[1] Op de zon en met name op onze gordel bestaat weliswaar absoluut geen zogeheten eigendomsrecht zoals bij jullie op jullie planeet; maar in plaats daarvan bestaat er een rechtvaardige orde, en die heeft als basis het grondbeginsel: dat niemand zonder grondbezit mag zijn. De grond wordt echter altijd door de voor dat doel aangestelde beambten uitgemeten en aan de een of ander gegeven om te gebruiken. De grondbezitters zijn dus alleen maar onbelemmerde vruchtgebruikers van het hun toegemeten stuk grond zolang ze leven.
[2] Na hun overlijden mogen echter niet zij, maar de door de hoofdleraren aangestelde beambten overeenkomstig de orde over deze stukken grond beschikken. Om die reden houdt dan op de zon ook ieder kindererfrecht op te bestaan, dat door Mij op jullie aarde zo gehaat is. Maar de kinderen worden, wanneer ze de vereiste kennis en vaardigheden bezitten, geheel en al door de beambten verzorgd.
[3] En dit gebeurt op de volgende manier: Als een echtpaar maar één, twee, drie of vier kinderen heeft, dan wordt nog tijdens het leven van de ouders, wanneer de kinderen mondig zijn geworden, de grond verdeeld; en dat gebeurt zodanig, dat de kinderen tweederde van de grond toegemeten krijgen, maar de ouders behouden eenderde deel. Dit derde deel valt na het overlijden van de ouders niet aan de kinderen toe, maar de beambten kunnen het aan iedereen in bezit geven, die nog geen grond heeft. Zo’n verdeling vindt echte altijd alleen maar gedurende twee geslachten plaats. Bij het derde geslacht vindt er weer een vereniging plaats van de verscheidene verbrokkelde stukken grond, die dan, voorzover ze toereikend zijn voor de behoefte van mensen die geen grond bezitten, opnieuw overeenkomstig de orde verdeeld worden.
[4] Wat echter de overgebleven mensen betreft, die bij dit opnieuw uitmeten niets kunnen krijgen: voor hen wordt dan een zogeheten stuk reservegrond ingeruimd. - Wat is zo’n stuk reservegrond eigenlijk voor grond? - Een reservegrond is een stuk grond, dat ofwel een aanzienlijk overschot is van de uitgemeten gronden, die al eerder in iemands bezit zijn geweest, ofwel zijn het stukken grond die nog nooit iemand in bezit heeft gehad, of ook zo nu en dan gronden, die hier en daar na de door ons reeds gadegeslagen verschijnselen uit het water tevoorschijn komen, zoals de eilanden in jullie zeeën.
[5] Daarom lijdt er ook niemand armoede op de zon, hoewel deze hoofdgordel buitengewoon dicht bevolkt is. Want ten eerste zijn de mensen immers niet zoveel groter dan vele mensen bij jullie op aarde, en tevens hebben ze een honderd keer kleinere behoefte dan vele kleinere mensen bij jullie; daarom hebben ze dan ook genoeg aan een veel kleiner stuk grond dan de mensen op jullie aarde.
[6] Hun kleding bestaat uit niets anders dan een licht schort om de lendenen en een tamelijk brede hoed. Hun voedsel wordt door de bodem van de zonneaarde even vaak voortgebracht als ze met de juiste maat willen eten. Daarom heeft een grondbezitter ook meer dan genoeg aan een zo groot stuk grond, dat bij jullie ongeveer een halve ‘joch’9 heet.
[7] Deze verdeling in een rechtvaardige orde heeft op de zon dan ook het goede gevolg, dat de mensen van deze gordel absoluut niets weten van ruzies om eigendom.
[8] Moeten de grondbezitters misschien belasting betalen aan de verschillende ambtsdragers? - Zoiets is iedere zonnebewoner geheel vreemd. Want alle beambten en leraren hebben allemaal hun eigen stukken grond, zelfs de tijdwachter zit op zijn aan hem toegemeten grond en bodem.
[9] Nu is echter de vraag: Mag een buurman zich verzadigen op de grond van zijn buurman, wanneer hij honger heeft? - Zeker wel; in geval van nood zijn alle uitgedeelde gronden gemeengoed, maar toch wordt het niet toegestaan dat iemand dat lichtvaardig doet. In feite doet niemand ook zoiets. Want alleen abstracte geboden en wetten brengen misdadigers voort. Waar echter de vrijheid van wil zoveel mogelijk in stand wordt gehouden, daar kan deze ook het gemakkelijkst ontwikkeld worden om de algemene orde in stand te houden.
[10] Want een door botte wetten samengesnoerde wil is een gekwelde wil. Een gekwelde wil heeft echter geen plezier in de orde, maar hij streeft er alleen maar naar om zichzelf hier of daar lucht te verschaffen; hij let er weinig op of die handeling overeenkomstig de wettelijke orde is, maar de richtlijn voor zijn handelen is zijn eigen welbehagen. Wanneer de wil echter vrij wordt gehouden en in die vrijheid de wetten van de orde erkent, dan raakt hij ook snel vertrouwd met de voor hem aangename noodzaak ervan en verheugt hij zich over de in zichzelf ontdekte goddelijke orde.
[11] Dat is ook de belangrijkste basisregel bij de opvoeding van de kinderen op de zon, die ook op aarde beter zou zijn dan het onderricht, waardoor het geheugen geplaagd, het verstand mishandeld en de geest gedood wordt! - Maar we zijn nu op de zon en niet op aarde; laten we daarom met open ogen van de geest kijken naar hoe de goddelijke orde overal heel aanschouwelijk tot uiting komt, zelfs bij de meest onbeduidende huiselijke inrichtingen en bezigheden.

«« 13 / 74 »»