[1] Jullie weten dat zo’n tempel in zijn geheel uit vijftien daken bestaat, namelijk het middelste, hoogste dak, en dan aan beide zijden daarvan zeven daken. In het midden van ieder dak bevindt zich in het inwendige van de tempel weer een prachtig gebouwde wenteltrap, die tot helemaal aan het dak doorloopt en onder ieder dak, naarmate het dichter bij het middelste dak staat, groter, prachtiger en dus ook van meer betekenis is.
[2] Onder het middelste, hoge dak bevindt zich echter niet zo’n wenteltrap, maar dit dak wordt in de eerste plaats door stralend blauwe zuilen gedragen, en dat kunnen er rondom wel dertig zijn. Deze zuilen zijn bijna nog eens zo hoog als die van de eigenlijke tempel; daarom is dit middelste deel van de tempel ook hoger dan de overige delen ervan.
[3] Deze zuilen zijn voorzien van zeven rijen galerijen, waar men kan komen via een wenteltrap, die zich om de zuilen slingert. Om iedere zuil slingert zich dus zo’n wenteltrap tot aan de zevende galerij. In het midden van dit grote, ronde deel van de tempel staat een grote hoofdzuil, die doorloopt tot aan de hoogste punt van het hoge dak. Daar, waar de vierde galerij rond de galerijen loopt, is vanaf deze centrale hoofdzuil naar vier zijden een gang gemaakt, dat wil zeggen, dat er in feite maar twee gangen zijn, die elkaar bij de centrale zuil kruisen.
[4] Vanaf deze kruisgang loopt vervolgens een zeer brede wenteltrap rond de zuil omhoog naar de hoogste punt van het dak. De galerijen, die rond de zuilen van dit centrale ronde deel lopen, worden eveneens door als regenbogen stralende bogen ondersteund. Maar hier heeft een boog slechts één kleur, en omdat er zeven galerijen zijn, zijn er ter ondersteuning daarvan ook zeven bogen, waarvan elke boog in een andere kleur straalt. En wanneer men zijn blik over alle zeven galerijen laat dwalen, geniet men van de aanblik van een verspreide regenboog.
[5] De balustraden van de galerijen hebben in dit centrale ronde deel van de tempel het aanzien van gloeiend goud, en hoewel ze op zichzelf buitengewoon kunstig bewerkt zijn, zijn ze in de tussenruimten toch nog bezaaid met allerlei kleine versieringen in alle denkbare kleuren - ongeveer zoals bij jullie een van goud en zilver kunstig bewerkte keizerskroon ook nog versierd is met allerlei kunstig geslepen edelstenen.
[6] Wat de leuningen van de galerij betreft: die zijn stralend donkerrood. De vloeren van de galerijen zien er uit als de nachtelijke hemel, wanneer hij het dichtst met sterren bezaaid is.
[7] Wat de vorm van de middelste zul betreft: deze verheft zich van de grond tot aan het hoogste punt op zo’n manier,, dat het lijkt alsof er een vurige wolkenzuil van de grond tot de hoogste top opschiet. Waar dient deze hoofdzuil eigenlijk voor? - Ten eerste helpt hij het hoge, zware dak dragen, dat is het natuurlijke nut. - Het tweede nut is, dat men via de wenteltrap tot onder de hoogste punt van het dak kan komen en daar ook iets aan het dak kan repareren, wanneer daar eventueel in de loop van de tijd beschadigd zou zijn. - Ten derde hoort hij thuis in deze hoofdschool, om de mensen door het beklimmen ervan eraan te wennen om vanaf verschillende hoogten zonder duizeligheid in de diepte te kijken. Want dat hebben de zonnebewoners erg nodig, met name diegenen, die van plan zijn om naderhand naar de verschillende bouwambten over te stappen. - En tenslotte wordt op de verschillende hoogten ook de wil van de mensen beproefd, om te zien vanaf welke hoogte hij nog in staat is op de grond werkzaam te zijn. Want jullie moeten weten, dat zo’n zuil behoorlijk hoog is en dat die van menige tempel met de hoogste bergen van jullie aarde zou kunnen wedijveren, wanneer hij ook op zeeniveau zou staan.
[8] Deze zuil heeft een heel grote omvang, met name onderaan, waar hij niet zelden een doorsnede van honderd klafter heeft. - Natuurlijk loopt hij van daar tot aan de top van het hoge dak steeds verder taps toe. - Omdat de zuil zo’n grote omvang heeft, kunnen jullie je gemakkelijk voorstellen dat ook de wenteltrappen eromheen heel ruim zijn; ja, met name onderaan zijn ze zo breed, dat er gemakkelijk honderd mensen naast elkaar zo’n trap kunnen beklimmen. - Zo zijn ook de galerijen, waarvan er zeven rond dit centrale ronde deel lopen, buitengewoon ruim. - En even ruim zijn de twee elkaar kruisende gangen, die de middelste galerijen met de hoofdzuil verbinden. Zo’n gang is zo breed, dat daar eveneens meer dan honderd mensen met gemak naast elkaar op een rij zouden kunnen staan.
[9] Waar dienen deze twee kruisende gangen en ook de hele middelste galerij? eigenlijk voor - Kijk, dat is weer iets voor jullie; want dat is de muzikale orkestruimte van zo’n tempel. Op iedere gang bevinden zich zevenenzeventig harpen; op de galerij zijn rondom plaatsen voor de hoofdzangers aangebracht. Op deze galerij en op deze twee gangen wordt voor en na iedere bezigheid de grote God onder begeleiding van de harpen een lofzang gebracht, van welke lofzang dan de hele, wijde tempel majestueus weergalmt.
[10] Jullie moeten je de klank van een harp niet voorstellen zoals een soortgelijk instrument op jullie aarde klinkt; maar de klank van zo’n harp is zo buitengewoon zuiver en zodanig in staat tot iedere aanzwelling van de uiterste zachtheid tot de grootste kracht, dat jullie je daar op jullie planeet absoluut geen enkele voorstelling van kunnen maken. Wat de kracht ervan betreft: de helderste klok bij jullie klinkt daarbij vergeleken maar pianissimo. Ook wat echter de uiterste zachtheid van die klank betreft kunnen jullie op geen van jullie instrumenten zulke werkelijk geestelijk zachte tonen voortbrengen, zoals die met zo’n harp voortgebracht kunnen worden. Bovendien is ook de toon bij een harp van jullie maar van korte duur, terwijl een eenmaal aangeslagen toon van zo’n zonneharp net zolang voortklinkt tot de musicus hem stopt. En zo is één zo’n harp ook in staat alle mogelijke verschillende klanken voort te brengen, en wel zo, dat één zo’n harp op aarde heel goed een tienvoudig, volledig bezet orkest te vervangen. Wanneer jullie dit in het oog houden, kunnen jullie je van zo’n concert op de zon wel enigszins een begrip vormen.
[11] Voor dit doel is het centrale deel in het midden eigenlijk ook gebouwd. Het is het eigenlijke gebedshuis van zo’n tempel, waar niets anders gedaan mag worden dan alleen datgene, wat voor het eenstemmig loven van de grote God bestemd is.
[12] Alleen de verschillende oefeningen van de wil worden, zoals al eerder is gezegd, op de verschillende hoogten van deze zuil uitgevoerd; maar dat gebeurt ook alleen maar in dit gebedshuis, opdat de wil van ieder mens zich des te meer zal verenigen met de wil van de grote God. Daar horen ook die eerder genoemde oefeningen bij, waardoor de zonnemensen vanaf iedere hoogte zonder duizelig te worden onverschillig in de diepte moeten kunnen kijken en dat ook werkelijk leren te doen.
[13] Een dergelijke oefening zou ook op aarde helemaal niet slecht zijn, waar de mensen vooral aan duizeligheid lijden; want wanneer een mens ook maar een beetje hoger staat dan een ander, heeft hij er al een afschuw om van boven naar hem beneden te kijken - en hoe hoger iemand komt te staan, des te onverdraaglijker wordt zijn duizelingwekkende hoogheid; soms, en helemaal niet zo zelden, ontaardt deze zo erg, dat menige hoogstaand adellijk persoon zich eerder met tien kanonnen zou willen laten doodschieten dat slechts één keer zo’n effectieve blik naar beneden in de diepte te werpen en zichzelf daar in het eenvoudige jasje van een boer te zien. Is dit misschien teveel gezegd? - O nee! Kijk maar eens naar de edelen: hebben ze niet veel liever dat hun zonen op het slagveld door vijanden in duizend stukken gescheurd en gehakt worden, dan dat zo’n adellijke zoon tegen zijn hoge adellijke ouders zou zeggen: ‘Ik wil liever boer worden dan mijzelf op het open slagveld als veldheer door de vijand te laten doodschieten’?
[14] Kijk, om de mensen in dit opzicht bestand te maken tegen duizeligheid, zou zo’n scholing in het beklimmen van zuilen in ernst uiterst aanbevelenswaardig zijn. Alleen hebben de mensen van deze aarde nog teveel genoegen in deze zeer verderfelijke ziekte. Laten we dus maar weer terugkeren naar die plaats, waar in natuurlijk en geestelijk opzicht heel effectief gezorgd wordt voor het weg houden van die ziekte.
[15] Dat zo’n centraal rond gedeelte van zo’n tempel er voor jullie begrippen maar al te verheven mooi en prachtig uitziet, hoeft nauwelijks nog genoemd te worden. Wie ook maar een klein beetje fantasie weet op te wekken, zal zich daar al gauw een kleine voorstelling van kunnen maken. Een volkomen voorstelling ervan zal iedereen zich echter pas kunnen maken, wanneer hij zulke wonderen met zijn eigen, verlichte ogen zal aanschouwen en ook met zijn eigen, fijnere oren van de geest zal meeluisteren naar de muziek van de hemelen.
[16] Wat de overige gedeelten van de tempel betreft, die zijn deels bestemd voor uiteenlopende soorten onderwijs, maar deels ook als woningen voor zowel de leerlingen als de leraren; en er is één vleugel bestemd voor het mannelijke en één voor het vrouwelijke geslacht. De twee geslachten komen in de tempel, behalve in het ronde gedeelte, nooit samen, maar wel buiten de tempel bij de frequente plezierwandelingen in de vrije zonnelucht en bij de niet sporadische beklimmingen van hogere berggebieden.
[17] Dat is dus het hele uiterlijk en innerlijk van de tempel. Wat de omringende grond van zo’n tempel betreft, die is precies zo geordend als de grond rondom ieder ander woonhuis, alleen is het grondgebied naar verhouding groter, aangezien de voortdurend aanwezige mensenmenigte van zo’n tempel groter is dan die van ieder ander woonhuis.
[18] Wanneer er dus in een tempel soms ongeveer tienduizend mensen wonen, dan is ook de hoeveelheid grond evenzoveel halve jochen groot. Maar toch zijn de verschillende akkers door veel bredere straten - voor het maken van plezierwandelingen - van elkaar gescheiden, en de vruchtbomen worden rond de tempel op een zodanig laag gelegen deel van de heuvel gekweekt, dat het uitzicht van de tempel er niet in het minst door belemmerd wordt.
[19] Om deze reden is er buiten de tempel een wijde vlakte, waarop niets anders dan overvloedig groeiend gras met een levendige, vrijwel donkergroene kleur wordt gekweekt.
[20] De buitenste begrenzing van deze vlakte bestaat uit louter fonteinzuilen, waarvan het opspuitende water zowel de vlakten rond de tempel alsook de daarachter liggende, aan alle kanten afdalende grond verfrist.
[21] Kijk, dat is een tempel van het eerste type. Hierna zullen we nog de twee volgende typen bekijken. En dus is het weer genoeg voor vandaag!

«« 19 / 74 »»