[1] Aangezien we onze beschouwingen op deze planeet reeds bij de planten- en dierenwereld begonnen zijn, zullen we ons daar nog een tijd mee bezig houden en daar nog menige zeldzaamheid zien.
[2] Onder de buitengewoon vele boomsoorten van deze planeet neemt de zogeheten ‘eeuwige boom’ een unieke plaats in. Deze boom is de enige op deze planeet, die nooit van vorm en geaardheid verandert; daarom wordt hij door de bewoners van de planeet Miron ook tot een symbool van trouw gemaakt. Hij groeit buitengewoon hoog op, maakt weinig takken, die nooit ver van de slanke stam af staan. De vrucht ervan is dus ook steeds hetzelfde. - Hoe ziet die vrucht eruit, en zit erin?
[3] Om deze vraag volledig te kunnen beantwoorden, zal het nodig zijn eerst nader kennis met de boom te maken, waardoor de bovenstaande vraag dan ook vanzelf beantwoord zal worden. Deze boom groeit op uit de grond ongeveer op de manier zoals bij jullie het koraalboompje op de bodem van de zee. Het heeft geen echt hout als wezenlijk bestanddeel, maar de stam en ook de wortels en takken bestaat uit een minerale substantie, ongeveer dezelfde als de mosselen bij jullie. Hij heeft dus ook geen bast; hij is volkomen glanzend glad en schittert met een witblauwe, metalen glans. De takken zijn echter volkomen wit. De stam van deze boom, met name als hij oud is, is niet zelden drie- tot vierhonderd klafter hoog en heeft bij de grond een omtrek van twintig tot dertig klafter. - Hoe weinig takken zo’n boom in verhouding tot zijn grootte heeft, kunnen jullie zien aan het feit, dat zelfs de grootste boom er niet meer dan twintig heeft; en geen enkele tak reikt verder dan vijf klafter van de stam.
[4] Deze takken zijn even stevig en onbeweeglijk als de boom zelf; ze bestaan enkel uit een tamelijk ronde, sterke steel, die loodrecht op de stam staat. Aan beide zijden in horizontale richting heeft zo’n tak van een soort rooster, dat wil zeggen, hij ziet eruit alsof men aan beide zijden relatief lange sporten in de tak had gestoken. Deze sporten worden naar het einde van de tak natuurlijk korter en zwakker. - Dat zijn dus de twijgen van de tak.
[5] Iedere twijg loopt uit in een groot aantal kleine buisjes, waar doorheen voortdurend een zoet sap loopt, daar druppels vormt en vervolgens enigszins kleverig op de grond druppelt. Door dit sap wordt in de eerste plaats de hele boom en alle bestanddelen ervan gevormd; wat daarvan geschikt is voor het vormen van de boom wordt daardoor ook opgenomen, terwijl datgene, wat voor de boom onbruikbaar is, door de boom als zoeten en enigszins kleverige druppels wordt afgescheiden. Wanneer dit sap enige tijd aan de lucht is blootgesteld, wordt het tenslotte tot een soort meel zoals manna-dauw - en de bewoners van deze planeet verzamelen dat meel, vermengen het met de melk van hun huisgeiten en eten het dan als voedsel, dat hun bijzonder goed smaakt.
[6] Welnu, hiermee is de vorige vraag al beantwoord; maar tegelijk is ook uiteengezet waarom deze boom de ‘eeuwige’ en ‘getrouwe’ wordt genoemd. - De ‘eeuwige’, omdat hij zoals gezegd ten eerste nooit van vorm verandert, ten tweede bijna nooit afsterft en ten derde, omdat door zijn constante gedruppel onophoudelijk vruchten afwerpt. - Om deze reden wordt hij ook de ‘getrouwe’ genoemd, omdat men onder zijn takken altijd zijn vruchten vindt. Daarom maken de bewoners van deze planeet de grond onder deze boom ook vrijwel spiegelglad, om vooral niets van zijn kostelijke sap verloren te laten gaan.
[7] Kijk, hoewel deze boom duurzaam is, is hij desondanks van een heel wonderbaarlijk soort en behoort hij meer tot het dierenrijk dan tot het plantenrijk. Want zijn hele, in zekere zin minerale wezenlijke inhoud is niets anders dan een verzameling kleine diertjes, die zich op een voor hen aangenaam stuk van de aardbodem hebben verzameld en door het afleggen van hun omhulsels deze boom hebben gevormd.
[8] Nu zullen jullie de vraag stellen, hoe dat in zijn werk is gegaan en hoe binnen zo’n minerale klomp sap omhoog stijgt? - Heb maar even geduld! Deze kwestie zal jullie direct aanschouwelijker gemaakt worden. - Deze diertjes, waardoor zo’n hele boom vanaf de wortels gevormd wordt, zijn louter ronde schijfjes die onderaan, in het midden van het schijfje, twee kleine pootjes hebben om omhoog te klimmen en af te dalen. Aan de ene kant van het schijfje, voor de pootjes, bevindt zich een zuigopening en aan de achterkant van het schijfje een lozingskanaal. - Als deze diertjes zich eenmaal vol hebben gezogen en ieder van hen zich ook duizendvoudig heeft voortgeplant, kruipen ze volkomen horizontaal boven op elkaar en vormen zodoende volkomen ronde zuiltjes, ieder met een doorsnee van nauwelijks enkele tiende millimeters. Deze zuiltjes leggen zich stevig tegen elkaar aan, en wel zodanig, dat er steeds drie zuiltjes tegen elkaar aan liggen. Daardoor ontstaat er tussen iedere bundel van drie zuiltjes en driehoekig buisje, waar doorheen het sap vanaf de grond omhoog stijgt, volgens de wet van de aantrekking in haarvaatjes.
[9] Als het sap de een of andere uitmondingsplaats bereikt heeft - die altijd aan de takken is gevormd door het natuurlijke instinct van deze diertjes of, beter gezegd, door de in hen wonende geestelijke intelligentie - wordt het door de diertjes, die zich bij deze openingen bevinden en nog steeds leven, onmiddellijk opgezogen of verbruikt. Het afval, dat de diertjes naderhand uitscheiden, is dan dit kleverige sap, dat van de takken afdruipt en als de vrucht van deze beslist gedenkwaardige boom wordt beschouwd. - Als jullie dit nu bedenken, zal het wonderbaarlijke van deze boom jullie niet ontgaan.
[10] Nu is daarbij nog de vraag, of zo’n boom echt helemaal nooit afsterft? - Deze boom sterft precies zo af als bij jullie het gesteente van bergen. Wanneer hij namelijk door bepaalde natuurverschijnselen beschadigd wordt, gebeurt het dat hij begint te verweren en langzamerhand weer in gewone aarde begint over te gaan. - Dit is dus een zeer opmerkelijke boom.
[11] Een tweede gewas van bijna dezelfde soort is het zogenaamde ‘levende riet’. Dit groeit eveneens op tot een tamelijk hoge stam, soms met een hoogte van honderd klafter, en ziet er bijna net zo uit als wanneer jullie honderd trechters in elkaar zouden steken, wat er natuurlijk uitziet alsof jullie tamelijk grote ringen aan een stang hadden gedaan. Tussen deze ringen of trechters komt eveneens druppelsgewijs een zoet, kleverig sap naar buiten, dat met name bij de insecten erg geliefd is. Als de insecten zich echter vol gegeten hebben aan het sap, gaan ze aan hun maaltijd te gronde. Op deze wijze raken de ringvormige galerijen vol lijken van insecten. En heel spoedig vindt daar dan een overgangstafereel plaats en ziet men uit deze ringen allerlei kruiden opgroeien, waardoor deze in feite dierlijke boomstam dan een volkomen plantaardig uiterlijk krijgt. Hij ziet er bijna net zo uit als in jullie tuinen op aarde geknotte populieren die, zoals jullie al dikwijls gezien zullen hebben, het uiterlijk van groene zuilen hebben. - Als de eventuele vruchten van deze gemetamorfoseerde beplanting eetbaar zijn, worden die zonder meer door de bewoners in ontvangst genomen. Als de vruchten echter niet eetbaar zijn, dan worden ze natuurlijk onaangeroerd en onbeschadigd gelaten. - Deze rietboom op zichzelf is dus, enkel als stam beschouwd, eveneens onveranderlijk; maar door de metamorfose verandert zijn uiterlijk natuurlijk, doordat uit de planten, die op de hiervoor beschreven wijze uit zijn ringen ontstaan, nu eens dieren en dan weer planten kunnen ontstaan. - Kijk, dat is dus weer een gedenkwaardig gewas.
[12] Eén van de opmerkelijkste bomen van deze soort is echter wat daar het ‘vliegende brood’ heet. Hoe is het mogelijk om een vliegende plant, ja zelfs een vliegende boom te zien? - Dit verbaast jullie in eerste instantie wel enigszins; maar het navolgende zal de kwestie begrijpelijk voor jullie maken. - In meer moerassige gebieden groeit een soort boom, die sterk op de zogenaamde koraal- of ook wel hertshoornzwammen bij jullie lijkt. Deze boom wordt niet zelden vijftig klafter hoog en heeft van onderen aan de relatief zeer korte stam een omtrek van zestig klafter. - De boom bestaat in wezen uit louter cellen en buisjes, die door hun eigen aantrekkingskracht heel stevig tegen elkaar hangen en zo een geheel vormen, ongeveer zoals de zojuist genoemde zwam bij jullie; alleen met dit verschil, dat de cellen en buisjes van jullie zwam heel teer en breekbaar zijn, terwijl ze bij deze boom van onze planeet taai en elastisch van aard zijn. - Wanneer deze boom eenmaal zijn juiste grootte en de leeftijd van ongeveer tien jaar heeft bereikt, sluiten zich van onderen de inzuigkanaaltjes (want wortels heeft deze boom niet, omdat hij ook daar tot het rijk der zwammen behoort). Als deze inzuigkanaaltjes zich gesloten hebben, dan verdroogt het sap in de cellen en buisjes. Door het opdrogen van dit sap ontwikkelt zich dan in iedere cel en ieder buisje een bepaald gas, dat als gevolg van de elastische taaiheid van de buisjes niet kan ontsnappen. Omdat dit gas veel fijner en lichter is dan de zware atmosferische lucht van deze planeet. Gebeurt het dat de licht geworden materie van de boom door zijn eigen gas in zekere zin van de aardbodem wordt losgerukt; en vervolgens stijgt de boom als een luchtballon bij jullie de lucht in en blijft soms verscheidene dagen in de lucht vliegen. - Als mettertijd het lichte gas uit de cellen en buisjes door de natuurlijk heel nauwe poriën ontsnapt is, begint de boom weer naar de aardbodem te zakken. Als de bewoners van deze planeet zo’n tamelijk laag in de lucht hangende boom ontdekken, geven ze zich alle denkbare moeite om zich met haken en stokken van deze boom meester te maken. Als ze hem te pakken hebben, wordt hij direct in stukken gesneden en in de stralen van de zon nog verder gedroogd. Als hij naar hun inzichten droog genoeg is, wordt hij onmiddellijk als een goed smakend brood met huis en haar opgegeten - dat wil zeggen: niet in één keer, maar geleidelijk, al naargelang de behoefte.
[13] Kijk, nu weten we waarom deze boom het vliegende brood heet en wat de oorzaak van het vliegen is. - De volgende keer meer wonderbaarlijke dingen!

«« 55 / 74 »»