[1] RAPHAËL zegt: "O, denk je dan, dat er in de zon geen dienende geesten zijn? Laat ik jou en jullie beide anderen dan zeggen: Noch in de zon, noch op deze aarde gebeurt er ook maar iets zónder een dienende geest, want alles wat je ziet en aanraakt is in wezen geheel geest. Zelfs de grofste materie is geest, is ziel, -maar alleen in een geoordeelde toestand. Kwets je de onder het zwaarste oordeel in doodse rust liggende geesten te erg door vliegen, slaan of drukken, dan zullen zij je weldra hun macht en kracht laten voelen!
[2] Kijk, de lucht is heus wel zacht en meegevend, maar als zij door een te geweldige slag of druk uit haar evenwicht wordt gebracht en te veel in haar rust wordt gestoord, scheurt zij de dikste en sterkste bomen van hun wortels, laat de aarde beven, ontlaadt zich in duizend vernietigende bliksems en wordt een verschrikkelijk element!
[3] Maar wie woedt er dan zo grimmig in en door de lucht? De in haar rustende geesten en geoordeelde zielen, die eigenlijk tesamen de lucht vormen!
[4] Sla eens twee stenen krachtig tegen elkaar, dan zullen de daarin verbannen zielen zich weldra melden en de gehele steenmassa, hoe hard ook, tot in de kleinste stofdeeltjes afbreken, waarbij het aan vurige verschijnselen niet zal ontbreken!
[5] Neem eens water en breng het onder de grootst mogelijke druk! Eerst zul je daardoor een klomp ijs zien ontstaan, die ook helemaal vast en nog in alle rust het vat waarin hij zich bevindt, ook al is het nog zo sterk, uit elkaar zal breken. Zou je het ijs echter aan nog meer druk bloot kunnen stellen, dan zal het plotseling in stoom overgaan en alles wat het tegenhoudt onder vreselijk kabaal en gekraak vernietigen!
[6] Zolang de in de gevormde materie verbannen geesten en natuurzielen niet beledigd worden; rusten zij alsof zij dood zijn en laten veel uit zich maken en vormen. Maar als ze eenmaal te veel uit hun voorgeschreven rust worden gewekt, wee dan degene, die zich te dicht in hun buurt bevindt!
[7] De aanwezigheid van de geesten in de materie is echter gemakkelijk vast te stellen. Als zij tot buitengewone activiteit gedwongen worden, zullen jullie altijd, al naar gelang de kracht en sterkte der geestelijke activiteit, lichtstraling zien. Hoe sterker het licht, des te krachtiger is de activiteit van de in die materie actief geworden geesten.
[8] Hoe actief derhalve de geesten van de zonnelucht vooral aan haar oppervlakte zijn, bewijst het zeer sterke licht van de zon.
[9] Van de kracht waarmee vanuit de zon tijdens haar grote erupties, waarbij haar materiegeesten in maximale onrust en activiteit worden gebracht, zo'n brok naar buiten wordt geslingerd, kunnen jullie je wel een geringe voorstelling maken door de sterkte van het zonlicht!
[10] Ja, ik verzeker jullie: in het binnenste van de grote zon ontstaan niet zelden erupties die zo krachtig zijn, dat de daarbij vrijkomende krachten met brokken zo groot als deze aarde net zo zouden spelen, als hier op deze aarde de wind speelt met het dwarrelende kaf! En nu zal het jullie des te begrijpelijker zijn hoe en met wat voor supersnel gemak deze klomp uit de zon naar deze aarde kwam!"
[11] MUREL zegt: " Als dat waar is en dat is ongetwijfeld zo, is deze klomp dus van onschatbare waarde en dan zou men hem dus als eeuwig aandenken aan iets buitengewoons in een museum moeten zetten!"
[12] RAPHAËL zegt: "Dan zou je meteen de hele aarde in een museum moeten plaatsen, want de hele aarde komt eveneens daar vandaan, waar deze klomp vandaan komt!"
[13] MUREL zegt: "Als dat zo is, wat moet je dan denken van het scheppingsverhaal van Mozes?"
[14] RAPHAËL zegt: "Daarvoor moet je bij vriend Mathaël zijn! Die is daar helemaal in thuis; ook Philopold weet daar heel wat van!"

«« 234 / 246 »»