[1] Dan gaan we allen snel aan tafel en gebruiken de maaltijd. Tijdens het eten werd ditmaal niet gesproken, maar na de genoten wijn begon het in het gezelschap behoorlijk levendig te worden. Naast de tafel waaraan Ik zat met Cyrenius, Cornelius, Faustus en Julius, met Mijn leerlingen, met Ebahl, Jarah, Kisjonah, Philopold, met Ouran, Helena, Mathaël en zijn gezellen, met de engel Raphaël en de knaap Josoë, was een nieuwe tafel in orde gebracht voor onze Perzen. Al de andere, reeds bekende gasten zaten aan de speciaal voor hen gereedgemaakte tafels, afhankelijk van de wijze waarop zij, zoals bekend, als groep bij elkaar hoorden.
[2] Allen verwonderden zich over de aangenaam warme avond na die geweldige storm en vooral verwonderden zij zich erover dat de grond zo kurkdroog was, terwijl daar een paar uur geleden het water nog een paar voet hoog had gestaan. Ouran vroeg Mij hoe het nu moest met het nachtverblijf voor al die mensen. Wat zijn tenten konden bevatten, wilde hij graag opnemen, maar omdat er hier enige honderden ondergebracht moesten worden, zouden zijn tenten in de verste verte met toereikend zijn!
[3] IK zei: "Vriend! Adam en zijn eerste nakomelingen hadden tenten noch hutten, of zelfs gerieflijk ingerichte huizen. De aardse bodem en een schaduwrijke boom was alles voor hen en zij rustten heel veel nachten onder de vrije hemel en waren gezond en sterk. Zelfs geen deken voor hun lichaam konden zij maken. Een.krans van vijgenbladen ter bedekking van hun schaamte, was hun hele lichaamsbekleding en allen bereikten een leeftijd van enige honderden jaren! Thans hebben de mensen echter alle levensgemakken uitgevonden en in de plaats van één verloren aards paradijs er zelf vele honderdduizenden geschapen en kijk nu is een leeftijd van honderd jaar een wonder geworden!
[4] Zie je, dat komt doordat de mensen zichzelf hebben verwend en zich daardoor hebben vervreemd van de natuur van dit hemellichaam dat helemaal bedoeld is de mensen te dragen en te voeden en sterk en gezond te houden!
[5] Maak jij, Ouran, je dus maar geen zorgen over het nachtverblijf voor deze vele gasten; de goede en gezonde bodem zal hen allen goed herbergen! Wie door slaap wordt overmand, rust op een kussen van steen heel goed uit. Als de steen onder het hoofd hem hindert, is de mens niet moe en met erg rust behoevend en dan kan hij wel weer gaan staan en aan het werk gaan!
[6] Zachte bedden maken de mens week en ontnemen hem de nodige kracht voor de ledematen, en een te lange slaap verzwakt de ziel en de spieren van het lichaam. De natuur van de mens is als een zuigeling, die het beste gevoed wordt door de moederborst. De kinderen die lang gevoed werden aan de borst van de sterke moeder -vooropgesteld, dat zij van nature zo gezond en onbedorven is als een Eva -worden reusachtig sterk en de strijd met een leeuw zal hen niet vermoeien.
[7] In dezelfde mate is ook de natuur van deze aarde een ware moederborst voor de mensen als zij zich niet door allerlei onnodige verwennerij van haar verwijderen. Maar als de mensen zich eenmaal hebben verwijderd van deze grote moederborst en zich hebben geïsoleerd van haar versterkende werking, vergaat het hun natuurlijk, wanneer zij aan haar melkrijke borst komen, als een volwassen man, die bij een moeder de melk moet drinken. Hij walgt er van zodat hij moet overgeven. Wat hem als kind kracht gaf en zeer goed voedde, dat zal hem, als man die de moederborst reeds lang ontgroeid is, ziek maken en een zwakke maag bezorgen.
[8] Nu, de mens kan niet altijd aan de moederborst kracht en natuurlijk leven voor zijn spieren opdoen, maar van de borst van moeder aarde moet hij zich nooit te ver verwijderen als hij lichamelijk gezond sterk en oud wil worden.
[9] Mozes zei: 'Eer vader en moeder, dan zult u lang leven en het zal u wel gaan op aarde!' Daarmee bedoelde Mozes niet alleen de vader die u verwekt en de moeder die u baart, maar eveneens de aarde en haar steeds nieuw leven barende kracht. Die moet de mens óók niet de rug toekeren, maar metterdaad hoog in ere houden en dan hij zal die zegen daarvoor ontvangen, die Mozes voor het lichaam heeft beloofd. Het in ere houden van de lichamelijke vader en moeder is goed en noodzakelijk als de omstandigheden zich daartoe lenen en het ook doenlijk is. Als de belofte van Mozes een woord van God is, dan moet deze, net als het zonlicht, ook een algemene en door niets te stuiten uitwerking hebben!
[10] Maar als de belofte van Mozes zodanig beperkt is dat slechts zij een lang leven en welzijn op aarde kunnen verwachten, die hun lichamelijke ouders eren, dan ziet het er kennelijk slecht uit voor diegenen die niet zelden hun ouders reeds in de wieg hebben verloren en daarna door vreemde mensen zijn opgevoed! Hoe moeten zij hun ware ouders eren die zij nooit hebben gekend?!
[11] Veel kinderen worden vaak op wegen en straten gevonden. Ontaarde moeders hebben hen in hun geilheid ontvangen en al gauw na de geboorte ergens te vondeling gelegd. Zulke vondelingen worden door een warmvoelend, barmhartig iemand opgenomen en verzorgd; deze weldoeners zijn ze dan ook alle liefde en eerbied schuldig. Mozes zegt niets over zulke pleegouders, maar alleen over de echte ouders!
[12] De goed opgevoede vondeling kan echter zijn ware ouders onmogelijk eren, omdat hij ze in de eerste plaats niet kent en, als hij ze wel zou kennen, in de tweede plaats voor God en alle mensen toch echt geen verplichting tegenover diegenen zou hebben, die hem in hun zondige geilheid hebben verwekt en toen na de geboorte meteen aan de dood hebben prijsgegeven. Maar heeft zo'n mens dan geen aanspraak op de belofte van Mozes, omdat hij volgens Mozes zijn echte ouders onmogelijk kan liefhebben en eren? O, dat zou dan wat moois zijn en een erg goede indruk maken als wijs woord van God!
[13] Ook zijn er ouders die hun kinderen opvoeden in alles wat maar slecht te noemen is. Zij brengen hun al in de wieg een echt satanische hoogmoed bij en Ieren hun tegen iedereen hard en gevoelloos te zijn. Zulke tijgerouders leren hun kinderen al vroegtijdig brutaal, leugenachtig en oneerlijk te zijn! Moet Mozes ook voor zulke kinderen, die hun ouders met allerlei slechtheid en verdorvenheid eren omdat die ouders dat van hun kinderen eisen, zijn goede belofte bestemd hebben?
[14] Wat zijn de kinderen van dieven, rovers en moordenaars hun werkelijke ouders schuldig? Zij kunnen hun ouders vanzelfsprekend alleen eren door in hoge mate dat te zijn en te doen, wat hun ouders ook zijn en altijd doen, dus: door diefstal, roof en moord op reizende vreemdelingen! -Kan de belofte van Mozes ook wel op zulke kinderen betrekking hebben?
[15] Een klein beetje begrip moet je toch wel duidelijk maken dat een belofte, die zó begrepen moet worden bij het gebod van Mozes, een eerste klas smaad zou zijn voor de goddelijke wijsheid! Hoe kan God, de Alwijze, een gebod geven dat eist, dat ook een geïncarneerde engelengeest z.ijn ouderpaar, dat uit de onderste hel in het vlees kwam, liefde en eerbied schuldig zou zijn?!
[16] Je ziet, dat het gebod van Mozes vanuit dit realistische gezichtspunt bezien de grootste en dwaaste onzin zou zijn!
[17] Het is dus enerzijds duidelijk en nu meer dan bewezen, dat alles wat Mozes gesproken en verklaard heeft, het zuivere woord van God is en daarom in eeuwigheid geen onzin kan bevatten. Anderzijds echter , als men de wet van Mozes op de oude, gewone, domme manier zó uitlegt en in acht neemt, zoals deze tot nog toe werd uitgelegd en ook in acht werd genomen, moet het voor de rechterstoel van elk beter menselijk verstand klinkklare onzin zijn!
[18] Waar ligt het dan aan dat de wet van Mozes, zoals die tot nog toe in acht werd genomen, ondanks de zuiver goddelijke oorsprong onzinnig moet zijn? Dat ligt aan het geweldige misverstand over datgene, wat Mozes met dit gebod voornamelijk heeft bedoeld: Het algemene ouderpaar van Gods grote natuur, namelijk de aarde, met het voor de mensengeslachten geschapen hemellichaam als vader, en haar schoot, waaruit steeds maar door talloze kinderen van allerlei soort en geaardheid worden geboren, als de echte moeder! Dit oeroude ouderpaar moet de lichamelijke mens dus steeds eren en achten en hij moet het nooit, omdat hij te verwend is, de rug toekeren, dan zal hij met een gezond lichaam een lang leven krijgen en het zal hem ook echt goed gaan.
[19] Van dit oude ouderpaar kan een vlijtig mens ook het meest al het goede, grote en ware leren en zich daaruit die ladder bouwen, waarop aartsvader Jacob de engelen van de hemel op en af zag gaan. Wie vlijtig en met grote ernst in de natuur zoekt, zal veel zegen voor het welzijn van zichzelf en zijn broeders aan het daglicht brengen.
[20] Beste Ouran, wees jij dus maar niet bang als je één nacht in de schoot van je oude oermoeder zult doorbrengen, - het zal je geen kwaad doen!"

«« 211 / 246 »»