[1] Uit de reeks viervoetige dieren van deze planeet zullen we nog drie klassen, of liever soorten vermelden en kort beschouwen; daarna zullen we na een algemeen overzicht direct overgaan naar de tweevoeters.
[2] Het volgende dier, dat wij uit de reeks viervoeters zullen beschouwen, is de gewone geit, die eveneens inheems is en door de bewoners als nuttig huisdier wordt gehouden. Dit dier is ongeveer tien keer zo groot als een grote koe bij jullie, maar lijkt noch op een koe noch op een geit bij jullie en is dus, zoals het op deze planeet voorkomt, op geen enkele andere planeet te vinden. - Hoe ziet dit dier er dan uit? - Het middelste deel van het lijf is buitengewoon omvangrijk, zodat de omvang van de buik niet zelden twaalf klafter bedraagt. De poten zijn in hun geheel in verhouding echter zo mager als stelten. In plaats van de hoeven van jullie geiten heeft dit dier, bijna net als jullie ganzen of eenden, tenen met een sterk vlies ertussen; van voren echter niet met spitse maar stompe nagels. Het achterste van dit dier loopt uit in twee echte kegels, die ieder meer dan anderhalve klafter boven de rug uitsteekt. Tussen deze twee kegelvormige billen zit een relatief lange, slurfachtige staart, die aan het uiteinde begroeid is met een matige bos haar. Behalve op de ruglijn heeft het dier korte haren; op de ruglijn staan veel lange, stijve borstels dicht op elkaar; deze zijn niet zelden meer dan twee el lang en soms even dik als een zwakke ganzeveer bij jullie. Daar waar de poten uit het lichaam komen, zijn ze echter omgeven door een ringvormige, dichte wrong van krullende wol; en evenzo ,maar dan kleiner, onder het kniegewricht. Voor de twee voorpoten verheft zich een volmaakt ronde hals, die even lang is als het lichaam en geheel en al met korte haren bedekt is. Op deze hals staat een kop die er bijna net zo uitziet als die van een kameel bij jullie, alleen verschilt hij ervan doordat er recht uit het voorhoofd drie tamelijk lange horens met scherpe punten steken, waarvan de middelste iets sterker en langer is dan de twee buitenste. - Precies in het midden van de buik hangen bij het vrouwtje, dat gemolken kan worden, vier sterke tepels naar beneden - waaruit de bewoners een heel goed smakende en zeer vette melk verkrijgen. - Zo ziet dit dier er qua vorm dus uit.
[3] Wat is nu eigenlijk het opmerkelijke aan dit dier? - Het opmerkelijke is, dat het zijn voedsel in drie elementaire rijken kan zoeken, namelijk in het water, op het land en in de lucht. - Nu zullen sommigen zeggen: dat vinden wij niet zo opmerkelijk! Zo leven bij ons alle viervoetige dieren; want ook zij leven van het water, van het land en van de lucht. - Maar hier ligt de zaak anders. Deze geit kan het water ingaan en daar, net als de ganzen bij jullie, rondzwemmen en de veelvuldig voorkomende waterplanten eten. Dit is nog altijd niet zo opmerkelijk, want ook op aarde zijn er viervoetige dieren, die heel goede zwemmers zijn en zich de waterplanten goed laten smaken. - Dit dier kan zich echter vrij in de lucht verheffen en vangt daar, terwijl het zich rap naar alle kanten beweegt, de door de wind meegedragen bladeren en andere plotseling opduikende plantaardige dingen in de lucht en eet ze op. Want hier moet nog bij opgemerkt worden, dat de lucht van deze planeet meer dan vol is van allerlei zeldzame, uit de kosmos komende verschijnselen, en dat er niet gauw een dag voorbijgaat, dat niet hele wolken van vreemdsoortige planten, zaden, dieren en dergelijke meer voor korte tijd de lucht vullen. Deze kosmische verschijnselen vallen echter zeer zelden op de grond, maar drijven heel genoeglijk in de lucht voort, wat daar des te gemakkelijker gebeurt, omdat de lucht van deze planeet veel dichter en zwaarder is dan de lucht van jullie planeet.
[4] Als dit dier dus een voedzame wandeling door de lucht wil maken, blaast het zijn buik helemaal op door van binnen een gas te ontwikkelen, stuurt zichzelf dan met zijn poten in alle mogelijke richtingen en voelt zich daar het best, waar het in zo’n kosmische planetaire wolk terecht komt. Heeft het zich daar vol gegeten, dan zeilt het weer naar zijn huis toe, terwijl het tussen zijn twee billen nog een kleine voorraad meeneemt.
[5] Overigens is dit dier uiterst goedmoedig van aard, maar desondanks heeft het verscheidene dieren als vijand. Deze vijanden maken zich echter niet gemakkelijk meester van dit dier, als het hen maar bijtijds genoeg heeft opgemerkt. Want bij het zien van de een of andere vijand verheft het zich snel in de lucht, vliegt dan door de lucht snel op zijn vijanden af en stoot zijn vijanden vanuit de lucht heel behendig met zijn horens. Als deze niet al te groot zijn, grijpt het hen ook wel vast met zijn stevige tanden, tilt ze duizelingwekkend hoog de lucht in en laat ze dan vallen. De vijanden weten en onthouden dat ook; daarom maken ze zich onmiddellijk uit de voeten, zodra dit dier zich in de lucht begint te verheffen.
[6] De mensen is dit dier echter buitengewoon genegen, het doet hun nooit enig kwaad en kost hun ook zoveel als niets. - Daarom gebeurt het niet zelden, dat zich bij een huishouden verscheidene honderden van zulke dieren ophouden de bewoners een rijk levensonderhoud verschaffen.. De dieren verlaten niet gauw een huishouden; of het moest zijn, dat een mens een dier gedood zou hebben. Dan is het echter ook voor geruime tijd over; want dan gaan alle dieren, ook al zijn het er verscheidene honderden, van zo’n huishouden weg en verrijken een ander huishouden.
[7] De kleur van dit beslist gedenkwaardige huisdier is over het algemeen groenachtig rood; de langere haren zijn donkerblauw, de borstels en de staart, de bilpartij en de hals alsook de drie horens op de kop zijn verblindend wit.
[8] Een ander, eveneens zeer gedenkwaardig huisdier is de daar zogeheten ‘gronddrukker’. Dit dier heeft ongeveer de gestalte van een olifant bij jullie; alleen zien de poten eruit alsof er vier kegels aan het dier hingen, waarvan de brede delen onderaan en de punten zodanig met het lijf verbonden waren, alsof ze erin gestoken zijn. De rest van het lijf vertoont, afgezien van het tien keer grotere volume, een volmaakte gelijkenis met een olifant bij jullie. Ook de kop lijkt, afgezien van de slurf, op die van een olifant; alleen is de slurf in verhouding wat korter en aan het uiteinde nog eens zo breed als de kop, waar hij als een verlengde neus aanhangt. - Zo ziet dit dier er dus uit.
[9] Maar waarom heeft de naam ‘gronddrukker’? - Uit deze naam blijkt grotendeels ook de bruikbaarheid van het dier. Want daar, waar het zich ophoudt, stampt het de grond helemaal vlak en rust niet eerder dan dat het een terrein, dat het als zijn woning heeft uitgekozen, volkomen vlak heeft gestampt.
[10] Ook dit dier wordt getemd en door de bewoners gebruikt als fundamentenlegger bij het bouwen van hun eenvoudige woonhuizen. Bij die gelegenheid hoeven de mensen maar een voor te trekken, zo ver als ze een volkomen vlak stuk grond willen hebben. Als dan zo’n dier op zo’n omkaderde plek wordt gebracht, begint het onmiddellijk de grond vlak te maken. Daarbij woelt het met zijn twee rechte, lange vangtanden en zijn zeer krachtige slurf de aarde om en maakt op deze wijze – ondanks het ontbreken van een wiskundig precieze bouwmeester - het aangeduide terrein vlak. Is het terrein eenmaal losjes vlak gemaakt, dan begint het stampen. Door dit stampen wordt die bodem zo vlak en stevig gemaakt, dat ten eerste zelfs een waterpas geen afwijking zou vertonen; en ten tweede zouden jullie, wat de daardoor bewerkstelligde stevigheid van de grond betreft, met jullie pikhouwelen veel werk hebben om die weer los te maken.
[11] Dit dier voedt zich eveneens met kruiden en wortels en heeft bij uitzondering vrijwel geen vijanden, behalve enkele voorkomende insecten. - Zijn kleur is vaalgroen. En aangezien er over dit dier niets meer van belang te vermelden is, zullen wij overgaan naar het nuttigste, maar tegelijkertijd ook merkwaardigste huisdier van deze planeet.

«« 58 / 74 »»