[1] MATHAËL zegt: "Deze levensvoorwaarden laten zich ongetwijfeld minder prettig aanhoren dan de mooie verhalen over een lenteleven fantasie, waarin het leven rondfladdert als vogels in de lucht of als vlinders en gouden eendagsvliegen, die van bloem naar bloem dwarrelen en uit hun kelken de zoete dauw opzuigen. Daarom kan men zo'n wellustig leven alleen maar een vergankelijk dagleven noemen, dat zich ten eerste nauwelijks van zichzelf bewust is en daarom ten tweede eigenlijk ook helemaal geen leven is. Wat voor nut zou uiteindelijk zo'n vlinderbestaan voor de mens hebben? Denk eens aan de duur van dit leven! Zeventig, tachtig, negentig jaar is reeds een hoge ouderdom, dan wordt het lichaam al zwak en hulpbehoevend; slechts één wat kwade windvlaag en het is ten einde!
[2] Vraag echter: Wat komt er dan? Wie kan je daarover het juiste antwoord geven, als je tevoren gedurende je aardse leven niet alles gedaan hebt om je hele bestaan een volledig antwoord te laten zijn, vóór die kwade windvlaag komt?! Als je dit heilige antwoord echter in jezelf hebt gevonden, zul je zeker ook aan niemand meer angstig vragen: Wat zal er volgen, als er aan dit korte leven een einde is gekomen?
[3] Het is daarom zaak, je levenswater niet steeds maar in de voor het lichaam behaaglijke koelte te laten staan, máar naar het vuur te brengen om het te koken, opdat het in machtige dampwolken opstijgt en zich vormt tot een nieuw leven. Anders is alles voor niets. Laat mijn woord nóg zo onaangenaam voor je zijn, toch blijft de waarheid eeuwig waarheid, -en alle~n door haar kan men de ware en volle levensvrijheid bereiken, zonder welke geen echt, eeuwig leven denkbaar is!"
[4] Nu zegt CYRENIUS op een veel mildere toon: "Ja, ja, beste vriend Mathaël. Ik zie nu wel dat je de volle waarheid bezit over de gehele samenhang van het leven en er is redelijkerwijs niets tegen in te brengen! Jij bent in jouw sfeer al volledig thuis in het leven, maar wij zijn daar nog lang niet aan toe!
[5] Men zou slechts wensen dat je jouw levensleer samengevat zou hebben in een zeker systeem, waarmee men de kinderen kon opvoeden, zodat zij langs die weg des te gemakkelijker kunnen bereiken wat voor de volwassen man tenslotte toch nog iets te moeilijk is!"
[6] MATHAËL zegt: "Wat je wenst is voor een deel al gebeurd en zal nog veel vaker gebeuren! Kijk, de grote en machtige Heiland die ons heeft genezen, heeft daarvoor al alle mogelijke voorzorgsmaatregelen genomen. Wij vijf weten nu ook wel de weg, maar het zou toch erg moeilijk zijn alles onder te brengen in een systeem voor algemeen onderricht, maar voor mensen zoals jij zouden wij in geval van nood ook dat nog wel kunnen klaren! Want voor een mens, die zich eenmaal bij al wat hij doet op de weg van de waarheid bevindt, is bepaald niets geheelonmogelijk omdat het eigenlijke, vrije leven één geheel is, of het zich nu in God, in een engel of in een mens bevindt.
[7] Maar natuurlijk heb je zelfs in het reeds volmaakt vrije leven nog buitengewoon grote verschillen. Want een leven, dat zich nog maar pas van zichzelf bewust is geworden, heeft natuurlijk lang niet zoveel kracht als een leven dat zichzelf al eeuwen geleden waarachtig in zijn gehele volheid en diepte herkend en begrepen heeft. Zo'n leven is nu een heer der oneindigheid geworden en alle hemellichamen met alles wat zij dragen, worden door dit leven geregeerd.
[8] Zover, vriend, zullen wij het uit eigen kracht ook wel in der eeuwigheid niet brengen, maar door het één worden met dit leven zullen wij tenslotte ook dat als uit eigen kracht kunnen, wat het grote eeuwige leven van God kan. Ook zijn er bepaalde, volmaakte levenskrachten, die blijkbaar direct volgen op de eeuwige levenskracht van God.
[9] Die krachten staan ver boven onze nog zo vrije en zelfstandige, zelfbewuste levenskrachten; wij noemen hen 'engelen' (boden). Zij zijn bijzondere vertegenwoordigers van de algemene levenskracht van God. Toch kunnen wij, door één te worden met Gods algemene levenskracht, op gelijke hoogte met hen komen.
[10] Maar zoveel als wij doorgemaakt hebben om datgene te bezitten wat wij nu bezitten, zul jij niet doormaken en toch zul je bezitten wat wij bezitten, want de zielen van deze aarde hebben, omdat zij reeds op eigen grond zijn, het in alles veel gemakkelijker dan diegenen die van een volmaaktere wereld hierheen zijn gebracht.
[11] Het is echter nu eenmaal voor alle eeuwigheden door Gods oerleven besloten dat juist deze nietige aarde het toneel van Zijn mededogen zal worden en dat in zekere zin nu reeds dadelijk de gehele oneindigheid in de nieuwe orde zal binnengaan en zich daarin zal moeten voegen, als zij gemeenschappelijk deel zal willen nemen aan de eindeloze zaligheid van het ene leven van God. Daarom moet men ook gehoorzamen, koste wat kost!
[12] Heus, als ons lijden hier niet was geëindigd, wat wij echter pas stukje bij beetje begonnen te beseffen, zou een totale dood ons ook veel en veel liever zijn geweest dan een nog maar enkele dagen langer durend leven waarvan de kwellingen alle beschrijvingen te boven gaan, ook al zouden wij daarna meteen binnen hebben kunnen gaan in algehele godzaligheid!
[13] Maar, zoals ons nu steeds duidelijker wordt, heeft de grote levensheiland ons lijden nog vóór de vastgestelde tijd beëindigd en nu pas beginnen wij ons daar meer en meer over te verblijden en wij zien nu in dat de grote geest van God thans werkelijk deze aarde tot toneel van Zijn erbarmen wil maken en ook zal maken. Maar helaas ook tot een toneel van de grootste vervolgingen, van hoogmoed, van pronkzucht en de grootst mogelijke vijandigheid tegen al datgene, wat geestelijk zuiver en het enige goede en ware is!"

«« 32 / 246 »»