[1] SUETAL zegt: "Begrepen wel, maar ik zou je bijna liever niet hebben begrepen! Hoe kan ik me dan tot liefde dwingen, als ik daartoe door mijn aard bijna helemaal niet in staat ben? Ik voel alleen maar een verstandelijke instemming bij verschijnselen en daden, maar liefde in mijn hart ken ik niet! Zeg me dan toch hoe dat in een mens aanvoelt, - of waaraan hij herkent dat er liefde in zijn hart is ontwaakt? Er moet toch wel het een of andere teken van herkenning in het leven van de mens zijn, anders heeft hij niets aan die hele liefde. Hij kan haar misschien volledig bezitten, maar weet niet dat zo'n levenstrek 'liefde' heet. Wat helpt of geeft hem dan die hele liefde!?"
[2] RAPHAËL zegt: "Herinner je je dan de tijd van vroeger niet meer , toen je nog kind was? Wat voelde je toen voor je ouders, die veel van je hielden en je als hun lieveling overstelpten met allerlei weldaden?"
[3] SUETAL zegt: "Het is wel lang geleden, maar ik kan nog me nog menig voorval herinneren waarbij ik zo ontroerd was, dat me daarbij de tranen in de ogen kwamen. Moet zo'n kinderlijk gevoel soms liefde zijn?"
[4] RAPHAËL zegt: "Ja, ja, dat is liefde. Wie die niet heeft, mist uiteindelijk alles wat tot het leven behoort, en zo'n mens is dan slechts een werktuig van zijn door de natuur verlichte hersens en weet nauwelijks iets af van het wezen van zijn eigen ziel!
[5] De kinderliefde moet daarom in de harten van iedereen zoals jij, weer wakker worden, omdat het anders onmogelijk is om een puur verstandsmens binnen te voeren in het innerlijke levensrijk.
[6] Wat heb je eraan, als je alles met het verstand begrijpt en toch niet in staat bent je eigen leven te begrijpen en niet kunt zien hoe het is, hoe het zich vormt en ontwikkelt?!
[7] Wat heeft een tuinman eraan om in andermans tuin de weelderige groei van allerlei edele planten te bewonderen, maar daarbij zijn eigen tuin braak laat liggen en slechts het onkruid daarin naar believen laat woekeren?! Men moet voor de bedden in de eigen tuin zorgen, ze van onkruid vrij maken, met de juiste mest mesten en met de zaden van edele planten bezaaien, opdat men dan op de juiste tijd ook de juiste vreugde zal kunnen beleven aan de weelderige, edele gewassen van de eigen tuin! -Maar nu houden we er over op, want de grote meester gaat iets nieuws ondernemen, en daar moet je met hart en hoofd bij zijn!"
[8] RIBAR zegt: "Maar, hemeling, zeg ons eens of we niet eerst naar de Meester moeten gaan om Hem te danken voor al het goede, dat wij hier beslist alleen maar door Zijn grote goedheid en genade lichamelijk en geestelijk hebben mogen ontvangen!"
[9] RAPHAËL zegt: "Voor Hem telt slechts het hart, als dat in orde is, is alles in orde. Als Hij jullie rijp zal vinden, zal Hij jullie wel roepen en jullie de nodige aanwijzingen geven over wat je in de toekomst zult moeten doen.
[10] Maar nu komt het er op aan om je in je hart en in je gehele wezen bereid te houden, want als Hij iets doet, is dat niet alleen bedoeld voor ons hier op deze plaats, ook niet voor dit land of voor deze uitgestrekte aarde, maar dat geldt tegelijkertijd voor de gehele oneindigheid en eeuwigheid! Daarom gaat het erom om alles tot op de diepste grond te begrijpen! Versta dat goed en neem dat goed ter harte! Want ieder woord uit de mond die door de eeuwige geest van God in beweging wordt gezet, en iedere daad die daarop volgt, heeft altijd een oneindige draagwijdte! -Maar nu moet ik jullie gezelschap weer voor een poos verlaten en mij voegen naar de wil van de grote Meester."
[11] Toen verliet de engel het gezelschap van de twaalf en begaf zich weer naar zijn Josoë, die nu heel wat met hem te bespreken had, want de vele gesprekken om hem heen hadden Josoë wat in verwarring gebracht en Raphaël moest helpen om zijn leerling alles te laten begrijpen.

«« 80 / 246 »»