[1] Chanchah valt nu voor het honderdtal op de grond neer en smeekt hen om vergeving van al het kwaad, dat ze - al was dat ook niet opzettelijk - hun heeft aangedaan.
[2] DE HONDERD zeggen allemaal eenstemmig: 'Lieflijke Chanchah, als de grote heilige Lama het jou vergeven heeft, wat moeten wij dan nog tegen je hebben! Dezelfde Heilige der Eeuwigheid heeft immers ons ook vergeven, ons, die een Ahriman toch ook vele en grote offers hebben gebracht. Sta jij daarom op en knijp ons in het oorlelletje ten teken, dat wij nu voor eeuwig elkaar vanuit de diepste levensoorzaak hebben vergeven!'
[3] Chanchah staat nu allervriendelijkst op en doet, wat het honderdtal van haar verlangt. Nadat ze alle honderd zacht in het oorlelletje heeft geknepen, zegt ze:
[4] (CHANCHAH:) 'Jullie harten zijn mijn kostbaarste sieraad, jullie aanblik het mooiste wat mijn ogen zien. Moge mijn hart voor jullie een zacht rustkussen zijn, waarop jullie wilt uitrusten, als de liefde jullie heeft vermoeid. Mogen mijn armen jullie een zachte band van hart tot hart zijn en moge uit mijn mond onuitputtelijk de kostbaarste balsem in jullie leven stromen.
[5] Aan mijn borst moeten jullie je verheffen tot aan de sterren en mijn voeten zullen jullie dragen over harde wegen. En als de zon ondergaat en geen maan de aarde verlicht en dichte nevels de glans van de sterren bedekken, dan zullen mijn beide ogen het pad van jullie verlangen verlichten en al mijn ingewanden zullen jullie verwarmen in de ijzige levensnacht.
[6] Zo wil ik voor eeuwig voor jullie een zachtmoedige dienares zijn, zowel in de tederste als in de moeilijkste verlangens van jullie leven, omdat jullie mij je oor hebt geleend ter vergeving van mijn zware zonde tegenover jullie.'
[7] Na deze toespraak van de lieflijke Chanchah gaat ÉÉN VAN HET HONDERDTAL naar haar toe, houdt beide handen boven haar hoofd en raakt dat aan met de toppen van de wijsvingers. Hij zegt: 'O Chanchah, wat ben je nu mooi! Ik zeg het je nu zo luid als een machtige storm raast. En ik zeg het je ook zo zacht als een luchtige avondbries door de tere wol van de gazelle waait: jij bent nu mooier dan het morgenrood boven de blauwe bergen, die de grote stad sieren in het midden van de aardse rijken en heerlijker dan de Chujulukh (één van de mooiste bloemen, die alleen in de keizerlijke tuin worden gekweekt)!
[8] Je hoofd is lieflijker dan de kop van een goudduif en je hals ronder en blanker dan die van een witte gazelle. Je borst is zachter en weker dan Tutsjuran (een soort pluizige wol, die aan een rietstengel groeit) en je voeten zijn kleiner dan die van een antilope, die huppelt en danst op de hoogste toppen van de Himalaya. Ja, zo lief ons de zon is, zo lief ben ook jij ons. En zo heerlijk als de volle maan de deinende spiegel van de zeeën beschijnt, zo heerlijk beschijnt jouw lieftalligheid ook onze harten.
[9] Zo zullen van nu af aan ook jouw wensen even lieflijk in onze zielen doorschemeren en onze harten evenzo door en door verkwikken, als de sterren de harten van uitgevaren schippers die ver op de oceaan hun zeil hijsen, overdag niet wetend in welke richting ze hun schip moeten sturen om in hun gelukkige vaderland te komen.'
[10] Daarop richt hij zich tot Mij en zegt: 'O vriend, is het goed dat wij haar, die onze vijandin was, opgenomen hebben als een hart in honderd harten?'
[11] IK zeg: 'Ja, zo is het goed volgens jullie beste zeden en gewoonten. Maar daar jullie allen nu niet meer op de wereld, maar in het eeuwige rijk van de geesten zijn, waar andere zeden en gewoonten heersen, zullen jullie je langzamerhand ook daarnaar richten en in alles zo handelen, als jullie ons zullen zien doen, als jullie hier wilt blijven! Zouden jullie echter de deugden van jullie land prefereren boven die van dit huis, dan zouden jullie zeker naar diegenen moeten gaan, die nog veel zullen moeten doen om dit huis te bereiken!'
[12] CHANCHAH zegt: 'O jij liefste, heerlijkste vriend van de armen - zie, wij willen hier zijn als de fijnste porceleinaarde, die zich laat voegen in alle edele vormen. Uw wil is ons leven en Uw woord een heilig woord van de Lama!'
[13] IK zeg: 'Kom hier, jij liefste Chanchah, Ik zal jou een nieuw kleed geven, dat je mooier zal sieren dan het mooiste morgenrood de witte toppen van de blauwe bergen!'
[14] Chanchah springt nu letterlijk naar Mij toe. En Martinus brengt al een rood kleed uit de gouden kist, dat met vele sterren omzoomd en prachtig versierd is en geeft het aan Mij met de woorden:
[15] (BISSCHOP MARTINUS:) 'Dat zal deze werkelijk allermooiste Chanchah meer dan hemels staan; het is een echt liefdeskleed! Ik moet openlijk bekennen, deze Chinese bevalt mij nu ook heel goed; alleen in haar echte Chinese manier van praten ben ik nog niet erg thuis. Er hangt nog veel aards aan, maar verder is het echt oriëntaals en poëtisch. Ik zou echt niet hebben geloofd, dat er in de Chinezen zo veel eerlijke lyriek huist. Maar het bevalt mij. Deze laten wij in geen geval meer verder trekken!'
[16] IK zeg: 'Je hebt gelijk - ze bevallen Mij ook en vooral het hart van deze Chanchah. Maar ze zullen je nog veel werk geven. Doch nu terug naar Chanchah.
[17] Hier, lieflijke dochter, ontvang het kleed: het is dat van de liefde en de wijze zachtmoedigheid in je! Je was wel een verraadster van deze mensen, die de getuigenis van de Jezuslama wilden aannemen. Maar je werd verraadster door de zeden die in je rijk heersen en je wilde alleen maar het leven van de keizer redden, maar daarbij dat van je broeders niet offeren. Dat heeft daarna de keizer gedaan - hij zou het echter niet hebben gedaan, als hij jouw hart in zijn borst zou hebben gehad. Jij bent dus geheel onschuldig en rein als dit kleed, waarmee Ik je nu bekleed. Neem het aan, het is Mijn grote liefde voor jou!'

«« 94 / 204 »»