[1] Een TWEEDE uit de groep van vijf zegt: "Ja, broeder, daarop alleen zij nu al onze hoop gevestigd! Hij Zelf moet weliswaar met de macht van de dood een grote strijd strijden, maar nu is er geen twijfel meer aan een zekere overwinning! Want Hij kent de onmacht van de dood en kent al zijn grenzen en Hij weet ook dat de enige macht die de dood nog heeft, niets anders is dan een reeds gebonden drang om te leven en deze enige macht kan niet tégen Hem, maar alleen vóór en met Hem tegen zichzelf strijden als zij zichzelf niet volledig krachteloos en daardoor helemaal dood wil maken!
[2] Het strijdende leven, dat Hij Zelf is, blijft eeuwig in het voordeel tegen alle macht van de dood, omdat de eigenlijke, totale dood in het geheel geen macht heeft en gelijk is aan een zwijgende slingersteen in de hand van een levenskrachtige slingeraar, die daarmee kan doen wat hij wil.
[3] Als er zich echter in de dood, net als in het fysieke lichaam van een mens, een macht bevindt, dan is dat ook leven, ook al staat het op een zeer lage trap. Dit leven zal zeker niet met het echte leven gaan strijden om zichzelf te vernietigen, maar het zal zich aan het leven vastklampen en, daarmee vereend, worstelen tegen de veronderstelde macht van de dood zoals een doodziek lichaam begerig de beker der gezondheid vastpakt en naar de mond brengt om daaruit nog langere tijd met het eigenlijke leven te leven en er tenslotte geheel door opgenomen te worden.
[4] Als het leven zichzelf eenmaal zo heeft gevonden, zoals in onze Heiland, Die wij tot op heden persoonlijk nog niet met zekerheid hebben herkend, dan is het al volkomen goddelijk en daarbuiten bestaat er dan geen macht die het zou kunnen overwinnen, omdat er buiten deze macht geen andere meer kan zijn!
[5] Wij weten wat deze aarde is, wat zon, maan en al de talloze sterren zijn. Het zijn merendeels ontzettend grote hemellichamen, vele zijn zelfs onuitsprekelijk groter dan deze aarde van ons. Op zichzelf zijn zij wel dood, dat wil zeggen wat betreft hun grote lichaam, maar de macht van het goddelijke leven dwingt al die ontelbare lichamen tot een noodzakelijke beweging en niet zomaar een simpele beweging, maar een zeer ingewikkelde.
[6] Wat kunnen al die ontelbare wereldreuzen tegen de steeds dwingende macht van het vrije, goddelijke leven? Niets! Als stof door de storm worden zij door de goddelijke levenskracht in onmetelijke, grote banen voortgedreven en al die oneindig vele kunnen zich eeuwig nooit verzetten tegen de vrije levenskracht. Zij kunnen zich net zo min verzetten als de myriaden stofkorreltjes tegen de storm, die hen van een woeste heide opheft en door de lucht naar verre verten voortstuwt!
[7] Daarom zal Hij overwinnen en heeft Hij eigenlijk allang overwonnen! Maar opdat de mensen deel zullen hebben aan de overwinning van het leven op de dood, zal nu een nieuwe en laatste strijd gevoerd worden!
[8] Ik zie dan ook boven de gehele oneindigheid met eeuwig stralende letters het volgende geschreven: 'Hij, het eeuwige leven Zelf, heeft voor eeuwig de dood met haar eigen wapens overwonnen en de dood moest zichzelf vernietigen, opdat al het leven alleen door Hem, de eeuwige strijder , vrij zal worden! Daarom zij U, de eeuwige, verheven Ene, al het heil!"'
[9] Deze woorden troffen alle AANWEZIGEN zodanig, dat zij zich voor Mij ter aarde wierpen en uit alle macht nepen: Ja, ja, ja, U, eeuwige, verheven Ene, zij al het heil!"
[10] Pas hierdoor herkenden de vijf Mij en MATHAËL zei tenslotte zeer ontroerd, terwijl tranen van dankbaarheid over zijn wangen rolden: "Dus U - U -bent de eeuwige, verheven Ene! O, wat een schouwspel voor ons doden, om de enige Levende te zien!" -Daarna zweeg hij en was net als alle aanwezigen in diepe beschouwing verzonken.

«« 35 / 246 »»