »»