[1] (MATHAËL:) "Intussen kwam echter de jonge Lazarus naar mijn vader en vroeg hem of de geheime druppels van de rabbi zijn vader werkelijk niet zouden opwekken.
[2] Mijn vader zei: 'Het spijt mij erg, mijn beste vriend, dat ik je als dokter en als mens de volle waarheid moet zeggen! Wat heeft het ook voor zin een mens aan het lijntje te houden met loze beloften die nooit of te nimmer werkelijkheid zullen .worden! Ik kan je tot je troost echter iets veel beters meedelen, namelijk dat ik Je volkomen naar waarheid kan verzekeren en ook verzeker dat je vader leeft en in werkelijkheid nooit is gestorven!'
[3] De jonge Lazarus antwoordde treurig: ' Kijk naar het bed! Hij leeft niet, en is zo dood als het maar zijn kan!'
[4] Mijn vader zei: 'Ja, hij heel zeker; maar hij was niet je vader, maar alleen je vaders vleselijk omhulsel! Maar mijn zoon, die een volmaakt geestenziener is, kan je iets anders vertellen; ga het aan hem vragen, dan zal hetgeen hij je vertelt over wat hij hier gezien heeft, je veel plezier doen!'
[5] Lazarus' zoon wendde zich toen tot mij, als zoon van mijn vader, en vroeg mij wat ik als zoon van de dokter hem wel tot zijn troost zou kunnen zeggen. En Ik vertelde hem haarfijn en heel uitvoerig wat ik allemaal gezien had. Er waren veel luisterende oren om mij heen, maar weinigen met een zo'n gelovig hart als onze Jonge Lazarus. Hoe langer ik hem vertelde over wat ik gezien had, des te opgewekter werd zijn gezicht, wat ook zijn beide zusters, die nog in hun prille vrouwelijke jeugd waren, weldra bemerkten, waarop ze hem vroegen wat de oorzaak was van zijn plotselinge opgewektheid. Lazarus wees naar mij en zei er verder niets over.
[6] Toen gingen de beide meisjes naar mij toe en vroegen mij heel bescheiden wat ik dan wel aan hun broer verteld had waardoor hij opeens zijn grote droefheid verloor en nu zo opgewekt was alsof er in het hele huis nooit iets treurigs was voorgevallen. Ook zij zouden dat graag van mij horen!
[7] Maar ik werd toen een beetje ondeugend en zei: 'O, het is voor jullie meisjes helemaal niet erg als je ook wat treurt! Ik zeg jullie niets; op het juiste ogenblik zal jullie broer Lazarus het jullie wel zeggen!'
[8] De beide meisjes drongen daarop weliswaar niet verder bij mij aan om hen te zeggen wat ik hun broer verteld had, maar ze werden toch wat minder treurig, en mijn vader wendde zich, omdat de zon juist helemaal purperrood boven de horizon begon te komen, tot de rabbi en zei: 'Wel vriend, hoe is het nu met je Perzische varenoliedruppels? De overledene ligt er nog steeds even bewegingloos bij als een oud stuk hout! Hoe staat het er nu mee? De zon is al op en alles is stil en dodelijk rustig! Wie won de weddenschap, ik of jij?'
[9] De rabbi antwoordde: 'Vriend, ik geef me gewonnen en ik zal nu geloven wat jij gelooft! Je bent een wijze arts met veel ervaring, die zeker niet zo maar zonder enige reden iets gelooft. Hoewel ik het waarom niet zie, wil ik toch geloven, omdat jij het gelooft enjij beslist weet waarom! Ik geloof hier omdat ik het zie en houd mij aan wat je mij gezegd hebt. Jij hebt deze belangrijke weddenschap gewonnen en ik ben je gevangene!'
[10] Mijn vader zei: 'Niet mijn gevangene, maar in de naam van Jehova een volkomen vrij mens!'
[11] Daarop vroeg de rabbi aan mijn vader: 'Vriend, wat moet ik dan doen om jouw vriendschap helemaal te winnen?'
[12] Mijn vader zei: 'Die heb je al! Geloof voortaan en je zult door het geloof in het ware licht komen! ,
[13] Toen ging ik naar mijn vader en vertelde hem dat ik even tevoren een voorname geest gezien had die de kamer binnenkwam, mij wenkte en zei dat de kinderen van Lazarus zich gereed moesten houden, want de geest van hun vader zou nog één keer komen en hen zegenen en een grote belofte geven. Ik zei ook tegen mijn vader dat hij dat aan de drie moest vertellen; en mijn vader deed dat. De zoon van Lazarus en zijn beide nog heel jonge zusjes, meisjes van veertien en zestien jaar oud, verheugden zich daar erg op.
[14] Niet lang daarna kwam de geest van de gestorven Lazarus stralend van hemels licht weer in de kamer, en alle drie zagen hem en konden ook zijn stem horen.
[15] De lichtgeest zei tegen zijn zoon: 'Je bent volwassen; wees een goede pleegvader voor je jonge zusters! Laat geen slechte gedachten in je hart toe, want je ziet, ik leef en ben niet gestorven! Wat gebeurd is, heeft de Heer zo gewild. Ons huis heeft Hij uitverkoren en het allergrootste wonder zal in dit huis plaats vinden.
[16] Reeds bevindt de Heer zich als een zoon van arme ouders lichamelijk op deze aarde. Hij, de Eeuwige, de Heiligste, is reeds begonnen met het grote verlossingswerk. Hij wil voor alle mensen van deze aarde die van goede wil zijn, voor eeuwig een Vader zijn. Voortaan zullen de mensen van deze aarde geen onzichtbare, eeuwig onbereikbare, maar een bereikbare en altijd zichtbare Vader hebben. En deze God, Die alles wat zich in de eeuwige oneindigheid bevindt, geschapen heeft, zal in dit huis in en uit gaan. Behoed jullie hart daarom voor onzuiverheid, opdat dit huis waardig zal zijn Hem te ontvangen, Die hemel en aarde niet kunnen omsluiten!
[17] Dat ik leef, dat zien jullie; maar let er ook op dat jullie leven zoals ik nu eeuwig in God, mijn en jullie Vader, leef! Ontvang daarbij nu ook mijn ware vaderzegen, die ik jullie nu geef, niet meer als lichaam dat daar in bed als een afgedragen oude mantel wacht op de verlossing door de knagende kaken van de wormen, maar als een volmaakte geest uit Gods paradijs, in het rijk van de zuivere geesten! Houd de geboden van God en prijs Hem en heb Hem boven alles lief, dan zullen jullie op deze aarde reeds meer oogsten dan dat, wat ik nu ontvang in het lichtste paradijs van God! God de Heer zal met jullie zijn, amen!'
[18] Toen verdween de geest en de drie kinderen werden met zo'n blijdschap vervuld, dat ik die onmogelijk zou kunnen beschrijven."

«« 136 / 263 »»