[1] Dat zulke geesten langs deze weg aan één kant hun doel bereiken, hebben wel al gezien bij de uitleg over de zonnevlekken. Waar het bereiken van hun doel echter toe leidt, zal weldra nog aanschouwelijker dan tot nu toe beschreven worden.
[2] Als deze geesten op die gewelddadige wijze hun verlangde vrijheid verkrijgen, zwermen ze met miljoenen en miljoenen uit in de onmetelijke ruimte. - Het eerste resultaat van deze gewelddadige vlucht is weliswaar voor korte duur weldadig; want alle geesten worden in deze ruimte in zekere zin afgekoeld en derhalve ook rustiger in hun streven.
[3] Maar wat is het tweede gevolg van deze toestand van absolute vrijheid? - Dat kan pas begrepen worden, als jullie weten dat iedere geest, van welke aard ook, voedsel moet hebben om krachtig en behaaglijk te kunnen voortbestaan. Als hij dat niet heeft, wordt hij steeds zwakker, en wel zodanig, dat hij tenslotte in een soort bewusteloosheid geraakt, die op een diepe slaap lijkt. - Een dergelijke toestand is dus ook het gevolg van de gewonnen absolute vrijheid van zulke ongeordende, gewelddadige geesten uit de zon.
[4] Wat zal echter het gevolg van deze tweede toestand zijn? - Het zal niemand veel moeite kosten de gevolgen te raden. Want als iemand in staat zou zijn zelfs een tijger volledig uit te hongeren en vervolgens diep te laten inslapen, zal het hem niet moeilijk vallen dit woedende dier te vangen - aangezien het zich als gevolg van zijn zwakte niet zal kunnen verweren en als gevolg van zijn slaap ook niet zal merken dat hij de prooi van een jager wordt. - Kijk, zo ongeveer is ook het zekere gevolg voor zulke absoluut vrij geworden geesten uit de zon! Ook zij vallen ten prooi aan de overal op hen loerende aantrekkingskracht van de planeten, waarvoor zij dus als welkome verzadiging dienen.
[5] Een gedeelte van zulke absolutisten wordt reeds bij hun doorbraak door de kracht van de geestenwereld van de zon weer tot omkeren gedwongen, waarbij een deel van hen dan in de grote zonnezeeën terugvalt om te kalmeren en af te koelen. Een groter gedeelte echter, dat zich iets verder van de zon heeft gewaagd, wordt door de machtige polariteit van de zon gegrepen en hierdoor weer naar de oertoestand teruggebracht, dat wil zeggen: naar het eigenlijke hart van de zon. Ook dat gedeelte, dat door de wateren van de zon wordt opgenomen, volgt in de loop van de tijd een teruggaande beweging door de vele poriën, aders en kanalen, dikwijls tot in de laatste inwendige zon, dat zoals jullie weten de eerste na het oppervlak van de zon is. Veel van zulke in het water teruggevallen geesten worden echter ook wel als voedsel voor en rijping van het uitwendige zonneoppervlak gebruikt.
[6] Die geesten van de inwendige zon, die zo’n teruggaande beweging al herhaalde malen hebben gemaakt, verbinden zich niet gemakkelijk opnieuw met die geesten, die weer een nieuwe doorbraak bij de evenaar willen ondernemen, maar ze proberen zich langs zijwegen in de richting van de poolstreken in zekere zin heimelijk uit de voeten te maken. Maar omdat ze daar eveneens op verzet stoten, gebeurt het dan ook dat ze met kleinere groepen hun toevlucht tot gewelddadigheden nemen en nu eens op de ene gordel, dan weer op de andere, maar meestal toch op de zich in de buurt van de poolstreken bevindende gordels komen om hun doel te bereiken. Ik hoef jullie alleen maar opmerkzaam te maken op de bekende vulkanen, dan zullen jullie gemakkelijk inzien waar er voor deze wezens nog een gaatje overgebleven is. Maar ook dit gaatje baat hun niet veel; want daardoor kunnen ze zich meestal nauwelijks even ver van de zon verwijderen als het oppervlak van de glanzende lucht vanaf de bodem reikt. Spoedig na zulke pogingen, die bijna voortdurend herhaald worden, worden zulke liberaal ingestelde geesten door de polen van de zon weer heel dringend uitgenodigd om verder geen moeite te doen en weer een klein bezoek aan de binnenste zon - eigenlijk het zonnehart - te brengen; daar moeten ze dan weer ruim voldoende tijd nadenken over wat beter is: de goede orde te volgen, of zichzelf eigenmachtig en machteloos te gronde te richten en de ordelijke toestand voor zeer lange tijden geweldig te verslechteren.
[7] Kijk, zo staan de zaken. Het is enkel nog de vraag, of dit de enige geesten zijn, die door de zonnepolen weer worden opgenomen - of dat er nog andere zijn? - Ja, er zijn nog allerlei andere! - Dit zijn voor een deel deserteurs van de planeten, die de zon omringen, voor een deel ook soortgelijke gewelddadige aanvallers op andere zonnen. Zulke geesten worden namelijk, wanneer ze in het planetaire gebied van deze zon terechtkomen, heel snel door de poolkracht van de zon gegrepen en daardoor naar de zon zelf toe gezogen. Alleen als ze op een manier, die jullie al kennen, in een ver van de zon gelegen sfeer een gemeenschap vormen en vervolgens qua uiterlijke verschijning kometen worden, kunnen ze soms geruime tijd als een onaangepaste planeet rond de zon bewegen. Komen ze echter onverhoopt en ongelukkigerwijze te dicht bij de zon, dan worden ze in ieder geval met huid en haar door de zon opgegeten, zoals jullie plegen te zeggen. Ook al worden sommige mettertijd tot echte planeten, dan zijn ze er als zodanig toch niet van gevrijwaard om eens voedsel voor de zon te worden. Want wat de zon eenmaal met haar polaire kracht heeft gegrepen, is al zo goed als geheel een prooi voor haar. Want door haar kracht knaagt ze constant aan zo’n gast, verzwakt hem gedurende duizenden jaren en trekt hem tenslotte toch in haar brede, vurige schoot.
[8] Dat kunnen jullie al zien aan de huidige positie van de planeten. Want vroeger, vele miljoenen jaren geleden, stond de planeet Mercurius nog op de plaats van jullie aarde, de planeet Venus ongeveer op de plaats van de huidige planeet Mars en jullie aarde ongeveer op de plaats van Jupiter. Reken maar na, hoeveel de zon door haar kracht dichter bij deze planeten is gekomen! En jullie kunnen daar heel gemakkelijk uit opmaken dat de zon, zij het ook na vele duizenden jaren, zich van deze tegenwoordig nog vrij rondzwevende planeten meester zal maken. Daar en dan zullen de hardnekkigste geesten van zulke hemellichamen pas weer hun geordende lot bereiken - soms echter ook weer hun ongeordende lot, als gevolg van hun opnieuw verkregen intelligente vrijheid.
[9] Dat er in de plaats van zulke planeten, die volledig door de zon zijn opgenomen, weer andere treden, kunnen jullie al zien aan de omstandigheid, dat er alleen al rond jullie zon een leger van minstens tienduizend miljoen kometen zwermt, en uit dat niet onbeduidende aantal kan altijd deze of gene meer ontwikkelde komeet weer in de toestand van een planeet overgaan. Ja, tegenwoordig zijn er al een groot aantal goed ontwikkelde kometen in het verre gebied van jullie zon, die zelfs voor het grootste deel al bewoond zijn - zij het ook nog niet door mensen, maar toch door planten en allerlei soorten voor-dieren.
[10] Kijk, zo is dus de orde. Voor jullie begrippen is haar tijdsduur oneindig, maar voor Mijn ogen is zowel het begin als het einde echter duidelijk. - Zoals de zon haar planeten weer oplost, zo kunnen ook centraalzonnen hun nevenzonnen oplossen en kan tenslotte de hoofdcentraalzon hele legers van zonnegebieden en zonnenallen oplossen. - In plaats van de verteerde worden dan weer nieuwe gezet, en wel zodanig, dat de loop van de orde van Mijn dingen zodoende eeuwig nooit onderbroken kan worden. Want bij dit alles moeten jullie aannemen, dat Ik eeuwig nooit meer zal ophouden te scheppen - omdat Ik als God nooit meer kan ophouden te denken. Want de wezens zijn Mijn gedachten.
[11] Maar nu zullen sommigen zeggen: Waar gaat dat uiteindelijk heen met zo’n oneindige veelheid van schepselen? - Maar Ik stel de wedervraag: Hoe zou een nog zo groot, maar uiteindelijk toch begrensd aantal schepselen en wezens zich verhouden tot een oneindige God?
[12] Laat niemand daar dus bezorgd om zijn. Want in Mijn oneindigheid is beslist ook ruimte voor een oneindige hoeveelheid, die die ruimte nooit zal vullen - ook al zou de voortdurende toename van het aantal wezens nog onuitsprekelijk veel groter en ontelbaarder zijn dan hij als gevolg van de bestaande orde is.
[13] Dit overzicht moet jullie echter de geruststelling geven, dat jullie goede, heilige Vader groter, machtiger en volmaakter is dan een zwakke geest van de aarde zich zelfs in zijn innigste, helderste ogenblikken kan voorstellen.
[14] Daarmee zijn we dan ook klaar met de materiële zon; de volgende keer zullen we ons dus naar de geestelijke of liever de hemels geaarde zon begeveni. - En dus is het weer genoeg geweest voor vandaag!

«« 73 / 74 »»