[1] Er bestaat directe samenhang tussen het ontstaan van de voornoemde aardkloven en brede spleten en het droog worden van bronnen en wellen, alsook het zich terugtrekken van zeeën en meren. Want voordat zo'n, geweldige aardschok ontstaat, verzamelen zich eerst de (boze mensen -) geesten, die van de wereld weer (in de materie) in grote troepen zijn teruggekeerd. Deze samenscholingen van geesten op bepaalde punten van de aarde maken zich als volgt kenbaar voor het menselijk verstand:
[2] Door het samenkomen van het water met mineralen volgt in zekere zin een chemische reactie, die men als gisting aanduidt. Daardoor ontwikkelen zich verschillende gassen die een uitweg zoeken. Komen ze dan in een lege, holle ruimte, dan wordt de spanning langzamerhand zo groot, dat de zich daarboven bevindende aardkorst omhoog gaat. Deze krijgt daardoor spleten, die, als het rijzen aanhoudt, tenslotte kloven en afgronden vormen.
[3] Als nu op die manier de gassen, die zich onderaards hebben verzameld, door kleine spleten tot de grote waterreservoirs zijn doorgedrongen, vullen ze langzamerhand, opstijgend door het water, de oppervlakte daarboven zozeer op, dat dit water, waar alle onderaardse bronnen meestal vandaan komen, zijn verbinding met de bovenste aderen kwijtraakt en de buitenste aardkorst dan ook vaak honderdvijftig, tweehonderd, ja ook wel bijna vierhonderd meter hoger wordt. Bij deze gelegenheid houden dan natuurlijk alle bronnen die daar ontspringen op, evenals dan ook wellen droog komen te liggen. En de zee, die steeds in verbinding met deze onderaardse wateren staat, en ook andere grote meren zullen van hun oevers terugwijken; dat moet natuurlijk gebeuren, omdat de grote waterreservoirs door zulke daartussen komende gassen gescheiden worden van de bovenaardse wateren.
[4] Dit verschijnsel doet zich zo voor aan het oog, dus aan het zintuig van het verstand, maar in werkelijkheid gaat het anders toe. Wanneer door het wilde drijven van de verzamelde geesten ook de nog sluimerende geesten in hun rust worden gestoord, dan wordt gewoonlijk een vredesengel daarheen gezonden. Deze opent in het binnenste der aarde spleten (kanalen) van de grote waterreservoirs naar die plaatsen, waar de geesten in hun dodelijke drift hef tig tegenover elkaar staan. De in het water verborgen vredesgeesten proberen nu zulke boze samenscholingen te kalmeren en zij verzamelen zich door de voortdurende toevoer van grote massa 's water. En wat vroeger van de gassen werd gezegd, dat is de overmacht van de vredesgeesten, die daartoe gedwongen door de engel, uit het water zijn getreden om de woedende helse geesteshorden te kalmeren.
[5] Als dat niet helpt, dan haalt de engel een streep door de rekening van de grimmige geesten en alles op die plaats wordt in de kleinste deeltjes verbroken, waar nog ongeboren geesten dicht opeengepakt wonen.
[6] De nu losgekomen, gloeiend geworden geesten doen dan ook de vaak van mijlenver verzamelde vredesgeesten ontbranden, in de natuurlijke taal 'gassen' geheten, en dit ontbrandingsogenblik is dan ook het moment van de aardschok.
[7] Welke gevolgen zulke ontbrandingen hebben, is iedereen bekend. Opdat het echter niet te vaak voorkomt, wat mettertijd een totale vernietiging van de aarde zou kunnen betekenen, zijn op aarde voortdurend werkende woede afleiders voor de helse geesten geplaatst, waardoor voortdurend water naar de gloeiende plaatsen wordt geleid. Als daar ook verzamelingen van zulke reeds bekende gassen ontstaan, worden ze als rook door een schoorsteen afgevoerd, zonder dat er belangrijke verwoestingen plaatsvinden.
[8] De mensen moesten eigenlijk niet zo dicht bij deze plaatsen gaan wonen, omdat daar noodzakelijkerwijs toch altijd grotere of kleinere verwoestingen moeten plaats hebben.
[9] In geestelijk opzicht zijn de vulkanen alleen maar toorn en woede afleiders van de hel in het binnenste der aarde. Ze hebben onderaards vele duizenden gangen en uitmondingen, die veellij ken op de wortelvertakkingen van een grote boom.
[10] Waar die vulkaangangen echter niet toereikend zijn, hebben vaak verhogingen plaats, veroorzaakt door de verzamelde, vrij geworden geesten. Om echter een geweldige verwoesting te voorkomen, worden in de lage delen van de aarde, alsook in vele bergkloven door een tweede engel openingen gemaakt. Hierdoor stromen dan niet ontstoken gassen als hevige winden en stormen over de oppervlakte van de aarde.
[11] Zulke openingen worden bijna dagelijks gemaakt en aan het dalen en stijgen van de barometer kan men goed de voortdurende opeenhoping van zulke geesten bemerken. Daalt hij, dan ontstaat een onderaardse opeenhoping. De aardlaag gaat met de korst omhoog. Daardoor worden de mensen tesamen met hun steden, bergen en stromen langzaamaan hoger in de lichtere luchtlagen opgeheven. En omdat de luchtdruk op de barometer daardoor steeds kleiner wordt gaat deze omlaag.
[12] Wordt dan voor de vrij geworden geesten ('gassen') een goed berekende uitgangspoort gemaakt, dan stromen ze allengs naar buiten. Daardoor zinken echter de aarddelen weer naar hun vorige positie terug en in gelijke mate begint de barometer weer te stijgen, daar de luchtdruk weer zwaarder wordt.
[13] De (uit het water) vrij geworden (vredes)geesten verenigen zich al spoedig met de geesten die uit de vrije sfeer van het licht komen. Ze trekken elkaar wederzijds aan en verbinden zich langs vaak zichtbare, maar meestal onzichtbare zogenaamde elektromagnetische weg, die beter de 'natuur-liefde-weg' kan worden genoemd; ze vallen dan in regen, hagel of sneeuw neer en maken de aarde vruchtbaar.
[14] Tussen regen, hagel en sneeuw zijn maar hele kleine verschillen, die doorgaans dezelfde oorzaak hebben. Bij de hagel hebben zich gewoonlijk ook nog meer boze, ongeboren geesten bij de vrije watergeesten gevoegd. Opdat die geen verdere verwoestingen zullen aanrichten, worden ze door de geesten uit het water dadelijk gevangen genomen en gebonden en zo, van hun woede bekoeld, als hagel weer naar de aarde geworpen. Daarom valt zo'n hagelstorm gewoonlijk met meer hevigheidneer dan een of andere regenbui of stormwind. Dit is ook te zien aan de door een storm heen en weer vliegende wolken, die als opeenhopingen van boze geesten door de macht van de vredesgeesten samengedreven worden. Ook plegen die boze geesten zich duidelijk kenbaar te maken door een verontwaardigd razen, bliksemen en door donderslagen.
[15] Hebben ze de aarde bereikt, dan worden ze door de zacht geworden materie opgenomen en de vredelievende watergeesten weken weer los van hun vaste korrels. At heeft zo'n hagelstorm hier en daar aan het gewas schade aangericht, toch moet men daar niet te zwaar aan tillen. Want deze schade staat niet in het minst in verhouding tot die, welke ontstaan zou als de vredesgeesten naar Mijn wil niet zo actief de hand legden op de 'ontijdige' verstoorders van de wereld. Deze zouden anders dadelijk in hun vrijheid ontbranden en dan zou het de aarde vergaan als een grote hoop buskruit.
[16] Wees daarom in de toekomst ook niet zo angstig als je zoiets ziet gebeuren. Want alles wat gebeurt, geschiedt uit liefde voorde mensen. En wordt ook iemand een beetje verdiend gestraft, weet dan dat Ik, de alleen goede Vader, Mijn kinderen alleen maar uit liefde tuchtig.
[17] Zoals het in geringere mate met de hagel het geval is, zo is het, maar dan langer durend, ook het geval met de sneeuwen het ijs. Want hoe noordelijker een punt van de aarde, des te sluwer en bozer zijn de daar aanwezige natuurgeesten.

«« 10 / 39 »»