[1] De ENGEL zegt: "Helemaal geen verschil! Laat uw geest eerst de wedergeboorte bereiken, en uw gedachte zal in alles wat op de goddelijke orde is gebaseerd ook als een geheel volmaakt, goddelijk wonderwerk een realiteit zijn!
[2] Geloof niet, dat ik het ben, die hier handelt en doet, maar alles doet en wordt bewerkt door de geest van de Heer, die in feite mijn innerlijke wezen is en vervult. Wij, engelen, zijn van oorsprong niets anders dan uitstralingspunten van de goddelijke Geest! Wij zijn in zekere zin de gepersonifieerde, zeer krachtig werkende wil van God. Ons woord is wat Hij zegt en onze schoonheid is een geringe weerspiegeling van Zijn oneindige heerlijkheid en niet te meten majesteit.
[3] Maar ook al is God de Heer in Zijn wijsheids- en machtsmajesteit oneindig, toch is Hij in de liefde des Vaders hier als een beperkt mens bij en temidden van jullie. En juist deze liefde, die Hem Zelf tot mens voor jullie maakt, maakt ook ons engelen tot mensen voor jullie, omdat wij anders alleen licht en vuur zijn, naar buiten flitsend door al de eindeloze ruimten als grote scheppende gedachten, vervuld met het woord, de macht en de wil van eeuwigheid tot eeuwigheid!
[4] De Geest echter en nog meer de eigen liefdesvlam uit het hart van God, die maakt dat jullie in feite echte kinderen van God worden, krijgen jullie mensen van deze aarde pas heden, en daardoor zijn jullie onuitsprekelijk bevoorrecht boven ons, en wij zullen jullie weg hebben te gaan om aan jullie gelijk te worden.
[5] Zolang wij engelen allen zo blijven zoals wij nu zijn, zijn wij niets dan armen en vingers van de Heer, en roeren en bewegen ons pas dan om te handelen, als wij door de Heer net zo bestuurd worden als wanneer u uw handen en vingers aan het werk zet. Alles wat u aan mij ziet, behoort aan de Heer. Wij hebben mets van ons zelf, -alles aan ons is eigenlijk de Heer Zelf.
[6] Maar u bent geroepen en voorbestemd om geheel zelfstandig zo te worden als de Heer Zelf is. Want tegen u zal de Heer nog zeggen: ' Jullie moeten in alles net zo volmaakt zijn als jullie Vader in de hemel in Zijn eindeloze volmaaktheid is!
[7] Maar pas als de Heer dat tegen jullie mensen zal zeggen, zullen jullie volledig beseffen tot wat voor eindeloos grootse dingen jullie geroepen en voorbestemd zijn, en wat een oneindig verschil er dan tussen jullie en ons bestaat!
[8] Nu zijn jullie weliswaar nog maar embryo's in het moederlijf, die met de hun eigen minuscule levenskracht geen huizen kunnen bouwen. Als je echter uit het ware moederlichaam van de geest wordt wedergeboren zul je ook dat kunnen doen wat de Heer doet!
[9] Ik zeg jullie nog iets, wat de Heer Zelf tegen je zal zeggen als je volledig levend in het geloof en in alle liefde tot Hem zult blijven. Kijk dit zal Hij tegen jullie zeggen: 'Ik doe grote dingen voor jullie, maar jullie zullen nog grotere dingen doen voor alle mensen!'
[10] Zegt de Heer dat soms ook tegen ons? O, beslist niet, want wij zijn toch juist die wil en die daad van de Heer, tegenover wie de Heer, als het ware tegen Zich Zelf getuigend, jullie dit in het vooruitzicht stelt.
[11] Maar des Heren eindeloze liefde, genade en overgrote erbarming zal ook mettertijd voor ons engelen een weg aanwijzen waarop wij volledig gelijkwaardig aan jullie zullen worden.
[12] De weg, die de Heer nu Zelf gaat, zal nog de weg van alle oergeschapen geesten van alle hemelen worden. Dat zal natuurlijk niet van vandaag op morgen gebeuren, maar geleidelijk aan, gedurende een steeds doorgaand verloop der nooit en te nimmer ergens eindigende eeuwigheid, waarin wij uit God als in een oneindig grote kring op en neer en heen en weer gaan, zonder ooit aan de uiterste rand te komen. Maar ook al laat iets nog zo lang op zich wachten, het gebeurt uiteindelijk toch, omdat het getrouwen waarachtig thuis hoort in de grote orde des Heren. Wat zich eenmaal daarin bevindt, gebeurt ook, - het 'wanneer' is echt niet zo belangrijk! Is het eenmaal gebeurd, dan is het er, alsof het er al altijd was.
[13] U, vriend Philopold, was honderd jaar geleden nog niet geboren en was er dus niet zoals u er nu bent. Maar komt het u gevoelsmatig niet voor alsof u hier altijd al was? Alleen de koele berekening van uw verstand zegt u dat u er niet altijd was, maar uw gevoel en uw zeer levendige gewaarwording tonen u het volslagen tegendeel.
[14] Ook zegt uw koele verstand, dat u eens zult sterven en dat daarmee al datgene, wat u nu bent, voor altijd en eeuwig van deze aarde zal verdwijnen. Maar vraag daarentegen uw gevoel en uw gewaarwording, die twee zullen van een sterf of vergaanproces op deze aarde niets weten en daarvan ook niets willen weten.
[15] Wel, wie heeft dan het gelijk en de waarheid aan zijn kant, - het koele verstand of het warme levensgevoel? Ik zeg u: beide, zowel het verstand als het warme, zelfbewuste levensgevoel! Het verstand als geordende hersenbibliotheek van de ziel zal met het verdwijnen van het lichaam zeker ook verdwijnen. Tesamen met de andere delen van het lichaam en de ledematen moet zijn stoffelijke waarnemings en berekeningsvermogen, omdat het vergankelijk is, ook de vergankelijkheid in zich voelen. Maar anders is het met het levensgevoel en met het zichzelfbewust-zijn, dat, omdat het geestelijk is en uit God komt, nooit een begin heeft gehad en daarom ook nooit kan eindigen!
[16] Daarom kan de ziel zich in haar stoffelijke toestand onmogelijk voorstellen dat zij, als een vergankelijk iets, eenmaal zal ophouden te bestaan. En daardoor wordt het steeds lichter in de ziel. Als zij dan geheel één wordt met de in haar wonende geest uit God, wordt het levensbesef zo helder en machtig, dat het gevoel van vergankelijkheid voortkomend uit de koele berekening van het verstand iedere betekenis en iedere kracht verliest.
[17] Dat komt doordat de geest des Heren, die alle levenskrachten der ziel doordringt, ook de delen van het lichaam waar de zenuwgeest (*De zenuwgeest verbindt het lichaam met de ziel) zich bevindt, doordringt en deze daarmee alle vergankelijkheidsgevoel ontneemt. En dat komt weer, omdat door de geest tenslotte alle eigenlijke, etherische, lichamelijke levensstoffen, net als de levenskern van de ziel, onsterfelijk worden.
[18] Philopold, u zult, omdat u ook van boven afkomstig bent, nu gemakkelijk kunnen begrijpen dat een geest alles kan verwachten en dat geen enkele tijdsduur voor hem eigenlijk iets betekent. Eenmaal komt volgens de orde van de Heer toch ook de zegenrijke beurt aan hem en dan is het maar de vraag, welk deel van de eeuwigheid voor hem het langst is, -het doorleefde deel waarin men actief was, of het nog te doorleven deel, waarin men nog actief moet worden?!
[19] Nu ben ik nog wel datgene, wat ik ben, en dit schijnlichaam is nog lang geen vlees en bloed dat met een wezenlijke ziel door .verwekking en geboorte is ontstaan. Maar het is toch al een zekere benadering daarvan en de tijd tot de volle verwerkelijking van die genade zou wel eens met zo lang op zich kunnen laten wachten en dan ben ik wat u nu bent!
[20] Prijs mij daarom nu niet omdat u mij iets wonderbaarlijks hebt zien doen. Want omdat ik eigenlijk nog geen persoon ben, maar omdat mijn ik alleen maar de wil van de Heer is, moet ook alleen de Heer Zelf geroemd en geprezen worden voor het wonder, want Hij zou dat en nog oneindig grotere dingen hebben kunnen doen, zonder mijn verschijning daarbij te gebruiken.
[21] Maar Hij is nu juist degene die de heilige-grote toespraak tot Cornelius hield, die ik toen voor hem opschreef. Je kent Hem wel van Kana bij Kis en zult Hem nu nog beter leren kennen. -Er zal nu echter meteen iets gebeuren waarbij Hij weer pure levenswoorden zal spreken."

«« 180 / 246 »»