[1] Voorwoord
[2]
[3] 'Na drie dagen vonden ze Hem in de Tempel, waar Hij temidden van de leraren zat, naar hen luisterde en hen ondervroeg. Allen die Hem hoorden waren verbaasd over Zijn schranderheid en over Zijn antwoorden.
[4] Maar zij stonden versteld van dat schouwspel en Zijn moeder zeide tot Hem: 'Mijn Kind, waarom heb Ge ons dit aangedaan? Uw vader en ik zochten U in doodsangst!'
[5] Maar Hij zei de tot hen: 'Waarom hebt ge Mij gezocht? Wist ge dan niet dat Ik moest zijn in het Huis van Mijn Vader?'
[6]
[7] (Lucas 2:46-49)
[8]
[9] Aldus lezen wij in de Heilige Schrift bij Lucas wat Jezus gezegd heeft, dat vernemen wij daar niet, maar toch houden velen zich in gedachten bezig met de vraag, wat er in die drie dagen zou kunnen zijn gebeurd en besproken!
[10] Voor al diegenen die Jezus liefhebben en die over Diens kindsheid en jeugdjaren meer zouden willen weten, heeft God ook dit geschrift aan de mensheid willen schenken. Het ontstond in de tijd waarin het dialectisch materialisme in de wereld van de wetenschappen zijn eerste veroveringen maakte... Terwijl de harten van de mensen onder het verdorrende 'lichtschijnsel' van de materialistische, Christus loochenende ideeën vereenzaamden, bewerkte God een wonderbare ontmoeting tussen Hemzelf en een in stille verborgenheid levende, eenvoudige en van God vervulde mensenziel. En zoals de Geest Gods eertijds gesproken had uit de mond van de profeten, zo sprak Gods Geest ook in hem! Hij ervoer die als 'De Innerlijke Stem', die hij in zijn binnenste hoorde spreken. Die mystiek begenadigde was Jakob Lorber te Graz in Steiermark (6).
[11] Lorber was de oudste zoon van een wijnbouwer in Kalischa, gemeente Jahring, bij Graz. Zijn vader was amateur-musicus, kapelmeester van een muziekvereniging. Zijn moeder was een vrome wijze huisvrouw, die haar eerstgeborene een warm hart toedroeg. Al vanaf zijn prilste jeugd bleek de jonge Jakob rijke geestelijke talenten te hebben meegekregen. Zijn ouders zagen hem al priester worden en lieten hem doorleren. Hij werd echter geen priester, maar leraar, en gaf na zijn opleiding daartoe te hebben voltooid ook dat beroep eraan. Hij wijdde zich tenslotte toch definitief en beroepsmatig aan zijn grootste liefhebberij: de muziek.
[12] Terwijl hij zich te Graz als muziekdocent een eenvoudig bestaan verschafte, kreeg hij op zijn veertigste jaar vanuit de wereldstad Triest een betere levenspositie aangeboden, namelijk die van concertmeester van het stedelijk orkest aldaar. Reeds trof Lorber opgewekt voorbereidingen voor zijn verhuizing, toen er, kort voor zijn vertrek, iets zeer onverwachts gebeurde, dat aan zijn leven een radicale en beslissende wending gaf.
[13] Vroeg in de morgen van de 15e maart in het jaar 1840 ontving Lorber door middel van een werkelijk profetische roeping zijn nieuwe goddelijke levensroeping. Zoals indertijd aan de Ziener van Patmos, Johannes de evangelist, precies zó werd ook aan hem door een Innerlijke Stem de opdracht gegeven: 'Neem je pen en schrijf'.
[14] Als eerste woorden door de Stem gedicteerd schreef hij op: 'Dit zijn woorden van de Heer, die tot ieder mens gericht zijn. De enige echte Waarheid is dat ieder die met Mij wil communiceren, zich tot Mij richten kan, waarbij Ik hem Mijn Antwoord dan in zijn hart zal leggen. Maar uitsluitend de zuiveren van hart, de deemoedigen, zullen de klank van Mijn Stem kunnen verstaan.
[15] Wie aan Mij de voorkeur geeft boven alles op deze wereld, ...wie Mij liefheeft zoals een tedere bruid haar echtgenoot bemint, ...met hem wil Ik vertrouwelijk omgaan. Te allen tijde zal hij Mij kunnen zien zoals de ene broer de andere, en zoals Ik hem alreeds zag van alle eeuwigheid, ... van vóór hij nog bestond!'
[16] Van dat uur van zijn roeping af heeft Jakob Lorber zijn eigen persoonlijkheid geheel ten achter gesteld bij de goddelijke opdracht die hij toen ontvangen had. Sedertdien was hij nog slechts een deemoedig teruggetrokken levende 'schrijfklerk Gods'.
[17] Karl Gottfried Ritter von Leitner, zijn biograaf, bericht daarover: 'Met dit schrijfwerk begon hij bijna dagelijks al vóór het ontbijt. Meestal zat hij dan aan een kleine tafel, 's winters dicht bij de kachel, en dan hanteerde hij zijn pen tamelijk vlug en volkomen in zichzelf gekeerd, maar zonder ooit een ogenblik te onderbreken om na te denken, of om een opgeschreven zin te verbeteren. Herhaaldelijk gaf hij ook te kennen, dat hij terwijl de Stem in hem sprak, tevens geestelijk zag wat hij hoorde spreken!'
[18] Hij schreef dus echt als iemand die iets van een ander gedicteerd krijgt.
[19] In 1858 schreef Lorber eens aan een vriend: 'Wat het Innerlijke Woord betreft, zoals ik dat versta, daarover kan ik met de betrekking tot mijzelf slechts dit zeggen, dat ik het Allerheiligst Woord des Heren steeds verneem in de streek van mijn hart, als waren het effectief uitgesproken woorden, ...gedachten van uitzonderlijke helderheid, ...zó licht en zuiver klinken ze !
[20] Iemand anders kan niets dat op een stem lijkt horen, ook al staat hij nog zo dichtbij, ...toch klinkt die Stem der Genade voor mij niettemin duidelijker dan elke materiële toon, hoe luid die ook zij!' (*1)
[21] Tot het einde van zijn leven heeft Jakob Lorber op deze wijze een 25-tal dikke boeken volgeschreven. De voornaamste werken zijn: Het grote evangelie van Johannes, De Huishouding Gods, Aarde en Maan, De natuurlijk zon, De geestelijke zon, Jezus' jeugd. Op dit laatste werk vormt dit boekje, Drie dagen in de tempel een logisch compendium. In Duitsland is hiervan reeds de tiende druk verschenen. In het Nederlands zal het spoedig worden uitgegeven (door dezelfde uitgever). Het is wellicht nuttig hier nog te wijzen op een merkwaardigheid van de stijl, die door Het Woord wordt gebezigd. Vele lezers zouden anders misschien verwonderd kunnen zijn over bepaalde uitdrukkingen en zinswendingen. Over deze dingen mag men zich echter niet verwonderen; immers, in laatste instantie is datgene wat de begenadigde Gods waarneemt aan mystieke dingen van het Geestelijk Leven eigenlijk onuitsprekelijk. Daarom is de door God gebezigde taal door het Innerlijke Woord 'aangepast' aan die, welke aan degene die schouwt eigen is! Zoals de profeten uit het Oude Testament de taal spraken van hun tijd, zoals de mystiek van de middeleeuwen de hunne spraken…. zo spreekt en schrijft ook de mystieke ziener Jakob Lorber in de taal van de tijd. Men kan er, om de originaliteit van deze profetische teksten te ijken, dan ook niet mee volstaan slechts de uiterlijke vorm ervan te beoordelen, zoals dat vandaag de dag zo in de mode is.
[22] Sadhu Sundar Singh, die merkwaardige oosterse christen, schreef met betrekking tot die modernistische bijbelkritiek van het hedendaagse Westen onder meer deze zinnen:
[23] 'Maar al te vaak onderzoeken zij weliswaar uiterst precies de schil, de buitenkant, namelijk de stijl: de juistheid van dateringen, de bijzonderheden van het karakter van de schrijvers, ... maar ze letten niet op de kern, de pit, die er de feitelijke werkelijkheid van is! Hoe volkomen anders benadert iemand de bijbel wanneer hij serieus de werkelijkheid zoekt! Zo iemand heeft eigenlijk maar één wens, namelijk: met DE werkelijkheid, met GOD in contact te komen! Hem is er niet al te veel aan gelegen wanneer een of ander evangelie is geschreven, of door wiens hand! Hij weet uit de geestelijke inhoud: 'dit is Gods Woord, zó door de profeten en/of apostelen vastgelegd als Het hen door de Heilige Geest werd ingegeven'. (Sadhu Sundar Singh, Gesammelte Schriften, Stuttgart 1972, Friso Melzer). Zie ook 2 Petrus 1: 21.
[24] Iets dergelijks kunnen wij zeggen over de boodschappen die God via Jakob Lorber tot ons zond.
[25] Immers, een bewering -zoals sommige kerken die uiten -als zou de goddelijke openbaring met het Nieuwe Testament van de Heilige Schrift zijn afgesloten, is bepaald niet te handhaven: dat zou zoveel betekenen als Gods liefdevolle Openbaring van deze zijde afkappen. Zeker, in Christus werd de verlossing voltooid voor alle mensen van alle tijden; maar God openbaart nog steeds om ons te helpen die verlossing steeds gemakkelijker op onszelf te betrekken; Goddank! Zijn Geheimen zullen in heel de eeuwigheid nooit uitgeput kunnen raken. Evenmin als de Liefde, waarmee Hij ons tot Zijn Kinderen en Erfgenamen maken wil -en dus zal. Want alleen Gods Vrije Wil is de enige absolute, daarentegen is de menselijke vrije wil beperkt: die zal op den duur -door de eeuwen heen -tegen de goddelijke Liefde niet opgewassen blijken.
[26] Het was de leerling Johannes die deze woorden neerschreef: 'Nog vele andere wonderen heeft Jezus gedaan, die in dit boek niet zijn opgetekend, ...Als die stuk voor stuk zouden worden beschreven, zou zelfs de wereld, dunkt mij, de boeken niet kunnen (be)vatten, die erover te schrijven zouden zijn!' (Johannes 21: 25).
[27] Wij wensen de lezers van dit boek van harte toe, dat zij zullen mogen onderkennen Wiens Geest tot ons spreekt uit de eenvoudige woorden van de 'schrijfklerk Gods'!
[28]
[29] (*)1. Zie: Briefe Jakob Lorbers; Bietigheim 1931

«« 0 / 33 »»