[1] Bij de beschrijving van de planeet Uranus hebben jullie al gehoord, dat onder zijn bewoners het grondbeginsel geldt, dat alle straten recht moeten zijn. Hoewel het aanleggen van rechte wegen op de tamelijk grote planeet zelf al op vele duizenden moeilijkheden stuit, zijn al deze moeilijkheden toch slechts gering vergeleken met die, welke op deze gordel de aarde of liever de bodem van deze grote zonnewereld biedt.
[2] Op de planeet zijn de hoogste bergen in het uiterste geval vijf tot zes keer zo hoog, of ook nog iets meer, dan de hoogste bergen op jullie aarde. Maar wat is dat, vergeleken bij de hoogte van de bergen op de zon, die niet in klafters, maar in mijlen wordt gemeten?! - Stel je nu de aanleg van een hoofdweg voor, die alleen over de middelmatige hoogte van de grote landen van deze gordel loopt, en stel je daarbij de vele buitengewoon diepe dalen voor, vervolgens de vele rivieren, watervallen, meren en hier en daar zelfs de inhammen van de zee met hun zogeheten zeetongen. - Als jullie daar enigszins over nadenken, zou jullie van tevoren al wel duidelijk kunnen worden hoe het gesteld is met de aanleg van een volkomen rechte weg.
[3] Maar bedenk ook, dat deze weg als een ring rond deze hele zesde gordel loopt - en wel zowel op de noordelijke als de zuidelijke gordel (met alleen dit verschil, dat de versieringen van de balustraden van de hoofdweg op de zuidelijke gordel meer afgerond zijn dan die van de noordelijke gordel, die hoekiger en puntiger zijn). Maar bedenk bovendien nog, dat de weg een lengte van bijna tweemaal honderdduizend Duitse mijl heeft.
[4] Wanneer jullie daar steeds verder over nadenken, zal de indrukwekkendheid van zo’n weg jullie steeds duidelijker worden. - Maar als je ook nog bedenkt dat deze weg overal gelijkmatig tweeduizend klafter breed is, dan zullen jullie nog meer versteld staan. Bedenk eens over hoeveel duizenden dalen, die niet zelden ten opzichte van de weg vijf tot tien mijl diep zijn, deze weg leidt. - Kijk, ondanks al deze moeilijkheden, die voor jullie nauwelijks te geloven zijn, loopt er toch hoog boven deze huiveringwekkende afgronden een stevige en sierlijk aangelegde weg!
[5] Nu hebben jullie al een eerste ruwe beschrijving van deze weg. Maar nu zullen jullie de vraag stellen: Zich het aanleggen van een dergelijke weg voor te stellen behoort weliswaar niet tot de onmogelijkheden - maar om die te bouwen, daarover kunnen wij alleen maar zeggen dat alleen voor God zo’n werk mogelijk is; maar of dergelijke werken ook door geschapen wezens met behulp van de gegeven materie en de kracht van hun handen tot stand gebracht kunnen worden, dat kunnen we niet begrijpen. Maar wij beschouwen het als puur onmogelijk, zolang ons niet heel overtuigend voor ogen staat over welke hogere krachten deze mensen beschikken en hoe ze die krachten hanteren, zodat er zulke werken uit hun handen komen.
[6] Maar Ik zeg: Heb maar geduld! Kijk eens naar menig dier op jullie aarde en vergelijk het wat zijn werken betreft met jullie - dan zullen jullie zonder twijfel met huivering vaststellen, dat jullie de grootste werken van jullie handen als armzalige slakkenhuizen moeten beschouwen, vergeleken bij die van het dier. - Maar opdat jullie dit wat duidelijker zien, zal Ik jullie nu ten eerste naar een niet zelden meer dan een klafter hoog mierennest brengen. Vergelijk dit werk eens met de grootte van de bouwlieden ervan! Is het in verhouding niet duidelijk groter en met betrekking tot de bouwlieden meer dan wanneer jullie, op grond van jullie grootte en kracht, een Chimborasso of een Himalajagebergte aangelegd zouden hebben? - Mochten jullie dit wat overdreven vinden, wees dan zo goed de verhouding van een en ander na te rekenen, dan zullen jullie dit volkomen bevestigd zien.
[7] Neem bijvoorbeeld een mier, die met zijn kop nauwelijks een paar millimeter van de grond verwijderd is. Neem dan een hoogte van anderhalve klafter, de hoogte die een grote mierenhoop niet zelden heeft. Probeer dan hoe vaak anderhalve millimeter in de totale hoogte van negen voet41 gaat. Stapel dan jullie hoogte evenveel keer op elkaar, dan zullen jullie zodoende heel gemakkelijk de afmeting ontdekken, hoe hoog en van welke omvang jullie gebouwen zouden moeten zijn, wanneer die verhoudingsgewijs gelijk zouden moeten zijn aan zo’n mierenhoop. - Daarbij wil Ik de duizend gangen en ondergrondse kamers helemaal niet noemen, die vergeleken bij de bouwers reusachtig groot zijn; want de grootte van de mierenhoop is voldoende om de verhouding tussen de bouwkracht van deze kleine diertjes en die van jullie duidelijk te maken.
[8] Evenzo kunnen jullie naar het bouwwerk van een bij kijken. Zie hoe stoutmoedig dit diertje door middel van een nauwelijks zes millimeter dikke, bruinachtig wassen steel hun hele bouwsel van cellen aan een wand ophangt, wat beslist meer wil zeggen dan wanneer jullie in dezelfde verhouding met reusachtige kettingen het grootste paleis aan een hoog in de lucht gebouwde boog zouden hebben opgehangen.
[9] Verder kunnen jullie nog het web van een spin bekijken; zie hoe ver dit dier dikwijls zijn draden uittrekt en in het midden van deze draden zijn woning in de vrije lucht bouwt. Wil dit verhoudingsgewijs niet evenveel zeggen, als wanneer jullie tussen de hoogste bergtoppen geweldige touwen hadden gespannen en zodoende tussen de bergtoppen hangende bruggen over diepe kloven en dalen heen hadden gebouwd?!
[10] Ik zou voor jullie nog een groot aantal nog geweldiger voorbeelden van de bouwkracht van kleine dieren kunnen aanhalen, maar laat deze voorlopig voldoende voor jullie zijn. Als jullie die op de juiste wijze willen bekijken, kunnen jullie voldoende zien hoe onbeduidend jullie bouwkracht is vergeleken bij die van deze diertjes. Wanneer echter reeds de diertjes jullie in dit opzicht beschaamd doen staan, hoe zou het dan zo onverklaarbaar zijn, dat er mensen zouden kunnen bestaan, die jullie bouwkracht nog veel sterker in de schaduw kunnen stellen dan deze diertjes?
[11] En juist de mensen van onze zesde zonnegordel zijn van dit soort. - Hun voornaamste kracht drukt zich uit in bouwen, terwijl zij in geestelijk opzicht overeenstemmen met die organen in het lichaam van de mens, waardoor de eigenlijke vegetatieve opbouw van het lichaam bewerkstelligd wordt.
[12] Als we dit nu weten, kunnen we ons ook verder inlaten met het meer specifieke gedeelte van het aanleggen van zo’n reuzenweg. - Waar deze weg over uitgestrekte bergvlakten heen loopt, is de aanleg ervan natuurlijk ook gemakkelijk en kost het maar weinig krachtsinspanning. Als de weg echter over diepe dalen of kloven loopt, nemen ook de moeilijkheden en krachtsinspanningen toe, naarmate de dalen en kloven dieper zijn. Want daar kan een weg alleen door middel van hoge bruggen aangelegd worden. Hoe zijn deze bruggen echter gebouwd?
[13] Deze bruggen zijn verdeeld in etages. De ene boog verheft zich boven de andere, en natuurlijk zo hoog boven de bodem van een dal of kloof, tot de bogen de hoogte van de weg hebben bereikt. Als dat het geval is, worden de ruimten, die bovenaan tussen de verschillende bogen zijn overgebleven, opgevuld en daar overheen worden massieve, goed gehakte en stevige stenen platen gelegd; vervolgens wordt de weg aan beide zijden van een verscheidene klafter brede en relatief hoge stenen balustrade voorzien. - Eén etage van het boogwerk meet niet zelden vijftig tot honderd klafter; en jullie kunnen op plaatsen komen, waar in een heel diep dal bijna tweeduizend bogen boven elkaar staan.
[14] Nu is weer de vraag, met name wanneer een dal soms meer dan honderd mijl breed is, hoe lang de bouwmeesters wel niet bezig zijn om zo’n reusachtige boog te voltooien? - Ik zeg jullie: nauwelijks zolang als jullie nodig hebben om een woonhuis van gemiddelde grootte te bouwen. Want ten eerste wordt bij zo’n gelegenheid een dergelijk werk niet zelden aangepakt door verscheidene duizenden handen, die enkel bezig zijn met bouwen, evenveel handen, die het bouwmateriaal klaarmaken en nog eens zoveel, die het aanvoeren.
[15] Ook hier worden gewoonlijk alleen de onderste bogen van grote, gehakte quaderstenen, die met een speciale, kleverige steenkit met elkaar verbonden worden. - De hogere etages worden daarna echter gebouwd van gebakken stenen, die van een taai leem worden gemaakt (die in de reusachtige bergen van deze gordel buitengewoon veel voorkomt) en vervolgens enkel in de stralen van het zonlicht net zolang gedroogd worden, tot ze er bruinachtig uit gaan zien en een heldere klank geven, wanneer ertegen geslagen wordt. Als ze die bepaalde gedegenheid hebben verkregen, zijn ze ook volkomen geschikt om mee te bouwen.
[16] Nu hebben we dus ook gezien, hoe zo’n weg over dalen en kloven wordt aangelegd. - Maar nu hebben we nog rivieren, meren en zelfs zee-inhammen voor ons; hoe wordt de weg daar dan overheen aangelegd?
[17] Even geduld maar, dan zullen we direct zien hoe ondernemend, handig en volhardend deze bouwmeesters de weg daar gaan bouwen en aanleggen. - Ze maken van stevig hout een soort schip, dat twintig klafter breed en duizend klafter lang is; dat kunnen ze gemakkelijk doen, aangezien ze overal overvloedig bossen van zulke bomen bezitten, die de piramidebomen op Saturnus niet zelden overtreffen.
[18] Als zo’n schip of veeleer zo’n enorm vlot klaar is, dan wordt op het vlot begonnen met bouwen. Door het gewicht van het materiaal zakt het vlot natuurlijk dieper in het water. Zodra nu de bovenrand van het vlot ongeveer gelijk komt te staan met het wateroppervlak, wordt er op de oude bovenrand direct weer een nieuwe, altijd verscheidene klafter hoge rand van beslagen en glad gehakte bomen gelegd en met sterke haken stevig aan de eerste vastgemaakt. Daarna wordt zogezegd de pijler op het vlot weer hoger gebouwd. Als het gewicht van het materiaal het vlot weer zo diep in het water drukt, dat de nieuwe bovenrand het wateroppervlak nadert, wordt er weer een nieuwe rand op de voorgaande gelegd en daarna weer verder gebouwd. En dat wordt net zo lang voortgezet, tot de bouwlieden zien dat het vlot tenminste aan één kant op de bodem van het water is gaan steunen. Als de bodem van het water vlak is, zijn er verder geen problemen meer en kan de pijler vele duizenden klafter hoog opgebouwd worden.
[19] Wanneer de bodem van het water echter oneffen is, vergroot dat de bouwkundige moeilijkheden natuurlijk buitengewoon, en in dat geval zit er niets anders op dan dat bepaalde, speciaal daarvoor getrainde waterduikers ertoe overgaan het water in te gaan en dan in het water zelf de bodem vlak te maken of, wanneer die uit kloven en afgronden bestaat, met afgezonken materiaal op te vullen.
[20] Soms zijn de kloven echter zo diep, dat ze niet gevuld kunnen worden, en toch moet de pijler daar stevig boven staan. - Wat wordt er dan gedaan? - Dan wordt er een buitengewoon massief, metalen rooster gemaakt, in het water afgezonken en dan op de klippen, die uit de afgrond omhoog steken, zo handig onder de vlotpijler gelegd, dat de pijler dan op dit reusachtige rooster steunt en uiterst stevig blijft staan.
[21] Nu zouden jullie willen vragen: Stikken de arbeiders dan niet, wanneer ze zo lang onder water moeten werken? - Nee, dat komt daar niet gauw voor. Ten eerste omdat er tussen de zonnelucht van deze gordel en de wateren niet zoveel verschil is als bij jullie. De lucht is daar namelijk veel intensiever, maar daardoor is het water ook veel subtieler. En zo kan een geoefend mens ook onder water heel goed ademhalen, terwijl hij in plaats van lucht, water in zijn krachtige longen krijgt. Als dat niet zo is, komt de mens onder water natuurlijk ook door verstikking om. Daarom worden er ook altijd verscheidene net zo aan het water gewend als bij jullie sommige scheepsmatrozen, die ook niet zelden een half tot bijna een vol uur in goede toestand onder water kunnen leven.
[22] Aan dit werk wordt, op een afstand van twintig klafter van elkaar, met duizenden pijlers tegelijk begonnen, al naargelang de breedte van de rivier of het meer. Als de pijlers dan stevig op de bodem staan, worden ze boven water eerst over en weer door zware en buitengewoon sterke metalen stangen verbonden. Daarna worden er boven deze pijlers nieuwe boogvormige pijlers aangebracht. En zo groeit daar de ene boog op de andere, net zolang tot tenslotte het niveau van de weg bereikt is - waarna dan op dezelfde manier te werk gegaan wordt als boven de dalen.
[23] Wat doen deze wegenbouwers nu op plaatsen, waar ze op tamelijk brede inhammen van de zee stuiten en, wanneer ze die met hun boten onderzoeken, nergens op de bodem stoten, hoe lang ze hun meetroeden ook maken? Want het komt niet zelden voor, dat zo’n inham niet slechts enkele honderden of duizenden klafter, maar soms vijftig tot honderd mijl diep is.
[24] In dat geval neemt men zijn toevlucht tot scheepsbruggen. Maar de schepen, die daarvoor gebruikt worden, zijn even kolossaal als de weg zelf. Alleen wordt er over deze schepen geen brug van steen gelegd, maar een die uit massieve boomstammen is opgebouwd - die evenwel via de schepen eveneens het niveau van de weg moet bereiken.
[25] Zo’n schip wordt ten eerste van de meest kolossale boomstammen gemaakt en lijkt eigenlijk meer op een enorme korf dan een schip. Zo’n drijvende korf is dan gewoonlijk een Duitse mijl lang en minstens vijfhonderd klafter breed. De wanden van de drijvende korven zijn gewoonlijk driehonderd klafter hoog, en de schepen zijn van het ene boord naar het andere met zeer massieve ijzeren stangen en haken als het ware voor eeuwig aan elkaar vastgemaakt. De bodem van zo’n schip, die gewoonlijk gebouwd is van de allermassiefste bomen, in drie lagen op elkaar, is bovendien nog beslagen met een soort dikke metalen platen. Dit hout versteent in water. Boven water wordt het geïmpregneerd met een speciaal materiaal, zodat het daardoor dan ook voor eeuwig onverwoestbaar is. En bij een dergelijke schipbrug sluit het ene schip ook stevig tegen het andere, terwijl de schepen met buitengewoon sterke metalen klemmen zo stevig aan elkaar bevestigd zijn, dat deze grote drijvende korven tenslotte één ononderbroken lijn over de hele inham heen vormen.
[26] Als jullie nu in de geest van bovenaf over zo’n schipbrug heen kijken, dan moeten jullie toch duidelijk bekennen, dat in dit opzicht zelfs jullie geweldigste fantasie daarbij vergeleken je als kleine miniatuurbeelden moet voorkomen.
[27] Er wordt evenwel in deze tijd niet meer zo’n weg aangelegd; want deze weg is al ouder dan jullie aarde door mensen bewoond wordt, en heeft een leeftijd van ongeveer zestigduizend jaar. Desondanks worden er nog in deze tijd kleinere zijwegen met deze hoofdweg verbonden en wordt er hier en daar onderhoud gepleegd aan de hoofdweg zelf, waarvoor dikwijls niets meer of minder nodig is dan het aanleggen van een heel nieuw gedeelte.
[28] Welnu, daarmee is ook het meest reusachtige bouwwerk van de bewoners van deze gordel beschreven - Daar het niet nodig is er meer over te zeggen, zullen wij de volgende keer overgaan tot het bezichtigen van een tempel.

«« 47 / 74 »»