[1] Aan het slot van de vorige mededeling is gezegd, dat wij samen met de zonnebewoners zo’n doorbraak willen bekijken, vanaf het eerste ontstaan tot aan, zoals vanzelf spreekt, tot aan de volledige afloop ervan. Dat zullen we dus ook doen.
[2] Voordat we dat echter met het juiste nut kunnen doen, moeten we eerst toch wat nader kennis maken met de bewoners van de buitenste zon.
[3] Hoe zien die er eigenlijk uit, en in wat voor omstandigheden leven zij onder elkaar? - Zijn zij trouwens meer geestelijke of meer materiële mensen? - En bestaat er slechts één soort mensen op deze grote planeet, of bestaan er meerdere soorten?
[4] Direct aan het begin is al vermeld dat op het zonnelichaam alles in de volmaaktste zin van het woord en in de volmaaktste betekenis voorkomt, wat op alle andere planeten slechts als kiem, veel onvolmaakter, misvormder en ook verharder voorkomt.
[5] Dat is ook het geval met de mensen. - Dienovereenkomstig kunnen jullie op de zonneplaneet niet alleen alle mensensoorten van deze aarde, maar ook die van alle andere planeten en hun manen in de volmaakste zin aantreffen, met name wat de vorm betreft. Alleen is natuurlijk, evenals al het andere, ook de mens tot de hoogste volmaaktheid van vorm ontwikkeld, en wel zozeer, dat jullie op de hele aarde nergens zo’n mooie en volmaakte mensenvorm zouden kunnen aantreffen als op de zonneplaneet. Ja, jullie kunnen echt geloven, dat een man of een vrouw op de zon wat het lichaam betreft zo buitengewoon mooi is, dat jullie geen drie seconden lang naar die schoonheid zouden kunnen kijken, zonder het leven te verliezen. Want afgezien van de buitengewoon grote overvloed van pracht in de vorm is de lichamelijke straling van de zonnemensen op zichzelf al zo sterk, dat jullie, als een mens van de zon op een minstens tien mijl van jullie verwijderde berg zou staan, enkel door de lichtende glans toch niet in staat zouden zijn naar hem te kijken. Nog dichterbij zou zijn glans jullie vrijwel ogenblikkelijk tot as verbranden. - De vrouw is ook op de zon nog veel ronder en zachter dan de man; maar haar lichamelijke glans is minder dan die van de man.
[6] Nu zullen jullie natuurlijk vragen: ‘Ja, als dat zo is, hoe kunnen deze zonnemensen dan eigenlijk wat hun vorm betreft bestaan, zonder plotseling door hun eigen licht opgelost te worden, aangezien zij toch ook vast en zeker een min of meer materieel lichaam hebben?’ - Daarvoor is door Mij al gezorgd. Op aarde bestaat er natuurlijk geen materie, die in het sterke zonlicht zou kunnen bestaan; maar wat de materie van de zon betreft: die stoelt alweer op andere wetten dan die van een onvolmaakte planeet. Zo bestaat ook de materie van het lichaam van een zonnemens uit een heel andere stof dan de materie van jullie lichaam en is het zelfs onder de allerintensiefste stralen bestendig, aangezien het in zekere zin meer geestelijk en derhalve ook onvergelijkelijk veel eenvoudiger is dan dat van jullie. Onder zulke voorwaarden kunnen de zonnemensen dus heel goed bestaan, zich over hun leven verheugen en dat voor de nuttigste doeleinden aanwenden.
[7] De mooiste van alle mensen van de zon zijn wel de witte; hoewel ook mensen van alle andere kleuren nergens lelijk zijn.
[8] Wat de grootte van de zonnemensen betreft: deze is heel verschillend. - Op de evenaar of veeleer in het gebied van de evenaar wonen de kleinste mensen van de zon7, die niet veel groter zijn dan een zeer grote man bij jullie op aarde. Deze mensen zijn vrijwel allemaal wit gekleurd en zijn dus de mooiste op de gehele zonneplaneet. - Rond de polen van de zon wonen echter haar grootste mensen, bijna donkerrood van kleur, maar eveneens helder glanzend. Als zo’n mens op aarde ter hoogte van het zeeoppervlak zou staan, zou het hem helemaal niet moeilijk vallen om, zonder zijn hand naar boven te hoeven uitstrekken, de toppen van de Himalaya tussen duim en wijsvinger te pakken en naar de zuidpool van de aarde te slingeren. - Vanaf deze grootste mensensoort tot aan degenen, die aan de evenaar wonen, neemt de grootte af.
[9] Nu zullen jullie zeggen: Wat doen zulke enorme reuzen dan wel niet met de kleinere mensen, wanneer ze die eventueel op een reis tegenkomen? - Deze vraag is zo goed als zinloos. Want op de zonneplaneet is iedere mensensoort door de natuurlijke planetaire omstandigheden op haar eigen plek aangewezen, en kan die evenmin verlaten als jullie de aarde, ook zouden jullie nog zoveel zin hebben een reis naar de maan de maken8.
[10] Nu zullen jullie natuurlijk weer vragen: Hoe moeten we dat begrijpen? Een reis naar de maan is natuurlijk onmogelijk, omdat hij van de aarde gescheiden en te ver van de aarde verwijderd is. Maar de zon is een ononderbroken samenhangend lichaam, dat overal één en hetzelfde oppervlak heeft; waarom zou dan voor de ene of andere mensensoort een verre reis onmogelijk zijn?
[11] Heb maar een beetje geduld; we zullen de onmogelijkheden direct enigszins doornemen. Luister dus! - Ten eerste bezit de aardbodem van het zonnelichaam zowel vanaf de ene als de andere pool in de richting van de evenaar een zeer ongelijke dichtheid, en wel zo, dat de aardbodem van de zon in de buurt van de polen bijna even stevig is als de bodem van jullie aarde; alleen is hij niet zo stug en breekbaar. Deze bodem is heel geschikt voor de eerder genoemde reuzen. Wanneer deze bodem zachter begint te worden, dan is hij niet geschikt om het gewicht van zo’n reus te dragen. - Zou nu iemand een reis willen maken, dan zou hij weldra beginnen te wankelen, en bij het verder voortzetten van de reis bij iedere stap tot over zijn middel in de elastische, zachte bodem wegzakken - bijna zoals wanneer jullie een heel groot kussen zouden maken, dat ongeveer drie klafter dik zou zijn. Hoe zou het jullie vergaan bij een wandeling over zo’n met dons gevuld kussen? Zouden jullie er niet bij de eerste stap erop in wegzakken, waarna dan alle verdere moeite om er overheen te komen vergeefs zou zijn, ook al zou het niet langer zijn dan hoogstens honderd klafter? - Maar als jullie op zo’n kussen een muis zouden zetten, zal deze heel goed over het kussen heen kunnen lopen; een vlieg nog gemakkelijker. - Kijk, dat is dus al een belemmering voor zulke reizen, als gevolg waarvan iedere mensenklasse blijvend op haar eigen kring is aangewezen.
[12] Een tweede belemmering is de voeding voor verschillende klassen van mensen. Want zoals de bodem is, zo worden ook de producten voortgebracht, zij het ook door de wil van de mens. - Hoe moet dit opgevat worden? - Bijna net zoals bij jullie op aarde, alleen in veel volmaaktere zin; want ook de zonnebodem gehoorzaamt niet overal op dezelfde wijze aan de wil van de mensen - zoals de bodem op aarde ook niet op dezelfde wijze aan de werkzaamheid van de mensen gehoorzaamt. Al zou iemand ook op zijn kop gaan staan, hij zal geen ananas op Spitsbergen kweken; terwijl omgekeerd de meest bekwame tuinman geen ijsmos of het zogeheten rendiermos in een streek aan de evenaar zal kweken.
[13] Op aarde richt de vruchtbaarheid van de aardbodem zich naar de klimatologische warmteomstandigheden. Dat is op de zonneplaneet natuurlijk niet het geval, hoewel het ook daar aan de polen iets koeler is dan aan de evenaar. Daarom richt de vruchtbaarheid van de bodem zich enkel naar de toe- of afnemende zachtheid ervan. Natuurlijk kan een mens van vastere bodem ook op een zachtere bodem wel iets tevoorschijn brengen - of liever: hij zou het kunnen. Alleen zal datgene, wat hij tevoorschijn heeft geroepen, wel ongeveer de vorm van zijn wil hebben, maar het zal veel kleiner, zwakker en zachter zijn, waardoor het dan evenmin voldoet aan de behoefte van de maag van degene, die het tevoorschijn heeft geroepen, als wanneer jullie bijvoorbeeld op een alp je maag met schraal steenmos zouden moeten verzadigen, waar beslist niemand vet van zou worden. Mocht zich dus wellicht een mens vanuit een poolstreek van de zon door eventueel mogelijke kunstgrepen naar de evenaar verplaatsen, dan zou hij daar zonder genade of pardon moeten verhongeren.
[14] Een derde hindernis vormen de verschillende grote watercirkels, die van pool tot evenaar zeven keer een scheiding in de vastere aardbodem aanbrengen. Zo’n watercirkel heeft altijd een breedte van verscheidene duizenden mijlen en in het midden niet zelden een diepte van tien tot twintig mijl.
[15] Het water van de zon is veel lichter dan dat op de planeten; daarom is het niet geschikt voor scheepvaart, en lukt het ook niet erin te zwemmen. Dat is derhalve een hindernis zonder weerga, die de zonnemensen niet kunnen overwinnen; daarom blijven ze ook heel rustig op hun plaats en weten ze niet of er voorbij zo’n watercirkel misschien nog land tevoorschijn komt. Ze zijn veeleer van mening dat bij het begin van zo’n watercirkel hun wereld eindigt, en dat het water zich in alle eeuwigheden uitstrekt.
[16] Een vierde hindernis, waarvan het nauwelijks nog nodig is die te noemen, vormen de vele vulkanen en andere hoge bergen langs de oever van zo’n watercirkel. De vulkanen razen en woeden voor het merendeel onophoudelijk en hier en daar zelfs zo geweldig, dat jullie op aarde je daar geen duidelijke voorstelling van kunnen maken. Want daar zijn sommige kraters groter dan jullie hele Europa, en uit die kraters schieten ieder moment onder het heftigste geraas en gedonder triljoenen van de hevigste bliksems op. Van zulke geweldige natuurtaferelen zijn de zonnebewoners echter absoluut geen grote vrienden. Bij hen is het dus ook daadwerkelijk, zoals bij jullie in woorden: ‘Blijf flink uit de buurt, dan blijf je buiten schot’. - Deze vulkanen verhinderen ook de in het binnenland wonende mensen eventuele pogingen te doen de wereld rond te zeilen; en dus blijven zij, zoals jullie plegen te zeggen, steeds lekker thuis.
[17] Er bestaan weliswaar nog wel enkele hindernissen; alleen zijn deze voldoende om jullie te laten zien hoe de in grootte verschillende soorten mensen op de zonneplaneet heel rustig op één en hetzelfde hemellichaam kunnen leven. Hiermee hebben we van tevoren heel oppervlakkig de lokale omstandigheden van de mensen alsook de mensen zelf bekeken en kunnen we ons dus weer naar onze mooiste mensen van de zon begeven, die daar aan de evenaar wonen, en samen met hen het natuurtafereel van de zon bekijken, dat wij direct aan het begin van de mededeling van vandaag hebben besproken.

«« 9 / 74 »»