[1] "Na de tijd van de Weegschaal kwam er een, zeg maar, heel inactieve periode. De kudden gingen meer en meer rusten, dat wil zeggen, ze weidden wel, maar sprongen op de weideplaatsen niet meer zo dartel rond als in het voorjaar. Ook de vruchtbomen vertoonden niet zo'n groei meer als in het voorjaar het geval was. De akkers lagen braak, en dus hadden de mensen ook een zekere rustperiode. Zij zouden nog meer van het prettige nietsdoen genoten hebben, als de Heer van hemel en aarde hen niet juist in deze rusttijd wat geprikkeld had met een uiterst lastig insect, dat voornamelijk in Egypte leeft.
[2] Direkt als deze periode begon, zag men overal de schorpioenen te voorschijn komen en tegen het midden van deze gezapige tijd vermeerderden zij zich als vliegen in een eetzaal. Zoals bekend is een steek van de staart van dit insekt niet alleen heel pijnlijk, maar ook erg gevaarlijk als men niet di rekt na de steek het juiste tegengif bij de hand heeft.
[3] Omdat de oude Egyptenaren zowel de schadelijkheid als de lastigheid van dit diertje maar al te gauw hebben moeten Ieren kennen, kon het niet uitblijven dat men naar middelen zocht om dit wezen tenminste enigermate de baas te kunnen worden. Allerlei bestrijdingsmiddelen werden geprobeerd, maar die hielpen alle weinig. Tenslotte ontdekte men dat de bast van struikgewas langs de Nijl, als deze gekookt werd, door haar damp de kamers bevrijdde van deze stekende parasiet. Ook natgemaakte bast van het genoemde struikgewas hield het stekende ongedierte op afstand van de bedden en de vloer, en doodde het zelfs.
[4] Het insect, dat eerder geen naam had, noemde men toen naar dit insekten verdrijvende middel SCORO (bast) Plof PIE (drinkt) ON (hij).
[5] Met deze naam maakte men de nakomelingen als met een recept erop attent met welk middel men deze plaag het best bestrijdt. Nog heden ten dage krijgen wij zowel uit Egypte, als uit Arabië en uit Perzië een poeder, waarmee men zonder de menselijke gezondheid ook maar op enigerlei wijze te schaden, niet alleen schorpioenen, maar vrijwel alle andere lastige insecten kan verdelgen. Dit poeder wordt, afgezien van enige toevoegingen, hoofdzakelijk gemaakt van de bovenvermelde bast. -En nu maar weer verder met ons onderwerp!
[6] Zodra de schorpioen zich tijdens deze rustperiode begon te manifesteren, kwam de zon onder een nieuw sterrenbeeld van de grote kring te staan, en men gaf het de naam van het lastige insect dat zich juist in die tijd het meest vermeerderde en mens en dier het leven zuur maakte. Dit teken werd tot op heden nog het minst vereerd, behalve dat men het in zekere zin eer gaf vanwege de werkzaamheid van dit oude recept tegen dit lastige insect.
[7] Als de schorpioenen verdelgd waren liep de periode van nietsdoen ten einde en daarbij kwam ook een eind aan de in deze tijd in Egypte veel voorkomende onweders, waarvoor de Egyptenaren altijd veel respect hadden. Zij zeiden dan ook: 'De pijl van Zeus is sneller en treft zekerder dan de miserabele pijlen der mensen!'
[8] Na de schorpioenentijd begon er allerlei wild van de bergen naar de dalen af te zakken, waaronder ook allerlei soorten roofdieren, hoewel niet de gevaarlijkste soorten.
[9] Dit verschijnsel noopte de mensen, en met name de mannen, de bogen te spannen en op jacht te gaan op wild. Konijntjes, hazen, gazellen, kleine beren, dassen, vossen, panters, een aantal gieren en adelaars, ook de krokodil en het nijlpaard (Hippopotamus; oud-Egyptisch: Je pa opata moz = het nijlpaard begint zijn kracht te ontplooien) begonnen zich te roeren en daarom moest men noodzakelijk op jacht. Er werd ook een aanzienlijke premie gezet op het verdelgen van zoveel mogelijk krokodillen.
[10] Het doet hier verder helemaal niet ter zake om te weten hoe al die jachtpartijen verliepen, maar het is voldoende te weten dat omstreeks die tijd in Egypte alle soorten jacht bedreven werden, meer is voor ons niet belangrijk.
[11] Omstreeks deze jachtperiode kwam de zon weer onder een nieuw sterrenbeeld in de grote zodiak en dat noemde men de 'Boogschutter', omdat deze tijd de schutters het meeste werk verschafte. De Boogschutter kreeg in de loop van de tijd ook een soort goddelijke verering, maar die stelde niet veel voor, tenminste als men Apollo niet daarbij betrekt, die ook als god van de jacht vereerd werd.
[12] Zo hebben we de Boogschutter nu dus ook gehad en komen we aan het hemelteken dat eigenlijk het zeldzaamste van de grote zodiak is! Kijk eens, een 'Steenbok', de bewoner van de hoogste rotspunten, glinstert in het zuidelijkste deel van de grote kring! Hoe kwam deze bewoner van het hooggebergte in de grote sterrenkring? Ik zeg jullie, net als alle eerdere op een heel gewone manier!
[13] In deze laatste periode van het jaar zoekt al het wild een keer de dalen op om daar een bepaald soort voedsel te zoeken waar zijn natuur behoefte aan heeft.
[14] De steenbok was voor de Egyptenaren te kostbaar om hem zo zonder meer zijn stoutmoedige bezoek aan het dal toe te staan! Kortom, er werden allerlei wachten uitgezet tegen de tijd dat men het dier in eerdere jaren vaak op de eenzame weiden grazend en rondspringend had waargenomen. Zodra er ergens ook maar één werd ontdekt, kwam na het ontvangen signaal alles wat maar lopen kon op de been.
[15] Het was echter geen gemakkelijk karwei zo'n steenbok te vangen en vaak ging er een steenbokseizoen voorbij zonder dat men er één te pakken kreeg. Als in een gunstig seizoen echter een aantal steenbokken gevangen werd, was dat letterlijk een triomf voor heel Egypte! Want van zo'n steenbok gebruikte men alles als een wonderbaarlijk geneesmiddel, en een minimale hoeveelheid was al voldoende om alle ziekten te genezen. De koning van Egypte beschouwde de horens als de grootste en kostbaarste sieraden, nog waardevoller dan goud en edelgesteente. Ja, in de oertijd werd de rijkdom van een Varaon zelfs afgemeten aan het aantal steenbokhorens. Later droegen ook de opperpriesters vergulde horens als teken van hun buitengewone wijsheid.
[16] Omdat de steenbok dus bij de Egyptenaren in zo'n groot aanzien stond, waarvan men zich in dit land nog heden ten dage kan overtuigen, is het erg begrijpelijk dat de oude Egyptenaren deze periode waarin zij bezoek van de steenbok kregen, in de eerste plaats opdroegen aan dit kostbare dier en ook daarnaar noemden, evenals het sterrenbeeld waaronder de zon in die periode kwam te staan.
[17] Zo hebben we dus nu alle twaalf tekens van de grote zodiak doorgenomen en nergens iets anders dan natuurlijke gegevens gevonden. Daarnaast hebben we ook gezien, hoe en op welke wijze al die heidense goden zijn ontstaan, en dat daarachter alleen maar heel natuurlijke zaken steken, die we nu kennen.
[18] Hopelijk zal het verder geen moeite meer kosten om de echte God alleen in het juiste en ware licht te herkennen. Nooit heeft de een of andere aan de fantasie ontsproten god iets van al de wonderen gedaan die men hem toedichtte. De weinige, wijs lijkende woorden die de goden bij tijd en wijle tegen de mensen gesproken zouden hebben, zijn door de oude wijzen de niet bestaande goden in de mond gelegd omdat zij dat belangrijk vonden.
[19] Hiér zijn echter daden te zien en woorden te horen, die niemand eerder heeft beleefd, -en daarmee hebben wij eindelijk een plaats gevonden waar wij de ware God door en door kunnen leren kennen. Helena en ook u, oude Ouran, zeg mij nu eens of mijn uitleg over de zodiak duidelijk was of niet!"

«« 105 / 246 »»