[1] MUREL zegt: "Geëerde wijze vriend! Deze leer heeft nu juist het voordeel dat zij, naar mijn mening, wat duidelijkheid betreft op een nog méér dan wiskundig vaste basis staat en daardoor voor twijfel geen ruimte biedt. Daarom ben ik ook van mening dat deze leer nooit vervalst zal kunnen worden!"
[2] MATHAËL zegt: "Dat zou wel te wensen zijn, maar toch zal het zo niet zijn! Alleen al door haar zuiver geestelijke aard heeft zij in 't geheel niet zo'n wiskundig vaste basis als jij zegt! Bedenk maar eens wat het jou gekost heeft om enig besef te krijgen van de daarin verborgen waarheid en daarna tot alles je eindelijk volledig duidelijk werd!
[3] Je was door allerlei kennis en ervaring voorbereid en verrijkt, je verstand was zeer gelouterd, en toch begreep je Mozes en Jesaja niet. Er waren wóórden voor nodig om het licht en helder in je hart te maken!
[4] Maar stel je nu mensen voor die vooraf géén hogere kennis of ervaring hebben opgedaan en er komt dan een apostel van de nieuwe leer en verkondigt hen dit waarachtige evangelie uit het hemelse licht! Hoe zullen zulke mensen op zo'n verkondiging reageren?!
[5] Ik vind daarom dat wij de Heer vooral moeten vragen ons aan te geven, hoe wij onze toehoorders het woord des levens met levende overtuiging en nieuw leven wekkend, in begrijpelijke taal moeten bijbrengen! Want ik acht dat het meest noodzakelijk en voor de ontwikkeling van de goede zaak het enige wat vruchten zal afwerpen!"
[6] PHILOPOLD zegt: "Geëerde vriend, gekleed in het gewaad waarmee koningen getooid zijn! Je hebt weliswaar heel goed en juist gesproken, maar de Heer heeft toch Zelf al beloofd, dat wij niet behoeven na te denken over wat wij in Zijn naam zullen zeggen; het zou ons op het juiste ogenblik in het hart en in de mond gelegd worden! Als dat nu zeker en stellig het geval zal zijn, dan weet ik eigenlijk niet waarom wij de Heer dat nog een keer moeten vragen!
[7] Ik ben echter van mening dat wij, als latere verbreiders van deze leer, de kracht om wonderen te doen niet geheel moeten missen, want tegen het ruwe geweld van de mensen richten slechts wonderen iets uit. De mens, die voor tweederde dier is, moet eerst door een wonder tot stilstand en tot nadenken worden gebracht, voor men met hem over God en over de eeuwige bestemming van de mens kan spreken.
[8] Bij mensen van ook maar enige ontwikkeling zou in het gunstigste geval een wijs woord ook zonder wonderdaden wel voldoen, maar ten opzichte van ruw geweld doe je niets zonder wonderen! Al de half en geheel verwilderde volkeren zijn meestal door de namaakwonderen van hun heersers en priesters halve dieren geworden. Het woord begrijpen zij niet, maar een echt wonder, dat beter moet zijn dan een namaakwonder , brengt ze zover dat zij geloof gaan hechten aan het betere wonder, en als men ze eenmaal heeft gewonnen dan kan men daarna beginnen hen doelgericht onderwijs te geven.
[9] Dat is mijn mening en ik beweer ook dat men zelfs bij zeer intelligente mensen met een wonder, als dat echt is, altijd meer tot stand zal brengen en ook sneller het doel zal bereiken, dan met een nog zo uitgelezen toespraak. Want ook de intelligente mens leeft uit bepaalde onderstellingen, die alleen al fout zijn juist omdat het onderstellingen zijn en zulke onderstellingen zijn alleen met woorden niet gemakkelijk uit de ziel te verwijderen!
[10] Kijken wij naar ons zelf en vragen wij ons eens af wat ons het eerst van onze onderstellingen heeft afgebracht! Laten wij ons zelf niet voor de gek houden! Juist de daden waren het die ons toonden wie Hij is die ze verricht had!
[11] Daarom geloof ik dat wij vóór alles de Heer om de kracht moeten vragen in geval van nood een wonder te kunnen doen!"

«« 229 / 246 »»