[1] We weten nu dus, dat de zon een volmaakte planeet is. Laten we ons dus niet langer bezighouden met vergelijkingen, maar ons direct, zoals jullie plegen te zeggen, met ons hele hebben en houden naar de zon begeven en haar van pool tot pool beschouwen, echter niet in de orde zoals bij een onvolmaakte planeet, maar juist omgekeerd.
[2] Jullie zullen vragen: Waarom eigenlijk? - Het antwoord is voor Mij helemaal niet moeilijk. Ook jullie zelf zouden het kunnen vinden, als jullie geest zich zijn geluier al meer afgewend zou hebben. - De reden is de volgende: Op de onvolmaakte planeten ontwikkelt alles zich, steeds hogere niveaus voortbrengend, tot aan de mens, en de mens vormt de laatste, meest volmaakte trede van de dingen en wezens. - Op de volmaakte zonneplaneet vormt de mens echter het begin van de reeks wezens en is daar de grondslag van - om reden dat deze allemaal zonder uitzondering uit hem voortkomen. Volgens de orde van zijn wil worden namelijk de laagste en diepste potenties door de stralen van het zonlicht overgedragen1 op de andere planeten, waar ze een aanvang nemen met de atomistische diertjes en wezens alsook met de zeer fijne schimmelplantjes van de ether, die tot nu toe aan iedere natuuronderzoeker onbekend zijn, en zich daarna, zoals bekend, tot aan de mens omhoog ontwikkelen2.
[3] Wanneer jullie deze kwestie nu in het juiste licht bekijken, zijn jullie in een bepaald opzicht kinderen van de mensen van de zon. - Hoewel jullie echter uiterlijk beschouwd kinderen van de zonnemensen zijn, zijn jullie natuurlijk wat betreft de geest, die als enige werkelijk leeft en in jullie woont, omgekeerd weer zo goed als hun ouders. Want de onsterfelijke geest in jullie staat dichter bij Mij dan de geest van de zonnemensen, omdat hij een terugkerende geest is, terwijl die van de zonnemensen als het ware een uitgaande geest is.
[4] Vanzelfsprekend moeten jullie nu vragen: Moet de geest van de zonnemensen dan soms ook overgaan en een geest in een planetenmens worden? - Kijk, dit is een buitengewoon groot geheim, dat tot nu toe door geen enkel mens vermoed werd. Ik wil jullie echter toch zover brengen.
[5] Kijk, jullie weten hoe eerst alle planeten overeenkomstig de gerichte orde uit de zon zijn voortgekomen - op dezelfde manier als zijzelf voortgekomen is uit de centrale basis- en fundamentele zonnen. Jullie weten echter ook al door vele mededelingen, wat alle materie van een planeet in de grond van de zaak is, namelijk niets anders dan de zichtbare uitdrukking van gevangen oerkrachten of geesten. - Waar zijn die eigenlijk vandaan gekomen?
[6] Als de hele planeet met alles wat erop en eraan is uit de zon is voortgekomen, zal zijn eigen inhoud waarschijnlijk ook wel geen andere oorsprong hebben, omdat deze inhoud en de planeet, in de kern beschouwd, één en hetzelfde zijn. Het gaat er nu alleen nog maar om, dat jullie weten hoe een planeet uit het lichaam van de zon is voortgekomen of af en toe nog voortkomt; dan zal het jullie helemaal duidelijk zijn wat voor lot menige geest van de zonnemensen wacht.
[7] Opdat jullie echter in staat zijn dit nog completer in te zien, moeten jullie eerst een paar dingen over de lichamelijke bouw van de zon zelf getoond worden.
[8] De zon als planetair lichaam is zo gebouwd, dat ze in zichzelf eigenlijk uit zeven zonnen bestaat, waarvan er steeds één binnen in een grotere zit als de ene holle bol in de andere. En alleen de binnenste, die als het ware het hart van de zonneplaneet is, is weliswaar organisch, maar bezit toch van zijn oppervlak tot aan zijn middelpunt een vaste dichtheid.
[9] Al deze zeven zonnen zijn overal bewoond. Daarom is er ook tussen iedere zon een vrije tussenruimte van duizend tot drieduizend mijl3, waardoor ook iedere meer naar binnen gelegen zon volkomen bewoonbaar is.
[10] Een soortgelijke gesteldheid bezitten weliswaar ook de onvolmaakte planeten, maar natuurlijk veel onvolmaakter, zowel wat betreft hun aantal als de inrichting ervan.
[11] Omdat echter de volmaakte zonneplaneet met zijn buitengewoon grote ruimte in staat is een buitengewoon groot aantal menselijke wezens op te nemen, mag het jullie echt niet verwonderen, wanneer Ik jullie vertel dat de mensen op de zon bij elkaar een duizend keer zo grote ruimte innemen dan alle mensen van de planeten, manen en kometen, die rond de zon cirkelen, bij elkaar; en dan gaan we er nog vanuit, dat het ruimtelijke volume van het lichaam van een individuele zonnemens niet groter zou zijn dan dat van een mens op jullie planeet.
[12] Nu zullen we weldra zijn waar we willen; alleen moeten we eerst nog weten, waar de materie van het zonnelichaam zelf en derhalve ook het totale wezen van haar mensen eigenlijk uit bestaat.
[13] Wat haar uiterlijk betreft is de materie van het zonnelichaam eigenlijk een enigszins steviger gemaakt zieleorgaan, waarin talloze geesten in zekere zin in een lichte gevangenschap worden gehouden. - Op het zonnelichaam is door Mijn genadevolle liefde echter ook nog een tweede, nog steviger substantieel lichaam geschapen, dat heel geschikt is om de geesten op te nemen, die in de zonnematerie gevangen zitten. Als nu dit lichaam - of veeleer een werkelijke zonnemens - verwekt wordt door de wil van een voormens, dan wordt door deze aldus verwekte mens onmiddellijk ook een geest opgenomen voor een verdere vrijheidsproef. Als die opname heeft plaatsgevonden, wat altijd onmiddellijk na de verwekking gebeurt, dan is de zonnemens er ook al, volmaakt levend en wel. Daarna worden hem Mijn wilsvoorwaarden bekend gemaakt en hem zijn eigen wilsvolmaaktheden getoond, krachtens welke hij een echte scheppende kracht bezit en niets anders nodig heeft dan alleen maar vast te willen, waarna de bodem van de zon hem ook datgene geeft, wat hij wil.
[14] Naast deze wilsvolmaaktheid wordt aan de zonnemens echter ook de orde van Mijn wil bekend gemaakt en tegelijkertijd het van een sanctie voorziene gebod daarbij, dat hij met de scheppende volmaaktheid van zijn wil absoluut niet in strijd met de eeuwige orde van Mijn wil moet handelen. - Dat er dan bij deze zeer vrije inrichting van de wil ook heel veel onordelijke handelingen tegen Mijn wil gepleegd worden, kan iedereen dus wel heel zeker aannemen; want hoe vrijer en ongerichter iedere wil is, des te gemakkelijker en beter mogelijk is het ook voor hem om buiten de grenzen van Mijn wil te treden.

«« 2 / 74 »»