[1] IK zei toen: "Vrienden, onze lichamelijke en geestelijke maaltijd heeft dit keer zo ongeveer vier uur geduurd, en daarom wordt het tijd om van tafel op te staan! Wij gaan buiten naar de zee om te kijken of daar niet iets gebeurt wat ons aller aandacht waard is!
[2] Tevens maak Ik jullie er allemaal op opmerkzaam dat wij nu over een halfuur een totale zonsverduistering zullen beleven. Maar laat niemand zich daar druk over maken want het is een heel natuurlijke gebeurtenis!
[3] De maan, komend uit het westen, op een hoogte boven de aarde van 98.000 uur gaans, zal als een massief, ondoorzichtig lichaam in rechte lijn voor de zon langs gaan en daardoor verhinderen dat het zonlicht op een deel van deze aarde terecht komt. De totale verduistering zal maar enige ogenblikken duren, daarna zal boven de rand van de maan direkt weer de zon te zien zijn en dan wordt het gaandeweg weer lichter op aarde. Tijdens de totale verduistering zullen jullie de mooie wintersterrebeelden te zien krijgen die anders in de zomer nooit te zien zijn.
[4] Ik zeg dit, om alle dwaze vrees voor dit soort gebeurtenissen bij jullie weg te nemen en om jullie het geheel natuurlijke daarvan te laten zien. Wees dus straks niet bang als het verschijnsel zich zal voordoen!
[5] Maar tevens zullen wij drie handelsschepen in volle zee ontwaren. Die moeten vóórdat het verschijnsel zich aandient aan land worden gebracht, omdat anders het kwade bijgeloof de schippersknechten zou dwingen een zeldzaam mooie en deugdzame dochter van een eerzame Griek tesamen met de haar begeleidende vader in zee te gooien.
[6] Zij reizen samen naar Jeruzalem om de tempel te zien en zich aan de bron vertrouwd te maken met de leer der Joden, en daarvoor nemen zij op de drie schepen een aantal grote schatten mee die dan als een rijke buit in de roofzuchtige handen van de slechte, Griekse schippersknechten zouden vallen.
[7] Daarom is er geen tijd te verliezen, want de hemellichamen volgen onstuitbaar de volgens hun wetten vastgestelde baan. Als men ze in hun baan zou belemmeren, zou de aarde daardoor zeer veel schade lijden, die duizend jaren niet zouden uitwissen. Als de drie schepen echter op wondere manier vlug aan de oever worden gebracht, lijdt niemand daardoor schade, maar voor veel armen uit deze streek kan het een heel groot natuurlijk en geestelijk voordeel opleveren. Daarom nu snel aan het werk!"
[8] Iedereen haast zich nu naar de oever en daar stelt men zich in een lange rij op. Voor Mij levert dat echter ook moeilijkheden op, want Cyrenius met zijn gevolg, Mijn twaalf leerlingen en verscheidene anderen die al een tijd bij ons zijn - in totaal ongeveer zestig - de dertig jonge Farizeeën en levieten aangevoerd door hun sprekers Hebram en Risa, de vijf onder leiding van de wijze Mathaël en de twaalf met aan het hoofd Suetal, Ribar en Baël, verdringen zich allen om Mij heen en willen allen, zo goed en zo kwaad dat gaat, in Mijn buurt zijn, terwijl Ebahl met Jarah en Raphaël met Josoë zonder meer al vlak bij Mij zijn en Jarah zelfs Mijn mantel helemaal niet meer loslaat. De oude Marcus met zijn vrouwen kinderen wil ook in Mijn naaste omgeving zijn en daaruit blijkt wel dat er weinig ruimte voor Mij over blijft. Maar Raphaël leidt al gauw alles in goede banen door in een oogwenk alle oevergasten een gerieflijke plaats te bezorgen. Ik en Cyrenius en de oude Marcus schepen ons in en onder de ogen van de vele gasten varen wij vlak langs de oever heen en weer, tot tevredenheid van de gasten en Mijn leerlingen.
[9] Maar nu komt de maan al dicht bij de zon en IK geef Raphaël opdracht door te zeggen: " Je weet wat nu gedaan moet worden, wacht dus niet langer!"
[10] En RAPHAËL zegt, eigenlijk alleen vanwege de gasten: "Heer, ineens of vertraagd?"
[11] IK zeg: "Na twaalf tellen ineens!"
[12] De drie schepen lagen echter nog zo ver weg dat men ze nauwelijks kon zien; in rechte lijn was het wel zo'n vier uur gaans.

«« 81 / 246 »»