[1] Er zijn veel belangrijke en minder belangrijke natuurverschijnselen, waarvan de natuurwetenschap de oorzaak niet weet. Daartoe behoren bijvoorbeeld het noordpoolmagnetisme, het noorderlicht, de bliksem, de vorming van de wolken, kometen en vallende sterren. Verder de vorming van kristallen, de oorzaak van eb en vloed, de zwaartekracht en vele andere verschijnselen. Daartoe behoren ook de trillingen der aarde te worden gerekend en de langer durende bevingen en stoten, welk geweld vaak hele streken in weinige seconden te gronde richt
[2] Tot de grote natuurverschijnselen behoren ook de bergverschuivingen, aardlawinen en vaak ook het verzinken van hele bergen en eilanden en het uitbreken van rook en vuur uit de kloven van het binnenste der aarde.
[3] Hier zullen we alleen maar het wezen van de aardbeving en de aardschokken en trillingen nader belichten.
[4] Eerst moeten we vaststellen dat een aardbeving geen eigen op zich zelf staand verschijnsel is, maar steeds het gevolg is van een op een bepaald punt van de aarde ontstane schok. Deze ontstaat op de volgende manier:
[5] Diep in het binnenste van de aarde bevinden zich tellurgische ingewandsorganen. Daar zijn in alle delen van de aarde, tot aan het middelpunt toe, massa 's eens gevallen geesten verbannen, die een zekere tijd is gegeven, totdat ze weer in het leven worden geroepen. Wordt nu op aarde een mensengeslacht te zinnelijk en materieel, dan treden hun geesten na de dood van hun lichaam weer in de diepte van de aarde terug en blijven daar geketend zoals tevoren, voordat ze geboren werden. Als dat lang duurt, dan wordt zo'n punt in het binnenste der aarde zo langzamerhand overladen. Deze geesten beginnen dan in hun boze begeerten te dringen, tegen elkaar aan te wrijven en te ontvlammen. Daardoor worden ook de geesten die nog nooit in een lichaam werden geboren* (* Natuurgeesten.) uit de toestand van rust opgewekt. Ze breken hun kleine kerker met geweld open en stormen in hun opwinding met machtige vuurzuilen op de andere geesten toe om ze te vernietigen. Daardoor ontvlammen de weer teruggevallen geesten nog meer, want ze denken dat zo'n vuur het zogenaamde vuur van de hel is en een straf van God en dan ontvlammen ze in woede tegen Mij en willen Mij, alle engelen en de hemel verwoesten en vernietigen.
[6] Dan wordt een engel naar hen toegestuurd, die vrede en rust moet brengen. Deze opent de sluizen van een onderaards waterreservoir en richt het water op dat punt van de aarde, waar alles van woede gloeit.
[7] Als nu het water met zijn vredesgeesten zo'n plaats bereikt heeft, treden deze geesten uit hun lichte omhulling, ontsteken tegen de boze samengeschoolde benden en tuchtigen hen met het vuur van de vrede.
[8] Daarbij verdampt het water en bewerkt het door zijn plotselinge uitdijen een geweldige schok. Wat zich dan juist boven zo'n punt bevindt, bergen, steden, dorpen en gehuchten, wordt door elkaar gegooid en geschud.
[9] Daardoor ontstaan binnenin de aarde nieuwe spleten en kloven, die vaak tot aan de oppervlakte lopen en naar die kloven laten zich dan de ongeboren natuurgeesten tesamen met de vreedzame watergeesten tot verdere vorming door een engel heen leiden.
[10] De boze, gevallen geesten echter, die al eens geboren waren, blijven dan enigszins tot rust gebracht achter in de op deze manier ontstane modderpoel.
[11] Dit is nu de eigenlijke oorzaak van zo'n aardschok. Wat echter de trillingen betreft, die algemeen met 'aardbeving' worden aangeduid, die zijn niets anders dan de door het openen van de sluizen en het vallen van het water noodzakelijkerwijs veroorzaakte kleine trillingen in de aardlagen, die ten dele zo'n bekken omgeven; voor een ander deel worden ze ook uit hun evenwicht gebracht, omdat ten eerste door zulk een hogere kracht de lagen onder het bekken tot aan het onvaste punt met geweld worden gescheiden en ten tweede ook, omdat ze door de zeer zware val van de watermassa 's in een langdurige trilling blijven.
[12] Het zogenaamde nabeven na zulke aardschokken is het gevolg van het zich terugtrekken van de watergeesten en de ongeboren geesten in de verschillende nieuwe spleten en kloven van de aarde. Want de aarde is daarom geschapen, opdat ze in haar ingewanden een gevallen geslacht van geesten zal dragen ter uiteindelijke wederopstanding tot een vrij eeuwig leven in en uit Mij.
[13] Zolang ook maar ergens op aarde een weerspannig geslacht leeft, zo lang ook zullen zulke verschijnselen steeds meer voorkomen, naarmate het mensengeslacht zinnelijker wordt en God meer vergeet.
[14] Hoewel zulke verschijnselen natuurlijke gevolgen zijn, moet men ze toch niet alleen maar als zodanig beschouwen. Als ze geen doel hadden, zou Ik ze gemakkelijk kunnen verhinderen. Maar, omdat ze een doel dienen dat uit Mijn wijsheid en liefde voortkomt, daarom doen ze meer dienst als waarschuwende boden op die plaatsen, waar zich mensen bevinden die van Mij nauwelijks nog iets weten. Zulke boden zeggen dan tegen de mensen die Mij hebben vergeten, dat Ik nog niet gestorven ben, maar nog in al Mijn macht en kracht besta. En daar Ik alleen maar een kleine wenk hoef te geven, daarom kan op zulke plaatsen ook iets dergelijks gebeuren.
[15] Want zie, op een diepte van 20.000 vadem, ja, hier en daar wel bij 2000 vadem diepte, is het land Stiermarken bijvoorbeeld door en door ondermijnd door grote, diepe waterbekkens. En daarom rusten zij n bergen zowel als het vlakke land als het ware drijvend op de oppervlakte van de onderaardse wateren; ze worden hier en daar door steenmassa's, als grote zuilen, met het binnenste van de aarde verbonden.
[16] Er is dus alleen maar een nog meer vergeten van Mijn wezen nodig dan nu al in hoge mate is opgetreden -en dan kan men er verzekerd van zij n dat Ik ook hier in staat ben een nog groter elementair schouwspel te laten zien. Maar Ik zeg: Wee de mensen, die Mij noodzaken om met zulke verschijnselen te werken. Die zullen wel een tweede schepping kunnen afwachten, voordat hun weer een weg tot een nieuwe proef van leven in vrijheid wordt gegeven.
[17] Zoals dit alles in zijn werk gaat volgens Mij n eeuwige raadsbesluit, zo valt er ook geen druppel uit de wolken, waar niet van tevoren over gedacht is. En geloof Mij, als Ik regen naar beneden stuur uit de hogere gebieden van het wordende leven uit Mij, door de regionen van het licht, dan hangt in feite de instandhouding van de aarde, ja van het hele Universum, af van het eerste druppeltje, dat nauwelijks een zandkorreltje vochtig maakt.
[18] Dat lijkt haast onwaarschijnlijk, maar Ik zeg: als dit druppeltje niet op die bepaalde tijd juist dit zandkorreltje bevochtigd zou hebben, dan had de in dit korreltje verbannen en woedend geworden geest het korrelt je doen uiteenspringen en had daardoor de geesten die hem omringden tot een soortgelijke handeling opgewekt en deze weer hun buren, enzovoort, tot aan het laatste stofje op aarde toe. En men kan ervan verzekerd zijn, dat de volgende seconde de hele aarde in vernietigende vlammen en rook zou opgaan. En net zoals hier het ene zandkorreltje het volgende tot vernietiging zou hebben opgewekt, zo zou de ene aarde de andere wekken en de ene zon de andere, enzovoort, tot in het oneindige en dat zou in één ogenblik gebeuren.
[19] Maar een vochtig geworden korrelt j e zand zal niet ontbranden en dan zal er dus geen vernietiging optreden.
[20] Niets hangt van het blinde toeval af, maar dit alles is door Mij al van eeuwigheid her heel precies berekend en uitgemeten. En zou het een mens of zelfs een engel mogelijk zij n daarin een verandering te brengen, en zou Mijn eeuwige zorg ook maar één ogenblik niet meewerken, dan zou men ervaren wat voorvernietigingen alleen al een zonnestofje dat buiten de orde was getreden tot gevolg zou hebben.
[21] Ik zeg u: het zwaartepunt van een centraalzon hangt in zijn ordening ten nauwste samen met het zich wenden van een niet meer zichtbaar stofje. Want Mijn ordening is zo goed berekend en Mijn blik is zo precies op alles gericht, dat vanaf het allergrootste tot het allerkleinste de één bestaat om de ander in stand te houden.
[22] Alles iszo ingericht, dat het eeuwig kan blijven bestaan, als de vrijwillige boosheid van de mensen Mijn eeuwige orde niet zou verstoren; en omdat ze wilsvrijheid hebben mag Ik niets in de weg leggen, omdat de vrije wil alleen al van één mens voor Mij oneindig veel hoger staat dan een heel zonnengebied met alle planeten, manen en kometen.
[23] AI is het verschijnsel van een aardbeving verschrikkelijk, anderzijds is het toch weer een zegen dat het geheel behouden kan blijven. Want zou dat niet gebeuren op de reeds genoemde manier, dan zou het volgende ogenblik in plaats van de vernietiging van een klein gebied, de hele aarde vernietigd worden.
[24] Daarom ben Ik in alles wat oog en oor kan waarnemen, niets dan de eeuwige Liefde Zelf. Zoals eens de wereld ontstaan is uit de erbarming van Mijn liefde, zo bestaat ze ook in Mijn liefde en zo zal ze eens ook geleidelijk worden opgelost in Mijn liefde. En al is dan ook de toorn van Mijn Godheid het zichtbare in de materie, toch zal ze verzacht door Mijn liefde bewaard worden, zolang Mijn eeuwige orde dat noodzakelijk zal vinden.

«« 9 / 39 »»